Er zijn veel mythen en een hoop verkeerde informatie over de controversiële kwestie van hondenbeten. Je hebt misschien wel eens gehoord dat chihuahua's het ras zijn dat het meest geneigd is om te bijten (onmogelijk te zeggen) of dat pitbulls kaken hebben die vastzitten (absoluut niet waar).
Die verkeerde informatie gaat door als het gaat om de kracht waarmee verschillende hondenrassen kunnen bijten. Je zult horen dat het ene of het andere ras de sterkste beet heeft - Pit Bulls, Duitse herders en Rottweilers zijn de gebruikelijke verdachten - of je hoort schijnbaar ongelooflijke cijfers vermeld voor hoe hard die pups kunnen kauwen.
Hier bekijken we welke rassen het hardst bijten en hoe hard ze kunnen bijten (gemeten in ponden per vierkante inch of psi).
Hoewel de informatie op deze lijst ons beste begrip van het onderwerp weerspiegelt, is het belangrijk om te beseffen dat er slechts een handvol gerenommeerde wetenschappelijke studies zijn geweest die naar dit probleem hebben gekeken, en vrijwel allemaal hebben ze ernstige gebreken.
Om te beginnen is het moeilijk om een hond op commando met volle kracht te laten kauwen. Sommige gebruikten meetinstrumenten verborgen in ongelooide huid om de bijtkracht te testen, maar een hond zal een andere hoeveelheid kracht gebruiken bij het bijten op een smakelijke traktatie dan bij het toebrengen van ernstige schade aan iets dat zij als een bedreiging beschouwen. Anderen verdoofden honden en stimuleerden vervolgens hun kaakspieren met een elektrische stroom. Nogmaals, dit verwijdert de bedoeling achter de beet, waardoor de resultaten mogelijk worden vertekend.
De locatie van de beet is ook van belang. Een hond die zijn voortanden gebruikt, kan niet met zoveel kracht bijten als wanneer hij zijn kiezen zou hebben. Houd er ook rekening mee dat veel van de schade door de beet van een hond niet zozeer afkomstig is van de eerste beet, maar van de schok die erop volgt, dus dit kan hoe dan ook een dwaze boodschap zijn.
We moeten ook opmerken dat, gezien de informatie die we nu hebben, het ras misschien niet de meest betrouwbare factor is als het gaat om het voorspellen van bijtkracht (en er zijn geen gegevens over straathonden). Integendeel, de grootte en vorm van het hoofd van de hond zijn nuttiger om te bepalen hoe hard ze zullen kauwen; een grote hond met een brede kop zal waarschijnlijk harder bijten dan een kleinere hond met een smallere kop, ongeacht het ras.
Dat gezegd hebbende, laten we eens kijken naar de rassen die het hoogst hebben gescoord op veel van deze bijtkrachttests. Gezien de eerdere informatie is het echter niet moeilijk om te voorspellen welke soorten rassen bovenaan de lijst zullen staan.
De Mechelaar, ook bekend als de Belgische herder, is een herdershond die nauw verwant is aan de Duitse herder. Dit zijn middelgrote honden, die gemiddeld tussen de 40 en 70 pond wegen, maar ze staan bekend als vasthoudend, atletisch en moedig.
Het ras wordt vaak gebruikt door politie- en militaire organisaties over de hele wereld vanwege hun intelligentie, gehoorzaamheid en hun angstaanjagende beten. Menig vluchtende crimineel is gestopt en heeft hun levenskeuzes heroverwogen nadat ze een van deze pups in de achtervolging zagen.
Deze schattige kleine pups werden oorspronkelijk gefokt voor het lokken van stieren, wat een gruwelijke praktijk was waarbij stieren aan een paal werden vastgebonden en honden werden losgelaten. Van de honden werd verwacht dat ze de neus van de stier grijpen en vasthouden, dus een sterke beet was essentieel bij de vorming van het ras.
