Een hondenmoeder kan haar puppy's om verschillende redenen begraven en hoewel ze niet van plan zijn je in shock te laten, zullen ze dat waarschijnlijk wel doen. Als ze de puppy's daadwerkelijk begraven, dus met vuil in de achterkant van het huis, dan is dit waarschijnlijk omdat de hond ofwel erg ziek en zwak is en waarschijnlijk niet zal overleven, anders zijn ze nog steeds geboren. Dit komt vaak voor bij hoektanden en bij duizenden andere soorten. Dit was misschien niet het antwoord waar je naar op zoek was, omdat ze vaak perfect gezonde baby's begraven onder dekens of af en toe in de borstel buiten, afhankelijk van waar de moeder zich het meest thuis voelt. Dit is een ander gedrag dat 'denning' wordt genoemd.
Denning komt veel vaker voor en is veel schattiger van de twee. Het is geworteld in duizenden jaren hondengeschiedenis. Een hond, ongeacht leeftijd of geslacht, zou waarschijnlijk een plek hebben uitgegraven om te schuilen. Dit bood hen bescherming tegen roofdieren, extreme temperaturen en stormcycli. Wanneer een moeder op het punt staat een nestje te krijgen, trekken ze zich meestal terug in dit hol en dit gebied is waar de puppy's de eerste paar weken van hun leven zouden doorbrengen. Doodgeboren puppy's zouden uit het hol worden gehaald en begraven. Puppy's die ongezond of zwak waren, zouden ofwel worden opgegeten of begraven, net als hun tegenhanger.
Dit denning-gedrag is vandaag de dag nog steeds erg actief bij honden, zelfs na duizenden jaren van menselijk gezelschap. Daarom nemen ze een favoriet dekentje of kussentje over. Waarom ze hun botten verbergen en een plek hebben om naar toe te gaan als ze zich in huis willen verstoppen. Waarom sommige honden naar hun kennel rennen elke keer dat de stofzuiger aangaat. In werkelijkheid dicteert dit natuurlijke proces veel van hoe uw hond zich in huis gedraagt. Het hol biedt hen een zekere mate van waargenomen veiligheid en een plek waar ze kunnen ontstressen en wat kunnen slapen. Het biedt een plek voor hen om hun jongen te beschermen en hun favoriete dingen te verzamelen.
Dit alles is echter nog steeds de positieve kant van de mogelijke redenen waarom uw hond puppy's begraaft. Moederhoektanden kunnen hun puppy's om verschillende redenen afwijzen en proberen ze vervolgens weg te begraven van de andere puppy's in hun nest. Zelfs iets subtiels als het te warm of te koud hebben van de puppy kan ervoor zorgen dat de moeder de pup afwijst. Het kan een indicatie zijn dat er iets mis is met de puppy of de moeder zelf. Als ze geen gezonde melk produceert, kan ze haar jongen begraven in de verwachting dat ze het niet zullen overleven. Daarom is het essentieel om direct na de bevalling naar uw dierenarts te gaan.
Als ze hun jongen proberen te begraven en je doel is om de jongen in leven te houden, heb je helaas maar heel weinig keuzes. Als de moeder haar jongen eenmaal heeft afgewezen, zal ze meestal niet meer voor ze gaan zorgen. Dit betekent dat alle voeding en darmstimulatie de komende weken van jou moeten komen. De afgewezen puppy in het nest bij de moeder achterlaten kan de gezondheid van die puppy in gevaar brengen, afgezien van het verwaarlozen van hem en zijn voeding, kan de moeder proberen de pup zelf te doden. Het aanpakken van het mogelijke medische probleem met de pup en de moeder kan helpen om ze weer in een normale toestand te brengen, maar als de puppy ongezond of zwak blijft, zal de moeder ze waarschijnlijk niet terugnemen. Althans niet tijdens de oorspronkelijke fasen van voeden en verzorgen. Dit is instinctief gedrag, de mensheid heeft niet eerder in dit proces ingegrepen, omdat zwakke honden niet werden gewild of gehouden tot de laatste paar honderd jaar, toen we de medische kennis en vaardigheid hadden om ze gezond te houden, evenals een menselijke metgezel die zou willen de runt van een nest. Het aanpakken van dit soort gedrag kan behoorlijk uitdagend zijn.
Als uw hondenmoeder haar pups afwijst, is de meest voorzichtige actie die u kunt nemen nadat u ze met uw dierenarts heeft vrijgesproken, contact op te nemen met een gedragsspecialist. Gedragsspecialisten kunnen ontdekken waarom de moeder hun jongen afwijst en welke stappen u eventueel kunt nemen om dit gedrag te corrigeren. Het is een ingewikkeld probleem en daarom is er meestal een professional nodig om het te corrigeren en aan te pakken. Een hondentrainer zou in dit stadium waarschijnlijk niet veel helpen, aangezien de pups toch te jong zijn om iets van ze te leren en je een moeder niet kunt trainen om hun jongen te accepteren.
Het is allemaal zeer onwaarschijnlijk dat dit jou en je pups zal overkomen. Een typisch nest wordt gezond geboren en geaccepteerd door hun moeder. Als de moeder het jong afwijst, moet er onmiddellijk contact worden opgenomen met een dierenarts om de moeder en het jong aan te spreken om er zeker van te zijn dat iedereen gezond is. Als dat zo is, neem dan de opvoeding van de jongen over en de moeder zal ze weer gaan accepteren als ze geen directe hulp meer nodig hebben.
