Naarmate ze ouder worden, krijgen honden verschillende oogproblemen die hun gezichtsvermogen kunnen beïnvloeden en zelfs blindheid kunnen veroorzaken. Wat hun mensen vaak het meest zorgen baart, is hoe deze honden zich zullen aanpassen aan het blind zijn. Zoals uit het geval van Tilley blijkt, zijn honden ongelooflijk veerkrachtig en leren ze snel op hun andere zintuigen te vertrouwen om hen te helpen acclimatiseren aan verlies van gezichtsvermogen.
Tilley was een "Humane Society Special", althans dat vertellen we haar. Samen met haar nestgenoten werd ze ergens in Oklahoma in een afvalcontainer gevonden. De Humane Society in ons gebied van Colorado heeft een hoog adoptiepercentage, dus er worden vaak lieve puppy's naartoe gestuurd.
We dachten dat Tilley voornamelijk Corgi was, maar haar benen bleven groeien en we realiseerden ons dat ze een heerlijke mix was van vele rassen. Omdat ze een goed gemengde straathond was, dachten we dat haar hybride kracht een lang leven en een goede gezondheid zou voorspellen.
Als puppy was Tilley een druk, energiek meisje. Ze was (en is nog steeds) zeer gemotiveerd voor eten, wat het trainen van haar relatief eenvoudig maakte. Plezier kunnen hebben in het trainen van haar, terwijl ze haar drukke geest aan het werk kon houden, bleek belangrijk voor wat komen ging.
Tijdens de zomer dat Tilley zeven jaar oud was, merkten we een reflecterende kwaliteit in haar ogen. In het begin was het niet duidelijk, en we maakten excuses - b.v. de zon scheen in haar ogen. Tegen het einde van de zomer was het echter duidelijk dat ze staar had en was het tijd om naar de dierenarts te gaan.
Onze dierenarts controleerde Tilley's ogen grondig en ontdekte dat ze staar had die haar gezichtsscherpte aantastte. Maar het meer dringende probleem was glaucoom. De bezorgdheid van de dierenarts over Tilley's toestand werd duidelijk voordat we zelfs maar haar kantoor verlieten, toen ze een afspraak maakte met een hondenoogarts voor de volgende ochtend om negen uur.
De volgende ochtend nam de oogarts geen blad voor de mond. Tussen de staar en de toenemende druk veroorzaakt door glaucoom, zou Tilley blind worden. Het was slechts een kwestie van tijd. We begonnen gewetensvol oogdruppels toe te dienen om haar comfortabel te houden. In het begin waren het twee sets druppels twee keer per dag, maar dit ging over tot twee sets druppels vier keer per dag.
Gedurende deze tijd boden we Tilley acupressuur-massagesessies aan om de gezondheid van haar ogen te ondersteunen. Specifieke acupressuurpunten en hands-on technieken kunnen helpen pijn te verminderen en de ogen van de hond te voorzien van levensbevorderende energie en een duurzame circulatie van vloeistoffen (zie onderstaande afbeelding).
Met behulp van een integrale geneeskundebenadering hebben we zo lang mogelijk ons best gedaan. Het was echter voorspelbaar dat de druk in Tilley's ogen bleef toenemen en de staar bleef groeien. Na anderhalf jaar was het duidelijk dat Tilley zo goed als blind was. Maar omdat ze een slimme meid was, deed ze het uitstekend om zich aan te passen aan haar beperkte gezichtsvermogen door afhankelijk te zijn van haar andere zintuigen. Het was tijd om de operatie te ondergaan om haar ogen te verwijderen. Er was geen andere manier meer om de druk en pijn die ze ervoer te verminderen.
Als mensen in deze situatie waren we diepbedroefd en projecteerden we ons gevoel van verlies op Tilley. Gelukkig was ze zich niet bewust van ons verdriet. Ze leefde haar leven in het moment. We hebben het internet gescand voor hulp bij het werken met een blinde hond. We hebben veel informatie gevonden, die ons heeft geholpen om door ons liefdesverdriet heen te komen en aan boord te gaan met Tilley's acceptatie van de realiteit.
Tijdens de eerste paar weken na haar operatie botste Tilley tegen meubels en leek ze in de war. Om haar te helpen, kochten we een paar harnassen en legden die rond het huis zodat we ze snel konden vinden. Deze harnassen bedekten een groter deel van haar lichaam om haar meer zintuiglijke veiligheid te geven; we hebben er korte leads aan vastgemaakt om haar te helpen een directe verbinding te voelen met geleid worden. Tilley leek onze hulp welkom te heten.
Het was interessant. Tilley liep heel langzaam en voorzichtig door het huis. Maar als we aan het wandelen waren, liep ze voor of net achter ons, los van de lijn en snuffelend zoals ze altijd had gedaan. Haar vertrouwen tijdens deze wandelingen was duidelijk en we realiseerden ons dat ze kon voelen wanneer ze op verschillende terreinen was en zichzelf gemakkelijker kon corrigeren dan wanneer ze in het doolhof van het huis was.
Het is drie maanden geleden sinds de operatie van Tilley en haar vermogen om zich aan blindheid aan te passen is echt inspirerend. Haar vroege training kwam ons allemaal goed van pas. Ze is veilig omdat haar "herinnering" uitstekend is; ze komt ter plaatse als ze wordt gebeld. Tijdens een wandeling, als we stoppen en onze voeten intrekken, hoort ze ons en gaat op een hak zitten. Ze kent op betrouwbare wijze de signalen voor wachten, zitten en liggen. Binnen een week leerde ze het woord "stap" om met trappen om te gaan. Ze volgt ons, luistert naar onze voetstappen en we geven haar regelmatig verbale signalen.
We willen graag geloven dat onze mooie Tilley super slim en speciaal is, maar in werkelijkheid hebben alle honden het vermogen om zich aan blindheid aan te passen met een beetje hulp van hun voogden. Honden zijn realisten en passen zich veel beter aan hun omstandigheden aan dan wij. We kunnen veel van hen leren!
Hulpbronnen voor het leven met een blinde hond
care.com/c/stories/6299/17-tips-for-living-with-a-blind-dog/
thesprucepets.com/living-with-a-blind-dog-4120134
petcoach.co/article/living-with-a-blind-dog-helpful-tips/
akc.org/expert-advice/health/how-to-help-a-blind-dog/