De huidige Engelse Bulldoggen zullen eerder hun tanden in uw bank zetten dan een ander dier, maar ze zijn nog steeds in staat om een enorme kracht achter hun kaken te genereren.
Chow Chows werden gefokt voor gebruik als oorlogs- en waakhonden in het oude China, en we kunnen er zeker van zijn dat veel soldaten hun wil om te vechten verloren nadat ze een troep van deze wrede furballs hun kant op zagen komen. Ze zien eruit als leeuwen, en ze kunnen net zo bedreigend zijn als ze er zin in hebben.
Hoewel Chow Chows geweldige huisdieren kunnen zijn, hebben ze de neiging zich aan één eigenaar vast te klampen en achterdochtig te reageren op buitenstaanders. In combinatie met hun krachtige kaken zorgt dat voor een ras dat veel gehoorzaamheid en socialisatie nodig heeft als je verwacht er een in huis te houden.
De Nederlandse herder is in feite een andere iteratie van de Belgische Mechelaar en Duitse herder. Net als hun neven en nichten worden Nederlandse Herders vaak gebruikt door wetshandhavers in verschillende landen en om dezelfde redenen.
Dit ras is bijna uitgestorven na de Tweede Wereldoorlog, omdat veel dieren verhongerden of door het Duitse leger in beslag werden genomen voor gebruik in hun strijdkrachten. Hoewel het ras nog steeds zeldzaam is, is hun bruikbaarheid - inclusief hun krachtige beten - wat hen tot op de dag van vandaag heeft gehouden.
Veel mensen hebben nog nooit van de Alano Español gehoord, laat staan dat ze er genoeg over weten om zich zorgen te maken over hun beten. Dit ras, bekend als de Spaanse Bulldog, reisde de wereld rond met Spaanse ontdekkingsreizigers vanaf de 14 e eeuw, en ze werden geprezen om hun moed in de strijd.
Dit is een groot ras, waarbij de weegschaal vaak 90 pond weegt. Ze staan bekend om hun dominante persoonlijkheden, maar ze zijn onderdanig aan hun eigenaren, en ze kunnen het beste worden overgelaten aan mensen met veel ervaring in het trainen van grote rassen.
Er was een tijd dat Dobermans werden beschouwd als de meest intimiderende, wrede honden ter wereld. Die reputatie was grotendeels onverdiend (en de mantel is grotendeels overgenomen door Pit Bulls, wat ook oneerlijk is), maar het valt niet te ontkennen dat deze honden in staat zijn tot serieuze kauwacties als ze goed gemotiveerd zijn.
Deze honden zijn ongelooflijk intelligent en enorm loyaal, waardoor ze een van de beste waakhondenrassen ter wereld zijn. Ze kunnen echter ook heel liefdevol en geduldig zijn met hun familie, en ze hebben een lief hart dat klopt onder die dreigende buitenkant.
Boxers zijn grote, atletische honden, dus het is logisch dat ze goed presteren op een test als deze. Ze zijn echter lang niet zo groot of intimiderend als sommige van de rassen bovenaan deze lijst.
Veel van de hier getoonde rassen hebben de reputatie gewelddadig of gevaarlijk te zijn, maar dat is grotendeels niet waar voor Boxers. Maar gezien de aanzienlijke hoeveelheid kracht die ze in een enkele hap kunnen uitoefenen, moet je ze toch met respect behandelen, aangezien ze in staat zijn om ernstige schade aan te richten als ze daar zin in hebben.
Deze ranglijst kan voor sommige mensen als een schok komen, omdat vaak wordt gedacht dat Pit Bulls de krachtigste beet van welk ras dan ook hebben. De waarheid is dat hoewel ze in staat zijn om serieuze kracht achter elk van hun hapjes te zetten, ze niet eens de top 10 halen.
