Als u denkt dat onze honden meer weten en voelen dan wij denken, heeft u gelijk. We leven in een tijdperk van ontdekkingen als het gaat om hondengedrag, en een groot aantal recente onderzoeken bieden intrigerende inzichten in het cognitieve en emotionele leven van honden. We leren dat honden een unieke band met ons hebben en mentaal meer in staat zijn dan eerder werd gedacht. Hoewel de jury nog steeds twijfelt over hun vermogen om complexe menselijke emoties zoals schuld, schaamte en jaloezie te ervaren, weten we dat honden onze lichaamstaal kunnen lezen en er buitengewoon goed op kunnen reageren. Ze kunnen ook onze gezichten herkennen en onze emoties ontcijferen. Ze kijken naar ons voor informatie en gebruiken deze om een relatie met ons op te bouwen en hun veiligheid te handhaven. Laten we dieper ingaan op de geest van honden en wat we er de afgelopen jaren over hebben ontdekt.
Honden zijn geëvolueerd om een hechte relatie met ons te hebben; in feite tonen onderzoeken aan dat mensen belangrijk zijn voor honden. Onderzoekers hebben ontdekt dat wanneer honden omgaan met hun baasjes, ze responsief gedrag vertonen dat vergelijkbaar is met dat van menselijke baby's. Honden zullen hun baasjes benaderen als ze gestrest zijn, ze gebruiken als een veilige basis voor verkenning en uitbundig herenigen na scheiding. Deze resultaten ondersteunen het idee dat honden een echte band met hun mensen vormen. Dit is vrij uniek aangezien honden en mensen twee verschillende soorten zijn. Door deze relatie te onderzoeken, kunnen we bepalen wat honden hebben geleerd van het leven met mensen en welke capaciteiten ze hebben voor complexe communicatie, cognitie en emotie.
Honden leven en werken in nauw contact met mensen en hebben daarom uitzonderlijke sociale communicatieve vaardigheden ontwikkeld. Dit is een vorm van sociale competentie - het vermogen om met mensen om te gaan; weten wat er wordt verwacht voor sociale interacties; gezichtsuitdrukkingen en gebaren van mensen "lezen"; herkennen van emoties; en effectief communiceren. Onderzoekers van hondenkennislaboratoria, waaronder het Max Planck Institute en het Duke Canine Cognition Center, hebben ontdekt dat honden routinematig beter presteren dan chimpansees bij tests van sociaal cognitief vermogen.
Studies tonen aan dat honden onze gezichten kunnen herkennen. Ludwig Huber en collega's van het Clever Dog Lab ontdekten dat honden onderscheid maken tussen afbeeldingen van hun eigenaren en onbekende mensen. Onderzoek door Laura Cuaya en anderen, waarbij gebruik wordt gemaakt van functionele magnetische resonantie beeldvorming (fMRI), toont aan dat honden delen van hun hersenen gebruiken die vergelijkbaar zijn met degene die we gebruiken voor het verwerken van menselijke gezichten en stemmen. Honden bepalen de betekenis van onze gezichtsuitdrukkingen met behulp van informatie van meerdere gelaatstrekken (niet alleen de ogen). Onderzoekers Sanni Somppi en collega's van de Universiteit van Helsinki ontdekten verder dat honden snel en met vermijdingsgedrag reageren op dreigende gezichtsuitdrukkingen bij mensen.
Honden kunnen ook de emotie in onze stemmen decoderen. In fMRI-onderzoeken ontdekte Atilla Andics van de Comparative Ethology Research Group dat de hersengebieden die honden gebruiken voor het verwerken van menselijke stemmen sterker reageren op positieve vocalisaties. Om beter te begrijpen wat honden weten over onze emotionele toestanden, presenteerden Natalia Albuquerque en collega's honden met menselijke gezichten die ofwel blij of boos waren en koppelden de presentaties aan een vocalisatie die positief of negatief was. Honden keken langer als de emotie op het gezicht overeenkwam met de emotie van de vocalisatie. Deze bevindingen laten zien dat honden de validiteit van emotionele informatie kunnen begrijpen en deze signalen op dezelfde manier kunnen verwerken als wij.
We weten dat honden volledig in staat zijn om eenvoudige emoties zoals geluk en angst te ervaren, maar hoe zit het met complexere gevoelens?
Honden zijn uitzonderlijk goed in lezen en reageren op ons, maar dat vertroebelt het water wanneer we proberen te bepalen of ze daadwerkelijk de emoties ervaren die we aan hen toeschrijven, of gewoon op ons reageren. In onderzoeken naar "de schuldige blik" ontdekte Alexandra Horowitz van het Horowitz Dog Cognition Lab dat de "schuldige blik" van de hond een verzoeningsgebaar was dat werd gegeven als reactie op iemands gedrag of lichaamstaal, in plaats van een weergave van daadwerkelijke schuld. De 'schuldige blik' hangt voornamelijk af van het gedrag van de persoon (zoals een standje) en niet van het feit of de hond zich daadwerkelijk schuldig voelt.
