Net als mensen worden katten steeds zieker:overgewicht, diabetes, nierziekte, kanker... Dus wiens schuld is het? Is dit een stroomprobleem of is het iets anders?
Om te weten of we onze katten goed voer geven en hoe we ze het beste voer kunnen geven, is het eenvoudig, het is voldoende om de evolutie van de kat in de loop van de tijd te kennen en de voedingskenmerken te vergelijken die de kat in staat stellen te overleven zonder de hulp van mensen die we hem aanbieden als hij bij ons woont.
De huiskat ( felis silvestris catus ) is een vleesetend zoogdier van de familie der katachtigen, klein van formaat en over het algemeen harig (de kat van het ras "Sphynx" is een haarloze mutant). Het is, samen met de hond, het meest wijdverbreide en populaire huisdier, en onderhoudt een speciale relatie met mensen sinds de domesticatie meer dan 8000 jaar geleden.
Felids zijn vleesetende dieren, die minstens 25 miljoen jaar geleden op aarde verschenen. In deze familie vinden we de leeuw, de tijger, de panter of de jaguar. Het is onduidelijk op welk niveau Akuma zich precies bevindt, zoals de onderstaande foto laat zien:
Dat katachtigen vleesetend zijn, is een perfect aanvaard wetenschappelijk begrip dat geen enkele controverse kent (het is een beetje anders voor de hond). Dit wordt verklaard door duidelijke morfologische kenmerken die geen ruimte voor discussie laten. Allereerst zijn de kaak en het gebit, dat je met je vingers kunt aanraken, kenmerkend:er zijn vier lange hoektanden die worden gebruikt voor het doden tijdens de jacht. Hun grootte is bescheiden bij katten, maar sommige katten hebben hoektanden die meer dan 15 centimeter kunnen bereiken. De snijtanden (kleine voortanden) worden gebruikt om haren of veren en vlees van botten te trekken. Meer onderaan de kaak vinden we de kiezen die niet erg ontwikkeld zijn omdat de katachtigen weinig kauwen, ze scheuren. Dit aspect wordt bevestigd door de scherpte van twee specifieke kiezen die "vleesetend" worden genoemd. De naam spreekt voor zich!
In het spijsverteringskanaal zien we bij katachtigen een zeer kort spijsverteringskanaal. Een lang spijsverteringskanaal zou inderdaad een groot nadeel zijn om te overleven met een zeer significante toename van het risico op overlijden door bacteriële besmetting van voedsel (met een kort spijsverteringsstelsel en dus snelle doorvoer vermijden katten voedselvergiftiging door rauw vlees te eten.)
De gemeenschappelijke kenmerken tussen de verschillende katten zijn het bewijs van een nauwe biologische evolutie. Inderdaad, katten, zoals alle vleesetende zoogdieren, stammen af van een gemeenschappelijke voorouder die evolueerde van miaciden, kleine bosroofdieren die 66 tot 33 miljoen jaar geleden leefden. Ongeveer 30 miljoen jaar geleden brachten de miaciden proailurus voort, die worden beschouwd als de eerste "echte katten". Informatie over dit laatste is echter fragmentarisch:de tropische omgevingen waarin ze zijn geëvolueerd, bieden geen goede conservering van fossielen, ze maken het moeilijk om hun manier van leven te begrijpen en te documenteren.
De allereerste paleontologische ontdekkingen tonen het bestaan van foci van domesticatie van de kat in Egypte meer dan 2000 jaar voor onze jaartelling. Archeologische studies die teruggaan tot 2004 hebben echter een 7500 v.Chr. oude tombe op het eiland Cyprus blootgelegd waarin menselijke resten werden gevonden naast die van een kat. De kat is echter geen inwoner van het Cypriotische eiland. Zijn aanwezigheid is te wijten aan menselijk handelen die het vrijwillig ter plaatse heeft geïnstalleerd. Dit geeft aan dat de domesticatie van de kat begon tussen 8.000 en 10.000 voor Christus in de Vruchtbare Halve Maan (Israël en buurlanden).