Het is echter belangrijk om te onthouden dat veel "Pit Bulls" eigenlijk mixen zijn, en die mixen kunnen rassen bevatten die in staat zijn tot nog hardere happen dan Pibbles kan opbrengen. Als gevolg hiervan weet je, tenzij je te maken hebt met een raszuivere Pit Bull, misschien nooit hoe sterk de beet van de hond kan zijn.
Net als de Belgische Mechelaar en de Nederlandse Herder zijn Duitse herders groot en atletisch, en ze worden gewaardeerd door militairen en wetshandhavingsorganisaties over de hele wereld. Hoewel dit intimiderende werkhonden kunnen zijn, zijn ze ook populair als huisdieren vanwege hun gekke en liefhebbende karakter.
Als Duitse herders zo nauw verwant zijn aan de Belgische Mechelaar en Hollandse herder, waarom zijn hun beten dan woester? Om te beginnen zijn ze meestal een klein beetje groter dan hun neven, maar er is ook de mogelijkheid dat de gegevens gebrekkig zijn, dus neem die informatie met een korreltje zout.
American Bulldogs zijn in feite de grotere neven van Pit Bulls en Engelse Bulldogs, en zoals we al zeiden, lijkt grootte de grootste factor te zijn bij het bepalen van de bijtkracht. Net als hun kleinere tegenhangers zijn Amerikaanse Bulldogs echter over het algemeen lieve, beminnelijke honden.
Dat hangt echter wel af van hoe ze zijn opgevoed. Als je deze pups niet vanaf jonge leeftijd traint en socialiseert, kunnen ze gevaarlijk zijn, omdat ze een sterke wil hebben. Je wilt absoluut geen wilskrachtige, ongehoorzame hond hebben die bij elke beet 305 psi kan genereren, dus neem hun training serieus.
Van de drie rassen (rottweilers, pitbulls en Duitse herders) waarvan het meest wordt vermoed dat ze de sterkste beten in de hondenwereld hebben, is het eigenlijk de Rottweiler die de meeste kracht achter elke knabbel kan zetten. Ze haalden echter nog steeds amper de top 10 in het algemeen.
Rotties zijn grote en intimiderende dieren, en ze kunnen gevaarlijk zijn (vooral tegenover vreemden) als ze niet goed zijn opgeleid en gesocialiseerd. Dit is echter ook een aanhankelijk ras, en het bezitten van een Rottie kan net zoiets zijn als het hebben van een baby van 100 pond die huilt elke keer dat je de kamer verlaat.
Deze ruige, gekke reuzen zijn niet het meest bekende ras, maar gezien hun grootte (ze wegen vaak meer dan 150 pond), is het geen verrassing dat ze bij elke hap een klap kunnen krijgen. In tegenstelling tot veel van de andere rassen op deze lijst, worden Leonbergers echter voornamelijk gebruikt voor zoek- en reddingsdoeleinden in plaats van bewakings- of politiewerk.
Ze zijn waarschijnlijk oorspronkelijk gefokt om vee te bewaken, en dat zou inhouden dat ze beren, wolven en andere enge beesten moeten afweren (vandaar hun enorme omvang). Tegenwoordig worden ze echter vaak gebruikt als reddingsdieren in het water, en al die kracht komt van pas als je een drenkeling uit een meer moet halen.
Deze Zuid-Amerikaanse pup wordt vaak verward met Pit Bulls of American Bulldogs, maar ze hebben eigenlijk weinig gemeen met beide rassen. Ze zijn oorspronkelijk gemaakt toen de nu uitgestorven Cordoba Fighting Dog werd gecombineerd met andere grote rassen, zoals Duitse Doggen, Bordeauxdogs, Ierse Wolfshonden en Pyreneese Mastiffs.
Het ras werd in 1928 gecreëerd door een arts genaamd Antonio Nores Martinez. Martinez wilde een dier dat zowel kon assisteren bij de jacht op groot wild als zijn huis kon beschermen, terwijl het tegelijkertijd diende als een loyale, liefdevolle metgezel. Het resultaat was een zeer sociaal ras dat nu vaak als therapiehond wordt gebruikt (hoewel ze ook politiewerk doen).
