Bijna twee jaar geleden maakte ik kennis met mijn eerste Ragdoll, een prachtige Blue Bi-Color die van mijn vriendin Roxanne was. Ze had me verteld hoe geweldig "Raggies" zijn en dat het met mijn eerdere ervaring met een opvangkat een totaal andere ervaring zou zijn. Mijn vorige jongen was Schizo en zou me om onbekende redenen aanvallen, maar meestal was het omdat er iets viel of er een hard geluid was. Ik liet hem nakijken door de dierenarts en hij was verder gezond, maar hij had een chemische onbalans. Dus ik had hem 10 jaar tot hij me op een dag naar het ziekenhuis stuurde. Op dat moment had ik geen andere keuze dan hem gelukkig te maken in de hemel. Ik was erg overstuur en getraumatiseerd door deze ervaring en zou geen nieuwe kat nemen, ook al houd ik heel veel van dieren.
Maar na een jaar overtuigde Roxanne me om haar lieve kleine meisje te ontmoeten en werd ik verliefd. Ze was alles wat ze zei dat Ragdolls zouden moeten zijn. Ze is liefdevol, loyaal, gemakkelijk te onderhouden en slap in je armen, vandaar de naam Ragdoll. De grootste zorg die ik had was het onderhoud van de lange mooie vacht, die overigens zo gemakkelijk te onderhouden is. Ragdolls mat niet gemakkelijk zoals andere langharige katten zoals Perzen of Himalayans. Ook komt hun kleur pas volledig tot hun recht als ze ongeveer 3-4 jaar oud zijn. Het is dus leuk om te zien hoe zijn kleur verandert. Je kunt bij sommige foto's zien dat zijn kleur binnenkomt.
Uiteindelijk gaf ik toe en besloot te kijken of ik een Ragdoll van een fokker kon kopen. Ik maakte kennis met Ken Staples, de fokker van Kasseldolls Cattery in Woonsocket RI. Ik ontmoette hem op de Providence Pet Expo waar ze een kattenshow gaven binnen de Expo en hij toonde een paar van zijn katten en kittens. Hij legde al hun kenmerken uit en in welke patronen en kleuren ze komen, zodat ik kon beslissen wat ik wilde hebben. Ken was erg geduldig met al mijn domme vragen en hield ervan om over het ras te praten. Ik zou hem aanraden aan iedereen die geïnteresseerd is in het kopen van kwaliteit Ragdolls.
Dus maakte ik een beslissing van welk patroon en kleur ik wilde. Ken had me verteld dat zodra hij een kitten had hij contact met me zou opnemen om naar zijn cattery te komen. Nou, die tijd was eindelijk aangebroken en toen ik naar binnen liep, was er een balletje van bont aan het spelen met mijn sneakerveter. Ik pakte hem op en hij begon gewoon mijn gezicht te kussen als een hond en Ken zei toen dat hij degene was die hij dacht dat ik zou willen. Ik voelde me vereerd dat Sergio mij koos. Het maakte mijn beslissing veel gemakkelijker, ook al had ik alle kittens mee naar huis genomen.
Tot hij oud genoeg was om met mij mee naar huis te gaan, zou ik de verhalen horen over wat een kleine onruststoker hij was. Hij zou alle andere kittens leren hoe ze in dingen moesten komen waar ze niet in hoorden te zijn. De dag dat hij gesteriliseerd zou worden, verdween hij ongeveer 5 uur en Ken zocht hem overal totdat hij de zijden bloemen in een vaas zag in beweging. Hij ging kijken om te zien wat hen deed bewegen en Sergio's hoofd dook op. Dus op dat moment wist ik echt niet waar ik aan begon...LOL.
De volgende taak was om een naam te kiezen voor het kleine schatje. Sergio kreeg zijn naam van een bijzonder persoon die ik ontmoette toen ik enkele jaren geleden Italië bezocht. Ik hield gewoon van zijn naam en dacht dat zijn naam zo zacht en stijlvol was. Wanneer mensen zijn naam leren kennen, glimlachen ze meestal en vragen ernaar omdat het geen algemene naam is in de Verenigde Staten. Maar dat is niet de enige naam die hij draagt. Ik noem hem ook Bubby of Bubba als hij schattig is. En als hij zich misdraagt, is het meestal Hey Freshie...