Deze datum valt samen met de oprichting en ontwikkeling van de landbouw. De meest waarschijnlijke theorie is dat met de komst van gewassen, de mens de hulpbronnen die hij had verbouwd, moet hebben opgeslagen. Deze waren echter het doelwit van ongedierte zoals ratten en muizen, waarvan de kat het natuurlijke roofdier is. Deze laatste werden vervolgens geleidelijk "getolereerd" in de buurt van mensenkampen om de oogsten te beschermen. Het resultaat is een geleidelijke domesticatie van de kat, die via natuurlijke selectie geleidelijk is afgeweken van de wilde kat:de meest sociale katten hebben dus een aanzienlijk overlevingsvoordeel, omdat het gemakkelijk voor te stellen is dat de mensen met wie ze leefden begon ze regelmatig te voeren. Deze specifieke relatie met de kat verklaart ook de verschillen in gedrag tussen de kat en de hond. De kat blijft een veel onafhankelijker dier zoals het altijd is geweest.
De eerste huiskatten waren dan ook strikte carnivoren, net als de wilde katten waar we het hierboven over hadden. Zonder vlees konden ze niet hopen te overleven of te bloeien. Maar hoe zit het met vandaag?
Maar hoe zit het met onze huiskatten vandaag? Is het tenslotte niet mogelijk dat hun voedselbehoeften de afgelopen 10.000 jaar zijn geëvolueerd, vooral met de drastische levensverandering die ze toen hebben doorgemaakt, van wild leven tot domesticatie? Welke informatie kan de moderne wetenschap ons geven?
Genetische analyses hebben aangetoond dat het DNA van moderne huiskatten vergelijkbaar is met dat van de Afrikaanse wilde kat ( Felis silvestris lybica ). Als bewijs, ondanks de genetische veranderingen veroorzaakt door domesticatie, kunnen huiskatten zich nog steeds voortplanten met de Afrikaanse wilde kat. Hybridisaties worden ook door mannen uitgevoerd voor esthetische doeleinden om huiskatten een exotischer uiterlijk te geven. Deze hybridisaties brachten de kattenrassen voort die we vandaag kennen. Akuma, bijvoorbeeld, is een Scottish Fold, hij heeft een mutant recessief gen dat hem kleine, gevouwen oren geeft. Zoals veel rassen is de Schot soms het slachtoffer van ernstige ziekten, vanwege hybridisaties die het genoom van de kat verarmen. In het geval van de Schotten ontwikkelen sommigen van hen een ernstige botziekte die vaak de dood tot gevolg heeft.
Deze uitputting van het genoom vindt ook plaats door de nieuwe levensstijl van de kat:steeds minder onafhankelijk, hij brengt steeds meer tijd binnenshuis door en sommige katten zijn zelfs uitsluitend huiskatten. Concreet hebben deze katten in de loop van de tijd hun buitengewone natuurlijke oriëntatievermogen verloren. Dus als we ze mee naar buiten nemen, komen ze nooit ver. Hun karakter is ook minder roekeloos.
Sommige dierenartsen zijn van mening dat de domesticatie van de kat heeft geleid tot een verandering in de grootte van zijn spijsverteringskanaal, dat langer zou zijn geworden, waardoor hij een ander dieet zou krijgen dan dat van de wilde kat. Tot op heden is er geen wetenschappelijk bewijs voor een dergelijke wijziging. Als zo'n mutatie in de maak zou zijn, zou het nog in de kinderschoenen staan, want het duurt enkele tien- of zelfs honderdduizenden jaren aan mutaties voordat een spijsverteringsstelsel tijdens de evolutie ingrijpende veranderingen ondergaat, alles tenminste als we naar onze kennis oordelen van andere levende wezens.
Onze katachtige metgezellen delen daarom veel fysieke en fysiologische kenmerken met de Afrikaanse wilde kat:de twee soorten hebben vergelijkbare voedingsbehoeften.
Felis silvestris lybica bestaat nog in het wild. Het wordt gevonden in de savannes en woestijnen van Afrika en het Arabische schiereiland. Het is een eenzame nachtelijke jager die zich voornamelijk voedt met kleine zoogdieren. Als de gelegenheid zich voordoet, eet hij ook vissen, vogels, reptielen, amfibieën (kikkers...) en insecten. De Afrikaanse wilde kat heeft daarom een zeer eiwitrijk dieet door middel van mager vlees. Hij eet zijn prooi als geheel en heeft ook interessante bijdragen van vitamine A, B (B2, B6, B9 en B12) en minerale zouten (ijzer) uit slachtafval, evenals calcium en fosfor via de botten die 'het wordt gebracht om te likken , kauwen en doorslikken als ze klein zijn.