De Presa Canario, of Spaanse Mastiff, wordt al lang gewaardeerd om hun angstaanjagende gestalte. Deze honden wegen vaak meer dan 150 pond en zijn gedurende hun lange geschiedenis gebruikt als oorlogshonden, waakhonden en zelfs vechthonden. Deze honden kunnen lief, liefdevol en gehoorzaam zijn, maar ze hebben veel training en socialisatie nodig om ervoor te zorgen dat ze dat blijven.
De Engelse Mastiff wordt door de meeste kennelclubs meestal gewoon "de Mastiff" genoemd, dus ze worden vaak gebruikt als de basislijn van wat een Mastiff-achtige hond zou moeten zijn. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat kennelclubs in Engeland zijn begonnen in plaats van enige historische claim op het primaat van het ras.
Engelse Mastiffs zijn liefhebbende, gelijkmatige honden, en hoewel ze in staat zijn om iemand met hun kaken pijn te doen, hebben ze er over het algemeen een hekel aan. Als gevolg hiervan zul je deze honden zelden zien gebruikt door militairen of wetshandhavers, hoewel ze alleen al vanwege hun intimiderende formaat geweldige waakhonden kunnen zijn.
De Tosa Inu, of Japanse Mastiff, is net zo groot en intimiderend als al hun neven en nichten. Deze honden hebben echter de neiging gereserveerd en waakzaam te zijn, terwijl veel andere honden van het Mastiff-type gek en speels zijn.
Tosa Inus hebben grotendeels gelijkmatige temperamenten, maar ze hebben toch behoorlijk wat socialisatie en gehoorzaamheid nodig. Je moet bijzondere aandacht besteden aan hoe ze omgaan met andere honden, omdat ze gewelddadig en opvliegend kunnen zijn met honden die ze beschouwen als een bedreiging voor hun familie of eigendom.
De Dogue de Bordeaux (de Franse Mastiff) is een oud ras dat teruggaat tot minstens de 14 e eeuw. Deze enorme honden werden aan het werk gezet om allerlei dingen op boerderijen te doen, waaronder karren trekken en vee bewaken.
Dit is een van de oudste rassen van het Mastiff-type ter wereld, en veel mensen geloven dat ze rechtstreeks afstammen van de Griekse Molossus, een gigantische oorlogshond waarvan men dacht dat hij de voorvader was van alle moderne Mastiffs.
Onze rondreis door de Mastiff-populatie van de wereld brengt ons naar Italië en de Cane Corso, of Italiaanse Mastiff. Deze honden waren ooit ongelooflijk gewoon in het hele land, maar nu zijn ze meestal verbannen naar de zuidelijke regio van Puglia.
Cane Corso's zijn niet zo massief als andere rassen van het Mastiff-type, omdat ze meestal "slechts" 110 pond of zo wegen. Ze zijn echter meestal veel gespierder dan hun neven en nichten, wat verklaart waarom ze zoveel kracht achter hun beten kunnen zetten.
Dit ras (ook bekend als de Bandog Mastiff) dateert uit Engeland ergens rond de 13 e eeuw, en men denkt dat ze een mix zijn van de Pit Bull Terrier en de Napolitaanse Mastiff. Het is echter waarschijnlijk dat er ander DNA in zit, waarbij Bullenbeissers een van de meest genoemde mogelijkheden is.
Dit ras is zeldzaam en wordt meestal niet erkend door kennelclubs of andere bestuursorganen. De naam komt van het feit dat ze "aangebonden" waren - of geketend - totdat ze nodig waren als waak- of oorlogshonden, dus ze hebben een behoorlijk angstaanjagende geschiedenis. Ondanks dat angstaanjagende achtergrondverhaal kan dit echter een emotioneel behoeftig ras zijn, dus wees niet verbaasd als je een schoothondje van 125 pond in handen hebt.
