Milo – Ragdoll-kitten van de maandIk ben Jim Hicks. Ik schreef voor Floppycats.com over onze prachtige tweekleurige zeehond Ragdoll Frito Pie, die bijna 16 jaar oud werd en in zijn verhaal werden een paar woorden over Milo opgenomen. Dit is het verhaal van Milo … nou, het gaat over zijn leven bij ons tot nu toe. Het is een kort verhaal; op het moment dat ik dit schreef, is hij pas zestien weken oud!
Na het overlijden van Frito wist ik dat ik nog een Ragdoll wilde en snel. Zoals zoveel dingen in het leven, een bocht naar rechts hier, een bocht naar links daar en Milo zou niet bij ons zijn. Het tv-programma 'Too Cute' met zijn onstuimige kittens overtuigde me ervan dat een ouder kitten of jongere kat een betere optie zou zijn. Toen ik op zoek was naar Texaanse cattery's, vond ik er een in Houston met een jonge gepensioneerde poes. Ze was mooi en de 
patroon Ik was op zoek naar … een kat met mitted. Maar dat lukte niet omdat de communicatie tussen mij en de fokker wegviel (ze belde niet terug en reageerde niet meer op e-mails). Ik dacht dat die kat allang weg was en dat ik gelijk had om de verkeerde reden. De fokker reageerde uiteindelijk weken later. De jonge kat is overleden. Ik vond nog een paar fokkers - een binnen een uur rijden en de andere in Noord-Texas. De plaatselijke fokker had twee oudere zus kittens (9 maanden oud) en een 1,5 jaar oude kater. Het klonk veelbelovend en ik wilde de katten persoonlijk zien, maar opnieuw viel de communicatie weg - ze reageerde niet meer op e-mail. Uiteindelijk heb ik contact opgenomen met de fokker in Noord-Texas. De cattery is Toskharags en bevindt zich in de buurt van de stad Aubrey. De fokker is Christine Reed en in tegenstelling tot de andere fokkers waarmee ik te maken heb gehad, reageerde ze op e-mails en we spraken aan de telefoon. Haar kittens waren minder dan 10 weken oud en ze had geen oudere katten beschikbaar. Ik wilde snel een kat, dus gingen we de kittenroute. Ze stuurde prompt foto's van haar beschikbare kittens. Degene die mijn aandacht trok, was het kitten dat we later Milo zouden noemen, maar mijn vrouw vond hem niet aantrekkelijk, dus koos ik een van Milo's broers. Ik reed een paar weken later naar Aubrey om de kittens te zien. Christine ontmoette me bij de deur en liet me binnen. De kittens werden in een grote kamer gehouden. Ik was van plan om een uurtje of zo met Christine en de kittens door te brengen, maar dat draaide uit 
in drie uur. Ik heb veel tijd met haar gepraat en de kittens gefotografeerd. Ze vertelde me dat Milo het best gesocialiseerde kitten van zijn nest was en dat was te zien. Er was iets aantrekkelijks aan deze kleine man met de witte driehoek op het puntje van zijn neus en de witte ruitvormige bles op zijn voorhoofd. Christine vertelde me dat er later die dag nog een familie op bezoek zou komen. Ik had een aanbetaling gedaan op Milo's broer voordat ik naar Aubrey reed. Op de terugweg naar Austin belde ik Christine en vertelde haar dat ik mijn aanbetaling naar Milo had overgezet.
Twee weken later ging ik terug naar Aubrey, dit keer om de kleine man op te halen. Milo was dertien weken oud. De kittens van Christine hadden last van roze ogen, maar hij was zo goed gevorderd dat ze hem met mij mee naar huis liet gaan. Ze gaf me de rest van zijn roze oogmedicatie en een blauwe babydeken om in de draagzak te doen. Hij kroop onder de deken. Het arme ding had waarschijnlijk nog nooit in een auto gezeten en we hadden een lange rit van 4 uur naar huis. Ongeveer halverwege huis gluurde hij naar de buitenwereld - een goed teken.
Het kostte hem een paar dagen om aan zijn nieuwe huis te wennen. Hij had nog nooit trappen gezien, maar hij had ze snel door. Hij springt op en neer als een konijn - ik moet glimlachen als ik eraan denk.
