Als uw kat wit schuim overgeeft, kunnen er verschillende onderliggende oorzaken zijn, zoals indigestie, haarballen, gastritis, prikkelbare darmsyndroom en meer. Uw dierenarts kan u helpen erachter te komen wat uw kat mankeert en hoe u uw huisdier verlichting kunt brengen. Hier zijn enkele uitleg over enkele van de oorzaken en hoe het uw kat kan beïnvloeden.
Net als bij mensen produceert de maag van een kat verschillende maagsappen en zoutzuur om hun voedsel te verteren. Als een kat echter om de een of andere reden een maaltijd overslaat, of als ze niet op tijd wordt gevoerd, kan die ophoping van sap en zuur de maag irriteren en ervoor zorgen dat uw kat moet overgeven. Katten met indigestie kunnen naast wit schuim ook geel schuim overgeven. Als u en uw dierenarts vermoeden dat uw kat overgeeft door indigestie, kan uw dierenarts voorstellen om gedurende de dag kleine, frequente maaltijden te voeren op hetzelfde tijdstip om eventuele ophoping van maagzuur te verminderen.
Alle katten likken om zichzelf te verzorgen en ze zullen onvermijdelijk pels binnenkrijgen terwijl ze dit doen. Soms kunnen ze de vacht in hun ontlasting passeren, maar soms bouwt de vacht zich op en kan niet worden gepasseerd. Wanneer dit gebeurt, moet de vacht ergens heen gaan en zal uw kat het overgeven. Als uw kat wit schuim maar nog geen vacht overgeeft, kan dit een voorbode zijn van een haarbal. Om haarballen te voorkomen zijn er vrij verkrijgbare voedingssupplementen, in kauw- of gelvorm. Door een regelmatig poetsschema aan te nemen, kunt u ook eventuele losse vachten in de vacht van uw kat kwijtraken die ze anders zouden kunnen binnenkrijgen bij het verzorgen.
Een kat laten overgevenAls uw kat iemand is die dingen doet die hij niet zou moeten doen, is het mogelijk dat hij zijn maag heeft geïrriteerd met iets dat hij heeft gegeten. Wanneer dit gebeurt, kunt u naast bloed en/of gal ook wit schuim overgeven. Uw kat kan ook een verminderde eetlust, een depressieve houding, lethargie of uitdroging vertonen. Uw dierenarts weet precies wat hij moet doen als uw kat moet overgeven vanwege gastritis.
Het prikkelbare darm syndroom, ook wel inflammatoire darmziekte genoemd, is een van de meest voorkomende oorzaken van braken bij katten. Katten met PDS kunnen ook last krijgen van diarree en/of chronische decompensatie. Als uw dierenarts IBS vermoedt, zullen ze laboratoriumonderzoek willen doen om de diagnose te bevestigen en vervolgens een behandelplan opstellen om de symptomen van uw kat te verlichten.
Katten kunnen net als honden en net als mensen last hebben van pancreatitis. Het kan acuut of chronisch zijn. Het kan ook samengaan met andere ziekten, zoals gastro-intestinale aandoeningen, leveraandoeningen en/of diabetes. Naast braken, kunnen tekenen van katten die aan pancreatitis lijden lethargie, verlies van eetlust, uitdroging, gewichtsverlies, lage lichaamstemperatuur, geelzucht, koorts en buikpijn zijn. Als pancreatitis de reden is voor het braken van uw kat, zal uw dierenarts waarschijnlijk willen beginnen met de behandeling met vloeistoftherapie en medicijnen.
Katten die aan een leverziekte lijden, kunnen een verscheidenheid aan niet-specifieke symptomen vertonen, zoals braken, gebrek aan eetlust of gewichtsverlies, evenals ernstigere symptomen zoals geelzucht, of gele verkleuring van de huid en sclera (het wit van de ogen). Leverziekte is niet te genezen, maar de symptomen kunnen worden beheerd. Uw dierenarts zal een behandelplan voor uw kat opstellen, zodat ze zich beter kan gaan voelen.
De belangrijkste symptomen van diabetes bij katten, net als bij honden en mensen, zijn meer drinken en plassen, evenals gewichtsverlies en uitdroging. Als uw kat plotseling meer gaat drinken en plassen, al dan niet in combinatie met een van de andere genoemde symptomen, wacht dan niet langer met het maken van een afspraak om uw kat door uw dierenarts te laten zien. Afhankelijk van de ernst van de diabetes van uw kat, kan uw dierenarts insulinetherapie of een eenvoudige verandering van het dieet willen starten.
Chronische nierziekte (CKD) is een veel voorkomende ziekte bij oudere katten. Andere symptomen van CKD zijn onder meer een aanzienlijke toename van het drinken, een verandering in de urineproductie, een verlies van eetlust, uitdroging, een doffe stemming, een slechte vacht en zwakte. Net als bij een leverziekte, kan een nierziekte niet worden genezen, maar de symptomen kunnen worden behandeld. Als uw oudere kat urinewegtekens begint te vertonen, laat uw kat dan door uw dierenarts zien. Als ze bij uw kat CKD diagnosticeren, kunnen ze met u praten over ondersteunende zorg, zowel thuis als in het ziekenhuis, om uw kat te helpen omgaan met zijn/haar nierinsufficiëntie.
Een overactieve schildklier is een andere veel voorkomende ziekte bij oudere katten. Symptomen, naast braken, kunnen gewichtsverlies zijn ondanks een toename van eten en drinken, diarree, vaker plassen en overmatige vocalisaties. Als uw oudere kat een van deze symptomen vertoont, zal uw dierenarts bloedonderzoek willen doen om de schildklierhormoonspiegels te controleren. Als uw kat inderdaad hyperthyreoïd is, zal uw dierenarts met u praten over dagelijkse medicatie om de symptomen van deze ziekte te behandelen.
Soms kan braken, in combinatie met diarree bij een jong kitten dat niet routinematig is ontwormd, een teken zijn van een ongecontroleerde parasitaire infectie. Het controleren van een ontlastingsmonster en het voorschrijven van de juiste ontwormer kan dit snel corrigeren.
Als je thuis worstelt met een kotsende kat, moet je jezelf niet neerleggen bij de algemene mythe dat het normaal is dat een kat op een semi-regelmatige basis braakt. Plan een afspraak met uw dierenarts om erachter te komen waarom uw kat overgeeft en uw kat (en uw vloeren) zal u dankbaar zijn.
