Als u uw hond of kat aan zijn oren ziet krabben en zijn kop ziet schudden, is de kans groot dat hij oormijt heeft. Deze parasieten komen veel voor bij buitenkatten en zijn zeer besmettelijk (hoewel ze mensen meestal niet treffen).
Ze zijn meestal niet levensbedreigend, maar oormijten kunnen uw huisdier het leven zuur maken. Oormijten kunnen infecties van de gehoorgang van een dier veroorzaken en kunnen er soms voor zorgen dat uw huisdier zo veel krabt dat bloedvaten in het oor scheuren, wat een operatie kan vereisen.
Oormijten zijn kleine parasieten die hun levenscyclus meestal in de gehoorgang doorbrengen. Ze komen vrij vaak voor en kunnen ernstige irritatie en jeuk aan de oren veroorzaken. De meest voorkomende oormijt bij katten is Otodectes cynotis , en daarom wordt een besmetting met oormijten soms "otodectische schurft" genoemd.
Oormijten leven voornamelijk in de gehoorgang, waar ze zich voeden met oorsmeer en huidoliën. Hun aanwezigheid veroorzaakt ontstekingen en kan ook leiden tot secundaire oorinfecties. Eieren worden in het oor gelegd en het duurt ongeveer drie weken voordat de eieren uitkomen en zich ontwikkelen tot volwassen mijten die zich kunnen voortplanten.
Hoewel oormijten over het algemeen in de oren worden aangetroffen, kunnen ze ook op het lichaam terechtkomen en ook irritatie en jeuk van de huid veroorzaken.
Het is niet moeilijk om oormijten te herkennen aan het gedrag en uiterlijk van uw huisdier. De mijten zelf zijn echter over het algemeen te klein om met het blote oog te zien. De meest voorkomende tekenen van oormijt bij katten zijn:
Katten worden vaak aangetast door oormijten, die meestal worden verspreid door direct contact met een ander dier. Ze komen vooral veel voor bij jonge dieren.
De diagnose oormijt wordt bevestigd wanneer de mijten worden gevonden in een monster van de oorafscheiding dat onder een microscoop wordt onderzocht. Soms kunnen de mijten zelfs worden gezien als kleine witte stippen die in het oor bewegen (bij gebruik van een vergrootglas of otoscoop om het oor te onderzoeken).
Het bevestigen van de aanwezigheid van de mijten is noodzakelijk om oormijten te onderscheiden van andere oorinfecties, dus probeer niet thuis een diagnose te stellen. Raadpleeg altijd een dierenarts voordat u met een behandeling begint.
Er zijn verschillende opties om oormijt te behandelen en uw dierenarts zal een behandelprotocol voor uw huisdier aanbevelen. Vrij verkrijgbare medicijnen zijn vaak minder effectief of vereisen langere behandelingstijden in vergelijking met medicijnen die door uw dierenarts zijn voorgeschreven. In feite hebben sommige nieuwere medicijnen slechts één enkele toepassing nodig om effectief te zijn.
Ten eerste kan een grondige reiniging van de oren helpen de afscheiding te verwijderen, de irritatie te kalmeren en enkele mijten te verwijderen. Dit kan op verschillende manieren worden opgevolgd:
Het is belangrijk om het aanbevolen doseringsschema van uw dierenarts strikt op te volgen voor een succesvolle behandeling van oormijt. Hoewel het meer tijdrovend is om toe te passen, kunnen sommige medicijnen ontstekingen kalmeren en secundaire bacteriële of schimmelinfecties behandelen.
Zelfs als ze geen symptomen vertonen, moeten alle huisdieren in huis tegelijkertijd worden behandeld.
Oormijten overleven niet voor lange periodes op mensen, dus ze veroorzaken geen langdurige infecties bij mensen. In zeer zeldzame gevallen kunnen oormijten echter tijdelijk op mensen blijven hangen - op armen of ledematen - en een voorbijgaande uitslag veroorzaken.
Veelgestelde vragenU kunt zien dat uw kat oormijt heeft als hij veel met zijn hoofd schudt, over zijn oren wrijft, haaruitval rond de oren heeft of als u een donkere en wasachtige substantie in zijn oren ziet.
Oormijten zijn zo klein dat ze met het blote oog moeilijk te zien zijn. Een donkere en knapperige substantie in de oren van uw kat is het kenmerk van oormijt.
Katten kunnen oormijt krijgen van andere, aangetaste katten of uit de omgeving. Ze zijn niet rasspecifiek.