Ik had onze gastenbadkamer omgebouwd tot zijn tijdelijke ‘veilige’ kamer, compleet met krabpaal, kattenbak, speelgoed en eten &water. Hij is een kleine man. Het zou nog een paar weken duren voordat we zelfs maar zouden proberen hem 's nachts op ons bed te laten slapen.
We hebben een paar onverwachte problemen gehad met Milo. Ik heb hem een paar keer naar de dierenarts voor noodgevallen gebracht. Ten eerste was zijn zachte ontlasting met een beetje bloederig slijm. Ik las online dat het te wijten kan zijn aan stress veroorzaakt door veranderingen in voeding en leven. Nou, Milo had beide. Maar het kan ook door een parasiet zijn veroorzaakt en daarom zijn we naar de dierenarts gegaan. Het 2e spoedbezoek van de dierenarts werd veroorzaakt door een grote smerig uitziende korst op zijn linker achtervoet. Ik miste het toen ik hem ophaalde en zijn vaste dierenarts miste het toen ze hem onderzocht. Ik dacht dat het door een dierenarts moest worden bekeken en dus gingen we terug. Om een lang verhaal kort te maken, na medicijnen en tijd is Milo 100% gezond. Geen roze oog, de teenschurft is weg en hij poept prima. En hij groeit als kool, precies zoals ik had gehoopt.
Maar Milo heeft een aantal niet-fysieke problemen gehad en ik ben er momenteel mee bezig. Telkens als hij denkt dat er niemand in de buurt is, verstopt hij zich onder het bed. Het andere probleem is dat hij zichzelf zoog. Ik heb enig succes om dit te behandelen door Bitter Apple te gebruiken op de gebieden die hij likt. Ik hoop dat dit slechts fasen zijn en dat hij ze zal ontgroeien. Mijn vrouw en ik zullen hoe dan ook van hem houden.
Hij is extreem speels en heeft tonnen energie. Het speelgoed waar hij graag mee speelt, is de Da Bird en iets dat ik bedacht op een leeuwerik - opgerolde papieren handdoeken in de vorm van een bal ter grootte van een golfbal, vastgezet met schilderstape. Goedkoop en effectief - ik kan niet om meer vragen. Hij heeft ook een beetje durf in zich. Maar terwijl hij leeft, leert hij. Als er een veiligere manier is om iets te doen, komt hij er uiteindelijk achter.
Ik moet hem in de gaten houden of in ieder geval aan hem denken. Hij schiet tussen onze voeten door. Hij is een struikelgevaar. Ik maak me geen zorgen om mij; Ik maak me zorgen om hem. Ik moet een dubbele take doen voordat ik een deur sluit, omdat ik per ongeluk de deur voor hem zou kunnen sluiten. De gedachte aan dat gebeuren maakt me ineenkrimpen! Voor zijn veiligheid en mijn gezond verstand wil ik dat hij snel opgroeit. En dat zal hij doen.
Hij is een schootkat - iets wat Frito bijna nooit was. Milo is graag bij me in de buurt. Ik hoop dat dat geen teken van afhankelijkheid is. Ik vind het geweldig dat hij bij me in de buurt wil zijn, maar aan de andere kant wil ik niet dat hij te afhankelijk van me wordt, dat het stress veroorzaakt als we niet thuis zijn.
Het is 15 + jaar geleden dat we een kitten hebben gehad en het was een aanpassing. Gezien onze leeftijd zal Milo waarschijnlijk het laatste kitten zijn dat we hebben. Ik wil dat hij het haalt tot minstens 18 jaar. Tegen die tijd ben ik halverwege de zeventig. Met de tijd die we samen hebben, wil ik alleen maar een geweldig leven voor hem hebben.
Ik herinner me een lange herinnering aan het grootbrengen van twee kittens tot volwassenheid en een lang leven. Ik ken heel goed de plussen en minnen van het opvoeden van een kitten. Afgezien van de kleine minpunten, is het een plezier om hem op deze jonge leeftijd bij ons te hebben, zodat we uit de eerste hand zijn transformatie van kitten naar kat kunnen zien, vooral omdat hij een Ragdoll is - zijn fysieke verschijning zal drastisch veranderen. Hij is onze jongen en bovendien een heel speciale.
Heb je een Ragdoll Kitten of Kat? Overweeg om je kat in te dienen! Richtlijnen voor het indienen van Ragdoll of the Week
