Naam van kitten :Luna
Kleur/Geslacht :Solid Blue Mitted Vrouw
Geboortedatum :28-10-14
Nadat mijn geliefde 14-jarige kat Shadow moest worden geëuthanaseerd, bladerde ik op internet naar artikelen over het rouwen van een huisdier, evenals geruststellende kattenfoto's. Ik was niet zo snel op zoek naar een nieuwe kat, maar kwam een Solid Blue Mitted Ragdoll tegen en viel meteen voor haar. Luna leek helemaal niet op mijn vorige kat, en dat wilde ik ook niet, omdat de herinnering te ondraaglijk zou zijn geweest. Maar ze had een vertrouwde en geruststellende blik, zonder de pijn.
Terwijl haar broers en zussen al snel weken gereserveerd waren voordat ze meerderjarig werden om naar huis te gaan, was Luna nog steeds beschikbaar en eigenlijk "in de aanbieding" met 16 weken. Misschien was het omdat ze er onhandig uitzag en er nogal sullig uitzag als een jonger kitten, of misschien liet haar introverte en timide persoonlijkheid haar achter. Maar toen ik haar ontdekte, begon ze al te bloeien.
Toen Luna voor het eerst aankwam, was ze erg teruggetrokken. Natuurlijk moet haar lange reis van Louisiana naar NYC haar geschokt hebben, maar er leek een diepere oorzaak te zijn. Ze verstopte zich onder het bed en kwam alleen naar buiten om te eten en de kattenbak te gebruiken. Als ze werd benaderd, maakte ze eerst de beweging om te rennen, maar raakte dan zo verlamd van angst dat ze volledig zou verstijven, zichzelf platdrukkend tegen de vloer, alsof ze haar 'lot' afwachtte. Of als ik haar probeerde te aaien, kneep ze haar ogen stijf dicht, boog haar hoofd en deinsde terug in de vloer alsof ze ofwel zij, ofwel de wereld wilde verdwijnen. Ik had gelezen dat katten met een te zachtaardige persoonlijkheid soms door andere katten gepest en gepest worden. Ik vroeg me af of Luna daardoor haar zelfvertrouwen had verloren.
Op de 9e nacht, terwijl ik op het bed lag, met Luna eronder, begon ik haar naam te roepen. Ze jammerde aarzelend, dus ik bleef haar naam een paar minuten lang herhalen - het moet minstens een paar honderd keer zijn geweest. Haar gejammer werd luider tot ze uiteindelijk op het bed sprong. En daar sliep ze de rest van de nacht, zij het op een paar meter afstand van mij. Vanaf die nacht kwam ze officieel uit haar schuilplaats. Ze hield nog steeds een veilige afstand en weigerde oogcontact met me te maken. Maar ik realiseerde me al snel dat ze me overal in de gaten hield, zelfs als ze deed alsof ze dat niet deed, om ervoor te zorgen dat ik altijd binnen haar gezichtsveld was.
In de komende weken veranderde Luna geleidelijk in een meer zelfverzekerde, speelse en aanhankelijke metgezel. Haar reflex is nog steeds om haar hoofd te buigen als ik naar haar reik, maar ze krimpt niet ineen van angst. Als ze wordt vastgehouden, zal ze spinnen, terwijl ze de hele tijd zachtjes mijn gezicht streelt. Ze maakt nu constant oogcontact. Zelfs als ze niet met een speeltje speelt, kijkt ze om de paar seconden op, alsof ze aanmoediging en bevestiging zoekt om plezier te blijven maken en dat alles veilig is. En hoewel ze niet bijzonder vocaal is, tjilpt ze als een opgetogen vogel als ze blij of opgewonden is.
Luna leerde al snel dat 05:45 uur op weekdagen ontbijttijd is. In het weekend, ongeacht hoe laat ik ga slapen, kies ik er nog steeds voor om om 5.45 uur wakker te worden, in plaats van te vertrouwen op de automatische feeder. Waarom? Omdat Luna elke ochtend doet alsof het Kerstmis is! Het is zo'n genot om haar naar de keuken te zien stuiteren, terwijl haar pluizige hoge staart vol verwachting deint.
Luna is volledig onaangedaan door lawaai, of het nu gaat om de stofzuiger, haardroger of zelfs een boormachine op een badkamertegel. Ik was eerst zo verrast dat ik even dacht dat ze misschien een gehoorprobleem had, maar toen herinnerde ik me dat ze aan kwam rennen als ik haar naam riep. Ze vindt het ook heerlijk om in het water te spetteren en ik moet iedereen eraan herinneren de afdekking van de wc-bril dicht te houden.
Omdat ze geen last heeft van hard geluid of water, maakt het afschrikmiddelen erg uitdagend. Ze is bijvoorbeeld zeer gemotiveerd voor eten en klimt op het aanrecht om in de gootsteen te komen, op zoek naar voedsel. Ik legde verschillende matten met puntige noppen op de balies en barkrukken. Terwijl ze bij elke stap trilt en haar poten schudt met duidelijke pijn, zal ze er nog steeds doorheen vechten. Ik heb talloze andere afschrikmiddelen geprobeerd, maar de belofte van een doorweekte voerbak was gewoon te groot. Nadat ik stukjes gebroken glas in de gootsteen had gevonden of zag dat haar witte poten oranje waren gekleurd door een weekbak (na het eten van chili met kalkoen), heb ik eindelijk de barkrukken opgeborgen.
Ik noemde haar Luna, oorspronkelijk omdat ik dacht dat ze zo buitenaards mooi was, als een buitenaardse kat van de maan. Maar nu ze zo'n vraatzuchtige eter is, is ze rond en pluizig geworden. En haar poefachtige gezicht, met die Bugs Bunny-ogen, doet me vaak denken aan een stralende maan.
Luna's vacht is buitengewoon zacht en ik hou ervan als ze haar wang en donslichaam tegen me aan wrijft. Ik heb zelfs gedroomd om door een wolk te zweven terwijl ik met haar knuffel! Soms denk ik dat Luna een lieve engel is gestuurd door Shadow. Ze brengt enorme vreugde in ons huis en ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik haar in mijn leven heb.
Heb je een Ragdoll Kitten of Kat? Overweeg om je kat in te dienen! Richtlijnen voor het indienen van Ragdoll of the Week