Ik wilde hem gesocialiseerd houden, vooral na mijn eerdere ervaring, dus nam ik contact op met Ken en vroeg hem of hij mee wilde doen aan een kattenshow. Ken was geweldig en liet me de kneepjes van het vak zien. Sergio kan niet meedoen in de Ragdoll-divisie omdat hij helaas een witte puntstaart heeft en wit op zijn oren. Dit zou hem diskwalificeren, zodat hij deelneemt aan de Household Pet-divisie. Sergio vond het geweldig en behaalde zijn eerste titel aan het einde van de eerste dag. Hij was de kleine charmeur en de juryleden hielden gewoon van hem. Ik bleef hem de rest van het showjaar showen en in slechts acht maanden heeft hij nu al zijn titels in de Household Pet-divisie voor de Cat Fanciers Federation (CFF). Sergio ontving ook de 3e Beste Huishoudelijke Huisdier voor het hele showjaar 2009-2010. Het was een geweldige ervaring en ik heb veel geweldige mensen ontmoet.
Sergio houdt er gewoon van om door het huis te rennen. Hij knalt elke keer tegen mijn bank en als hij opspringt, knalt hij tegen mijn raam. Nu beweer ik niet dat hij de slimste kat is, maar ik hou toch van hem. 
Sergio's nieuwste speeltje is zijn Catnip Banana van Yeowww. Kattendrugs zijn altijd een hit. Hij rolt erop nadat hij het door het huis heeft gedragen. Hij speelt ook graag met alles waar veren op zitten. Hij denkt dat hij de grootste vogeljager ter wereld is. Hij heeft een speeltje dat een pelsachtige bal is met een bel aan de binnenkant met een touwtje en een veer eraan. Hij vindt het heerlijk om het speeltje bij het touwtje te pakken en het in de lucht te gooien en te proberen het met zijn beide poten te slaan of te vangen. Het is hysterisch om de concentratie te zien die hij gebruikt. Sergio houdt ook van de laserbal in de cirkelbaan. Hij zal op de top van de baan ploffen en de bal gewoon van de ene poot naar de andere duwen. Het is verbazingwekkend om te zien wat hij interessant vindt. Maar het beste speelgoed is de doos waarin mijn nieuwe stofzuiger is geleverd. Hij vindt het gewoon heerlijk om zich daarin te verstoppen en eruit te springen om me bang te maken. Noem me de gek, maar ik heb de doos nog steeds, ook al heb ik de stofzuiger afgelopen zomer gekocht.
Sergio heeft een kleine vriendin die hij graag om de paar weken gaat bezoeken. De Ragdoll van mijn vriend Roxanne, Lila James genaamd, vindt het gewoon heerlijk om met hem te spelen. Hij heeft speelafspraakjes en mag soms blijven slapen. Hij komt gewoon binnen en is meteen thuis. Het is geweldig om ze non-stop met elkaar te zien spelen. Ze rennen zo hard dat ze de kleedjes door de kamer schuiven en dan de druppel en samen in slaap vallen. Het is verbazingwekkend dat deze twee katten die niet samenwonen zo goed met elkaar kunnen opschieten. Roxanne en ik nemen ze mee naar buiten in hun kattenbuggy en wandelen langs de strandwandeling. We krijgen altijd blikken als mensen passeren. Sommige mensen vinden het zo schattig, terwijl anderen denken dat we gek zijn geworden. Het stoort me helemaal niet. Ik vind het wel leuk om de verschillende reacties te zien.
Toen Sergio Eén werd, had ik een verjaardagsfeestje voor hem. Ik nodigde alle mensen uit die belangrijk waren in zijn leven. Oké, dat waren mijn vrienden. We hebben een geweldige tijd gehad. We aten, dronken, speelden speldenprik
op de kat, en natuurlijk taart en cadeautjes gehad. Eerst dachten mijn vrienden dat ik gek geworden was, maar ze namen het ter harte. Ze lieten los en genoten van de dag.
Dankzij Sergio heb ik niet alleen de beste kat ter wereld, maar ik heb ook veel geweldige ervaringen gehad en veel nieuwe vrienden ontmoet dankzij hem. Hij is de wereld voor mij en ik weet niet wat ik zonder hem zou moeten. We wachten nu op een nieuwe komst van een broer of zus voor Sergio om mee te spelen. Ik kijk ernaar uit om nog veel nieuwe avonturen met hen beiden te beleven.