We merken ook op, bij de wilde kat als huiskat, dat hij regelmatig kleine hoeveelheden planten doorslikt, zoals gras of bladeren. Twee hypothesen verklaren dit gedrag:aan de ene kant versnellen plantenvezels de doorvoer, wat een voordeel is voor een vleesetend dier, zoals we hierboven hebben gezien; en aan de andere kant zouden de vezels het ook mogelijk maken om het haar in het spijsverteringskanaal op te vangen, dat de kat ophoopt wanneer hij zich wast terwijl hij zichzelf likt, een activiteit waaraan hij veel van zijn tijd doorbrengt.
Heb je al gekeken naar de samenstelling van de brokjes die je je kat voert? Als je ze in de supermarkt koopt, is de samenstelling altijd min of meer hetzelfde. Hier neem ik de samenstelling van de Purina One Adult kipnuggets, die een goede reputatie genieten:Kippenmeel 26% min. – Volkoren mais – Volkoren – Maïsgluten – Bijproducten van kip – Rijst 4% min. – Dierlijk vet – Sojameel – Eipoeder – Moutmeel (3).
De andere ingrediënten zijn additieven:verschillende vitamines, sporenelementen.
Het eerste punt dat opvalt is:wat zijn kippenmeel en kippenbijproducten, ook vaak "kippenbijproducten" genoemd? Waarom zeg je niet gewoon "kip" of "kippenvlees"?
Het is de Europese Commissie die ons het antwoord geeft. Dit zijn inderdaad de dierlijke bijproducten of bijproducten, volgens de Europese wet waaraan de fabrikanten voldoen:” Dierlijke bijproducten zijn de delen die niet rechtstreeks door de mens worden geconsumeerd van geslachte dieren.; ze omvatten ook dieren die sterven op boerderijen en keuken- en tafelafval (d.w.z. voedselafval van restaurants, horeca en keukens) dat vleesproducten bevat, gekookt of rauw, of ermee in contact is geweest. “(4)
Het is duidelijk dat dierlijke bijproducten de overblijfselen zijn van voedselverspilling die niet normaal kunnen worden hergebruikt. Het gaat onder meer om vlees van te jonge dieren (inclusief foetussen), vlees met verschillende laesies zoals parasitaire laesies, verlopen vlees, vlees dat is blootgesteld aan chemische of biologische vervuiling of zelfs vlees van zieke dieren.
Het probleem is dat deze dierlijke bijproducten erg giftig zijn (bacteriën, enz.). Daarom bestaat de oplossing die fabrikanten gebruiken erin deze vleesresten op zeer hoge temperatuur te koken om de schadelijke stoffen te doden. We eindigen met een zeer gekookt product, zonder bacteriën, maar nog steeds rijk aan chemische vervuiling en arm aan eiwitten (er is heel weinig spiervlees meer omdat het afval is). Als klap op de vuurpijl komen bij koken op hoge temperatuur kankerverwekkende stoffen vrij, precies dezelfde als die ontstaan tijdens een barbecue of overkoken in onze keuken. Heb je ooit een wilde kat zijn vlees zien koken?
Commerciële brokjes zijn daarom uiteindelijk zeer arm aan dierlijke eiwitten, die toch de basis vormen van het dieet van de kat. Fabrikanten zijn zich bewust van het probleem en voegen plantaardige eiwitten toe aan hun brokjes, omdat deze eiwitten nog minder kosten. Dit is wat je kunt zien onder de namen "maïsgluten", "tarwegluten", "sojameel", enz.
Uiteindelijk krijgen we producten die slechts 4 tot 20% eiwit . bevatten , waarvan een groot deel van slechte kwaliteit is (dierlijke bijproducten) en een ander deel biologisch ongeschikt (de kat is nooit aangepast om te eten. plantaardig eiwit omdat het niet vegetarisch is).
