Congestief hartfalen treedt op bij honden wanneer hun hart het bloed niet langer effectief naar de rest van het lichaam kan pompen. 1 Er zijn twee hoofdoorzaken voor deze ziekte, waaronder mitralisklepinsufficiëntie en gedilateerde cardiomyopathie.
Congestief hartfalen is een ernstige aandoening die vaak niet te genezen is, tenzij de onderliggende oorzaak is verholpen. Medicatie is vaak nodig om de bijwerkingen van deze ziekte te verminderen.
Klinische symptomen hangen grotendeels af van het type hartfalen dat uw hond heeft.
Er zijn twee hoofdtypen van congestief hartfalen:rechtszijdig en linkszijdig. Deze hebben verschillende symptomen.
Rechtszijdig hartfalen zorgt ervoor dat zuurstofarm bloed terugkeert naar het hart. Kortom, wanneer het hart pompt, lekt een deel van het slecht geoxygeneerde bloed naar achteren in plaats van zuurstofrijk te worden. Dit zorgt ervoor dat de bloedsomloop in het lichaam wordt ondersteund en overbelast. Vloeistof begint zich op te hopen in de buik, die zich kan vullen met vloeistof. Deze overtollige vloeistof kan naar de ledematen worden vervoerd en zwelling veroorzaken.
Linkszijdig hartfalen treedt op wanneer zuurstofrijk bloed terug naar de longen lekt. Het is al zuurstofrijk, dus het hoeft niet terug te keren naar de longen. Dit veroorzaakt overtollig vocht rond de longen, wat resulteert in longoedeem. Dit veroorzaakt ademhalingsmoeilijkheden en hoesten, omdat het lichaam denkt dat er vreemde voorwerpen in de longen zijn. Dit is de meest voorkomende oorzaak van hartfalen.
Hartfalen kan zich ontwikkelen naar beide zijden van het hart als het niet wordt behandeld.
De meeste gevallen van congestief hartfalen worden veroorzaakt door mitralisklepinsufficiëntie. Tot 80% van de gevallen van congestief hartfalen komt om deze reden voor. Dit veroorzaakt linkszijdig hartfalen, wat een van de redenen is dat het veel vaker voorkomt dan de rechtszijdige variant.
Er zijn echter ook andere oorzaken. Cardiomyopathie is bijvoorbeeld een ziekte van de hartspier waardoor deze niet efficiënt kan pompen, wat congestief hartfalen veroorzaakt. Onregelmatigheden in het kloppen en vernauwing van grote bloedvaten kunnen ook congestief hartfalen veroorzaken.
De meest voorkomende tekenen van congestief hartfalen zijn ademhalingsmoeilijkheden en een aanhoudende hoest. Dit lijken misschien kleine symptomen, maar ze wijzen op iets ernstigers. Deze treden alleen op bij linkszijdig hartfalen, omdat ze worden veroorzaakt door vochtophoping rond de longen.
Af en toe kan een vergroot hart ook tegen de luchtpijp duwen, wat irritatie en hoesten veroorzaakt. Dit kan voorkomen bij rechts- en linkszijdig hartfalen. Daarom is hoesten niet altijd een teken van rechtszijdig hartfalen.
Honden met hartfalen zijn vaak sneller vermoeid, omdat ze niet in staat zijn om efficiënt zuurstof aan hun lichaam af te geven. Overmatig hijgen, verlies van eetlust, een gezwollen buik en bleek tandvlees zijn ook symptomen van hartfalen. Sommige honden kunnen zelfs spiermassa beginnen te verliezen.
Nee, hartfalen kan leiden tot een hartaanval. Hartaanvallen zijn echter vrij ongewoon bij honden. Hartaanvallen worden veroorzaakt door de dood van de cellen rond het hart. Meestal wordt deze celdood veroorzaakt door zuurstofgebrek door de obstructie van de bloedvaten rond het hart. Plotselinge sterfgevallen bij honden worden soms toegeschreven aan hartaanvallen.
Er zijn veel tests die dierenartsen kunnen helpen bij het diagnosticeren van hartfalen en het bepalen van het type en de oorzaak van hartfalen.
Meestal zullen dierenartsen met een stethoscoop naar het hart luisteren. Als de hond hartfalen heeft, kunnen ze mogelijk hartgeruis detecteren en hun locatie bepalen. Dit is de eerste stap om te bepalen of de hond hartfalen heeft. De longen zullen waarschijnlijk tegelijkertijd worden gecontroleerd om te controleren op tekenen van hartfalen.
Röntgenfoto's van de borst worden gebruikt om de grootte van het hart en de aanwezigheid van vloeistof te bepalen. Dit kan een grote bijdrage leveren aan het bepalen of de hond hartfalen heeft, aangezien beide een duidelijk teken zijn. Er zullen waarschijnlijk ook bloed- en urinetests worden uitgevoerd. Deze kunnen hartfalen niet direct bepalen, maar ze kunnen andere problemen uitsluiten en de lever- en nierfunctie controleren, die mogelijk aangetast is bij honden met hartfalen. Bloedonderzoek is belangrijk om de algehele gezondheid van de hond te bepalen en kan helpen bij het bepalen van de beste behandelingsopties.
Een elektrocardiogram kan worden gebruikt om de elektrische activiteit van het hart te meten, zodat de dierenarts de exacte snelheid en het exacte ritme kan bepalen. Vaak is dit echter niet nodig, omdat de dierenarts veel van deze zaken met een stethoscoop kan vaststellen. Er kan ook een echo van het hart worden gemaakt, omdat de dierenarts het hart dan duidelijk kan zien. De grootte en dikte van elke hartkamer kan worden bepaald en de efficiëntie van het hart kan direct worden bepaald.
De behandeling hangt af van de oorzaak van het congestief hartfalen van de hond en hoe gevorderd het is. Op basis van de symptomen van uw hond en de dingen die in de tests zijn waargenomen, kunnen verschillende behandelingskuren worden aanbevolen.
Medicatie kan worden gebruikt om het hart efficiënter te laten werken en onregelmatige hartslagen onder controle te houden, wat inefficiënt kan zijn. Het kan ook worden gebruikt om de vloeistofniveaus rond de longen te verlagen als dat nodig is. Een operatie kan nodig zijn om een gescheurde klep te corrigeren. Pacemakers worden zelden gebruikt, maar sommige dierenartsen kunnen ze aanbevelen.
Een speciaal dieet kan nodig zijn om extra vochtophoping te voorkomen. Een natriumarm dieet kan helpen bij de vochtophoping en de progressie van de ziekte beperken. Beperkte activiteit kan worden aanbevolen om overmatige belasting van het hart van uw hond te voorkomen.
Soms worden supplementen gesuggereerd. Deze zijn afhankelijk van het dieet van uw hond, specifieke symptomen en bloedresultaten. Vitamine B, taurine, carnitine en antioxidanten kunnen nuttig zijn.
Uw dierenarts wil mogelijk ook controleren op hartwormen en bacteriële infecties van het hart. Als er een wordt gevonden, zullen waarschijnlijk specifieke medicijnen worden aanbevolen om die problemen te behandelen.
Meerdere dierenartsbezoeken zullen waarschijnlijk nodig zijn. Er moet een behandelplan worden gemaakt en uw hond moet worden gecontroleerd. Mogelijk moeten er wijzigingen worden aangebracht in medicijnen.
Wilt u meer weten over andere hondenziekten en -aandoeningen?