De Kangal, of Kangal Shepherd, is het enige ras in de top zeven dat geen of andere Mastiff is; het is eerder een Turkse hond waarvan wordt aangenomen dat de oorsprong teruggaat tot Centraal-Azië. Ze worden al lang gebruikt als herdershonden en er wordt van ze verwacht dat ze leeuwen, wolven, beren, jakhalzen en meer moeten bestrijden, dus het is geen verrassing dat hun kaken dodelijke wapens zijn.
Dit zijn door en door werkhonden, en hoewel ze goede huisdieren kunnen zijn, zullen ze altijd dienst hebben. Ze beschermen hun families en kunnen afstandelijk zijn tegenover vreemden, maar als je ze goed socialiseert, kunnen ze liefhebbende, loyale voogden zijn.
Het opsommen van de bijtkracht die een hond kan genereren, helpt misschien niet veel als je geen goed idee hebt van hoeveel 743 psi is. Laten we met dat in gedachten eens kijken naar wat andere leden van het dierenrijk met hun tanden kunnen doen.
Mensen staan niet bekend als bijzonder dreigende bijters (maar zeg dat niet tegen een peuter), aangezien we met onze chompers gemiddeld maar een magere 120 psi kunnen genereren.
Verrassend genoeg, hoewel honden zeker met wat kracht kunnen bijten, zou zelfs de machtige Kangal niet de top 10 van alle diersoorten in termen van bijtkracht halen.
Dit zijn de dieren die echter:
Dus de volgende keer dat uw hond in uw hand bijt terwijl hij iets lekkers probeert te krijgen, kunt u altijd even de tijd nemen om dankbaar te zijn dat u geen Nijlkrokodil als huisdier heeft.
Het is gemakkelijk om automatisch aan te nemen dat deze lijst ook zou dienen als een ranglijst van de 20 gevaarlijkste hondenrassen. Immers, hoe harder een hond kan bijten, hoe gevaarlijker ze moeten zijn, toch?
Dingen zijn niet zo eenvoudig. Hoewel het waar is dat de honden op deze lijst theoretisch meer schade kunnen aanrichten met een beet dan welk ras dan ook dat niet op de lijst staat, is dat slechts een deel van de vergelijking.
Je moet ook rekening houden met de kans dat een bepaald ras zal bijten, en helaas hebben we daar niet veel betrouwbare gegevens over. Het hangt ook af van op wie ze kauwen, aangezien een Jack Russell Terrier misschien niet veel risico vormt voor een volwassen volwassene, maar ze kunnen mogelijk een baby doden.
De meeste gegevens over hondenaanvallen zijn echter afkomstig uit ooggetuigenverslagen en dat zorgt voor ongelooflijk onbetrouwbare informatie. Bovendien zullen de meeste gemelde hondenaanvallen ernstig van aard zijn, dus er zijn waarschijnlijk miljoenen gevallen van hondenbeten die niet worden gerapporteerd (en daarom niet worden vermeld in agressiestudies) per jaar.
Op basis van wat we weten, zijn straathonden de honden die mensen het meest waarschijnlijk doden of verminken. Straathonden zijn echter ook verreweg het meest voorkomende ras, dus dat maakt ze niet per se gevaarlijker dan raszuivere pups. Je moet ook rekening houden met de rassen die betrokken zijn bij de genetische achtergrond van een straathond, hoe ze zijn grootgebracht en een hele reeks andere factoren.
Aan het eind van de dag kan elke hond bijten, en sommige honden kunnen harder bijten dan andere. Dat maakt ze in theorie misschien gevaarlijker, maar in de praktijk zijn de zaken aanzienlijk gecompliceerder dan dat. Dus als je een Kangal wilt adopteren, doe dat dan zeker. Zorg er wel voor dat je ze grondig traint en socialiseert.