De rest van de samenstelling is nog ongelooflijker:70-80% van het product wordt vertegenwoordigd door granen:maïs, tarwe, rijst. Onmiddellijk gevolg:de kroketten brengen aanzienlijke hoeveelheden koolhydraten met zich mee, wat een afwijking is voor een kat. Concreet kunnen we het dieet van deze kat vergelijken met dat van mensen:het is precies alsof je elke dag fastfood (Mac Donald-type) eet, het hele jaar door. Je alvleesklier werkt niet meer, je hebt de hele tijd honger (de meeste huiskatten hebben boulimia), je wordt zwaarder, je krijgt diabetes en een hoge bloedsuikerspiegel tast je nieren aan (dit dieet verklaart meer dan 90% van de nierproblemen bij katten). Als klap op de vuurpijl versnellen deze hoge bloedsuikerspiegels de groei van kankergezwellen:in het geval van kanker worden uw overlevingskansen aanzienlijk verminderd.
Al deze problemen komen voor in alle supermarktkroketten: Whiskas, Friskies, Ultima, Auchan , enz. En ook in voedsel in "verse" vorm:dozen, trays, enz.
Dus moeten we ons wenden tot de brokjes die worden aangeboden door dierenartsen of producten van dierenwinkels, die iets duurder zijn?
Met conventionele voeding krijgen de meeste katten gezondheidsproblemen. Er zijn natuurlijk de belangrijkste ziekten:kanker, overgewicht, nierproblemen; maar er zijn ook de kleine dagelijkse kwaaltjes:herhaalde oorontstekingen, jeuk op het lichaam, enz. Dit is een reactie van voedselintolerantie, vrij normaal.
Zich bewust van het probleem, bieden veel dierenartsen of speciaalzaken "hypoallergene" of "speciale" brokjes voor gevoelige katten of zelfs gewoon "normale" brokjes die geacht worden van betere kwaliteit te zijn (en we zijn geneigd te geloven dat dit gezien de veel hogere prijs in vergelijking met producten die in supermarkten worden verkocht).
Hier is de samenstelling van een typisch product. Dit is een product van Royal Canin voor "jonge katers":Gedehydrateerd pluimveevlees, rijst, maïs, maïsgluten, plantaardige vezels, gevogelte-eiwitten, tarwegluten, hydrolysaat van dierlijke eiwitten, bietenpulp, dierlijke vetten, minerale zouten, visolie, DL -methionine, Fructo-Oligo-Sacchariden (FOS), sojaolie, natriumpolyfosfaat, eipoeder, taurine, Indiase rozenextract (rijk aan luteïne), L-carnitine.
We zien meteen de afwezigheid van dierlijke bijproducten, wat goed nieuws is. Helaas is er ook altijd een massale aanwezigheid van granen die rijk zijn aan koolhydraten. Dus in de overgrote meerderheid van de gevallen blijven problemen met overgewicht onopgelost, nierproblemen en voedselintoleranties komen vaak zo snel terug als ze waren verdwenen.
We zouden ook kunnen uitbreiden om te praten over wat de "dierlijke vetten" zijn die worden genoemd zonder verdere details, bietenpulp of natriumpolyfosfaat, maar deze elementen zijn druppels water in de oceaan van de problemen die al genoemd zijn tot 'hier... Evenzo zijn er vandaag tientallen van variaties van droogvoer:voor kittens, voor langharige, kortharige katten, gesteriliseerde katten, katten met overgewicht, enz. Dit is slechts een marketingblunder, de samenstelling van de producten is bijna altijd identiek. De wilde kat neemt in geen geval een ander dieet aan op basis van zijn leeftijd, de grootte van zijn haar of een ander criterium! Aan de andere kant is het commerciële belang reëel:
Dus hoe voer je je kat om een goede en lange gezondheid te garanderen?
Het BARF-dieet (acroniem voor Biologically Appropriate Raw Food wat kan worden vertaald als Raw Food and Physiologically Appropriate ) streeft ernaar de natuurlijke behoeften van huisdieren te respecteren.
Het gaat in tegen de industriële manier van voeren door het dier rauw vlees, slachtafval en zogenaamde vlezige botten (dat wil zeggen omgeven door vlees) te geven. Het probeert zo getrouw mogelijk een hele prooi te reconstrueren, zoals een kat in het wild zou kunnen eten. In alle gevallen moet het dier tussen 5 en 10% slachtafval krijgen, tussen 10 en 15% eetbaar bot en 80 tot 85% spieren. Rauwe botten zorgen voor een goede mondgezondheid bij dieren. Het idee is eenvoudig op te zetten:het is noodzakelijk om een aanvraag in te dienen om uw dier de meest natuurlijke voeding te geven die mogelijk is terwijl alle producten worden vermeden die door de hand van de man zijn getransformeerd.