Hetzelfde concept is van toepassing op schaamte. Er circuleren veel "hondenschaamte" memes op internet, maar tonen deze honden echt "schaamte" of proberen ze gewoon de woede van een ongelukkig persoon te verdrijven?
De volgende keer dat je denkt dat je hond je manipuleert, denk dan nog eens goed na; er is waarschijnlijk een eenvoudigere verklaring voor zijn gedrag. Dit wil niet zeggen dat honden niet in staat zijn tot emoties zoals schuld of schaamte; ze hebben neurale structuren die overeenkomen met soortgelijke structuren in het menselijk brein die verband houden met deze emoties. Maar we weten het gewoon nog niet.
Jaloezie is een andere complexe menselijke emotie die vaak aan honden wordt toegeschreven. Het Horowitz Dog Cognition-lab onderzocht jaloezie bij honden met een onderzoek waarin paren honden werden gevraagd om te "zitten". De ene hond kreeg elke keer een consistente beloning, terwijl de andere hond te weinig of te veel beloning kreeg. De honden mochten vervolgens zelf kiezen welke trainer ze wilden benaderen:de eerlijke of de "oneerlijke". Toen honden onderbeloond werden, kozen ze beide trainers gelijk. In de zeer lonende proef kozen de honden echter de "oneerlijke" trainer. Dit resultaat suggereert dat de honden zich minder zorgen maakten over eerlijkheid of jaloezie, en meer gedreven werden door welke trainer meer voedsel gaf.
Honden kunnen echter een meer primordiale vorm van jaloezie-achtig gedrag vertonen, vergelijkbaar met wat is opgemerkt bij menselijke baby's - concurrentie om ouderlijke aandacht. Christine Harris en Caroline Prouvost hebben honden getest met behulp van een model dat is ontworpen om te testen op jaloezie bij menselijke baby's. Ze ontdekten dat de honden gedrag vertoonden dat overeenkwam met jaloezie, zoals snauwen naar het object van hun jaloezie, dichter bij de eigenaar komen, het object van jaloezie wegduwen of de eigenaar aanraken wanneer ze aandacht aan het object schonken.
Deze onderzoeken geven aan dat honden misschien niet in staat zijn tot de complexe vorm van jaloezie die volwassen mensen ervaren, maar ze kunnen deze emotie in een eenvoudigere vorm wel hebben.
Studies tonen aan dat honden weten wanneer we aandacht aan ze besteden en van die informatie kunnen profiteren. In een onderzoek door Brian Call van het Duke Canine Cognition Center werd het honden verboden om een stuk voedsel te nemen, waarna de onderzoekers ofwel hun ogen open en op het voedsel hielden, hun ogen sloten, afleiding veinsden met een computerspel of zich omdraaiden. hun rug. De honden aten minder als de mensen aandacht aan hen besteedden, maar meer tijdens de andere drie scenario's, toen de onderzoekers er geen acht op leken te slaan.
Evenzo ontdekten Marta Gácsi en collega's van The Clever Dog Lab dat honden commando's sneller zullen gehoorzamen als de persoon die het commando geeft, tegenover hen staat en in zicht is. Ze leerden ook dat honden het verschil kunnen zien tussen opzettelijke communicatie, zoals naar voedsel wijzen, en per ongeluk wijzen, zoals wanneer ze op een polshorloge kijken.
In een ander onderzoek ontdekte Juliane Bräuer van het Max Planck Instituut dat honden weten wat mensen kunnen zien en die informatie gebruiken om keuzes te maken. In tests waarbij honden werden uitgedaagd met verboden voedsel, maar waar een grote barrière het zicht van de mens op het voedsel belemmerde, namen de honden het voedsel vaker dan wanneer de persoon het duidelijk kon zien. Deze bevindingen geven aan dat honden weten wanneer we aandacht aan ze besteden en deze informatie gebruiken om hun gedrag te sturen.
Honden gebruiken ook informatie over hoe een persoon zich voelt over een situatie om te bepalen hoe ze zullen reageren, een fenomeen dat sociale referentie wordt genoemd. Isabella Merola en anderen ontdekten dat wanneer honden positieve berichten ontvingen van een persoon die een onbekend object naderde, ze meer kans hadden om ook het object te benaderen dan honden die een negatief bericht van de persoon waarnamen. Honden reageerden nog sterker wanneer hun baasjes de berichten gaven. Dit laat zien dat honden emotionele informatie van ons opnemen en gebruiken om te bepalen hoe ze op een situatie zullen reageren.
We zijn nog niet klaar met het leren over de geest en emoties van onze honden metgezellen. Toekomstige studies kunnen onze perceptie van wat onze honden kunnen doen en voelen verder ontwikkelen. Weet voor nu dat uw hond aan u gehecht is en naar u kijkt voor informatie over hoe hij door zijn wereld kan navigeren. Pas op dat je deze relatie niet verraadt door hem negatieve motivaties toe te kennen als je voelt dat hij zich misdraagt. Er is vaak een veel eenvoudigere, onschuldigere — en meer inherent hondachtige — motivatie die ten grondslag ligt aan zijn gedrag!