Het ideaal is om daarnaast toegang te geven tot kattenkruid (in een appartement) of tot het gazon (in een huis met een tuin).
Deze voedingswijze is uitstekend voor de gezondheid van de kat. Een kat die overstapt van een conventioneel dieet naar dit, ziet over het algemeen alle of een deel van zijn problemen verdwijnen, inclusief overgewicht; maar het heeft ook nadelen:
Een eerste alternatief bestaat al in het geven van gekookt vlees of slachtafval. Dit vergemakkelijkt de bevoorrading en hygiëne. Natuurlijk mag het vlees niet op de barbecue worden gekookt, een van de meest schadelijke vormen van koken! Bovendien mogen de botten nooit gekookt maar altijd rauw gegeven worden. Inderdaad, als het dier een gekookt bot inslikt, kan het in het spijsverteringskanaal breken en kunnen de scherpe uiteinden het doorboren. Het is duidelijk dat een kat slechts kleine botten krijgt, maar de kat zal zelden goed genoeg zijn om een koebot in één keer door te slikken.
Dit is ideaal, maar soms is het BARF-type of gedeeltelijk gekookt dieet te ingewikkeld of onmogelijk. Wat mij betreft heb ik 4 katten, 2 honden, een kind en een baan waar ik veel meer dan 35 uur mee bezig ben, dus het is erg ingewikkeld om een BARF type dieet op te zetten. Gelukkig zijn er nog alternatieven als het om brokjes gaat.
Er zijn een paar merken die zich iets meer zorgen maken over diergezondheid dan de grote namen waar we het hier over hadden. Deze bedrijven hebben uiteraard geen etalage en je zult hun producten nooit vinden in dierenwinkels waar de tentoongestelde producten vooral het resultaat zijn van stroomopwaarts werk dat is uitgevoerd door de handelscommissarissen.
Zo zijn er verschillende merken op internet die droog kattenvoer verkopen zonder granen of dierlijke producten. Hun probleem heeft voornamelijk te maken met hun aardappelgehalte, een voedsel dat pas een paar duizend jaar door mensen wordt geconsumeerd (en dus nog minder tijd door katten) en dat stoffen bevat die schadelijk zijn voor het lichaam. darmgezondheid, naast te rijk aan te snel verteerbare koolhydraten.
Deze categorie omvat de merken " Taste of the Wild ”, “ Purizon ” of “ Nutrivet ”.
Ten slotte ken ik maar een paar merken die zowel granen, dierlijke bijproducten als aardappelen hebben afgeschaft. Lange tijd nam ik brokjes van de " Orijen ” merk .
Dit is de typische samenstelling van hun product "6 vissen voor katten":hele verse zalm (14%), hele verse haring (12%), gedroogde zalm (12%), gedroogde haring (12%), gedroogde heek (12% ), verse hele bot (3%), verse snoekbaars zonder botten (3%), verse snoek zonder botten (3%), verse zoetwaterwitvis zonder botten (3%), zalmolie (3%), haring (3 %), kikkererwten, rode linzen, groene linzen, erwten, erwtenvezels, koolzaadolie, zongerijpte luzerne, yam, pompoen, pompoen, spinaziebladeren, wortelen, rode heerlijke appels, Bartlett-peer, veenbessen, wrak, zoethoutwortels, engelwortel, venkel, goudsbloemen, zoete venkel, pepermuntblaadjes, kamille, paardenbloem, bonenkruid, rozemarijn (8).
We merken de aanwezigheid van peulvruchten op, maar in kleine hoeveelheden. Dit is een manier om de inname van vezels op natuurlijke wijze te verhogen.
Vandaag gaat mijn keuze meer uit naar Yarrah Bio graanvrije kroketten. Hier is de samenstelling van het kipproduct:gedroogde kip uit biologische landbouw (26%), erwten, gele erwten, tapioca , kippenvet , zonnebloempitten , gedroogde wilde haring van MSC gecertificeerde duurzame visserij (4%), mineralen, biergist, gedroogde algen, gedroogde brandnetels*. Hieraan worden de klassieke additieven toegevoegd (vitamines, taurine, enz.). Ik vond vooral het feit dat de vis afkomstig was van duurzame visserij, de hoogste standaard voor mariene biodiversiteit tot nu toe.
Een goede gezondheid voor onze viervoeters!
