Je hebt net een puppy, je zou dolgelukkig moeten zijn, maar je voelt je down...
Je kunt het niet uitleggen, maar er gaat niets goed. Je bent uitgeput en de puppy lijkt maar niet te stoppen.
Ik weet wat je doormaakt, ik was erbij! Eerlijk. Iedereen was vol complimenten voor mijn puppy en vond hem geweldig (en dat was hij!) Maar ik voelde het gewoon niet. Het heeft echter een naam en het wordt de Puppy Blues genoemd.
Ik ging helemaal alleen door Indie's vroege puppytijd, wat betekende dat alle toiletpauzes die ik hem de hele nacht moest geven, van mij moesten zijn. Het was niet dat ik geen band met Indie voelde, dat was er vanaf het begin, het was gewoon zo veel. Het voelde overweldigend.
Ik kreeg last van slaapgebrek en ik begreep niet waarom hij zo stoer was. Mijn humeur was op zijn best gerafeld en ik had meer dan eens het gevoel dat ik hem terug moest nemen. Dat ik een slechte beslissing had genomen.
Gaat er bij jou ook een belletje rinkelen?
Eerlijk gezegd, je bent echt niet de enige, en het kan echt zo voelen.
Een gebrek aan slaap, niet weten wat je moet doen, zelfs niet na alles wat je hebt gelezen, betekent dat je je gemakkelijk overweldigd kunt voelen, vooral als de puppy grotendeels jouw verantwoordelijkheid is. Ben je helemaal niet zeker van wat je het beste kunt doen? Is moeilijk.
Het lijkt een beetje op een postpartumdepressie - behalve dat je duidelijk niet bevallen bent van deze donzige kleine pup - op een manier die het echter erger maakt! Op een manier. Je hebt waarschijnlijk nog geen negen hele maanden gehad om je hierop voor te bereiden. Hoewel, in tegenstelling tot postpartum, is het niet erg waarschijnlijk dat je baas hier sympathiek tegenover staat. En om eerlijk te zijn? Jo Public begrijpt het gewoon niet. Net zoals ze depressie niet begrijpen (of niet totdat er een licht op scheen ... wacht even ... laat me een zaklamp / zaklamp pakken ...), krijg je waarschijnlijk geen luisterend oor tenzij je iemand kent die heeft er doorheen gegaan.
Dit is waar ik naar je zwaai en zeg:"Hé, Ali hier ... ik weet wat je voelt". Dus laat me je hierbij helpen, want ik ben er geweest.
Ja, tot op zekere hoogte - maar het kost zeker meer mensen zoals ik en jou dan voor anderen - maar heb alsjeblieft niet het gevoel dat dit je gevoelens minder valide maakt. Puppy's zijn hard werken. Ze zullen je geduld op de proef stellen en er is geen andere manier om efficiënt te communiceren dan te leren begrijpen. Dus het is volkomen begrijpelijk.
Nou, simpel gezegd, het voelt zich neerslachtig, overweldigd, angstig, verdrietig en/of hulpeloos kort nadat je een puppy hebt gekregen en vraagt je af of het de juiste was ding om te doen. De puppyblues kan je volledig verteren, en je kunt het gevoel hebben dat het je vermogen om een band te vormen met je nieuwe, prachtige puppy belemmert, waarvan iedereen zei dat hij je nieuwe beste maatje voor het leven zou worden.
Nu weet je (logisch gezien) dat je de puppy niet alleen in een winkel hebt gezien met een label met de tekst "HALF OFF! ALLEEN VANDAAG" en je hebt die kleine puppy in een opwelling gekocht, je hebt hier (tot op zekere hoogte) lang over nagedacht.
Dus... waarom voel je je zo?
Uit mijn ervaringen met het praten met jullie allemaal geweldige puppy-ouders, zijn het de mensen die er in overvloed om geven. Ik wil niet "te veel" zeggen - want dat kan niet. Het zijn degenen onder ons die hunkeren naar succes en het zijn degenen onder ons die misschien moeite hebben om niet heb soms de controle.
Het lijkt (uit informeel onderzoek) dat het vrouwen meer treft dan mannen, maar dat kan gewoon te maken hebben met biologische programmering.
Vrij normaal, dat wel. Veel mensen hebben de neiging om het te krijgen, ze categoriseren het alleen niet per se als zodanig, of ze ervaren het in mindere mate.
Het lijkt om meer effect te hebben op degenen die meer geïsoleerd zijn en minder ondersteuning hebben (bijv. een partner), maar het gebeurt ook veel in superdrukke gezinnen omdat er potentieel veel moet worden gedaan, en een puppy voegt gewoon toe aan die verantwoordelijkheid.
Voor mij heb ik een aanleg voor depressie en angst - dus geen schok dat ik het heb ervaren. Ik ben ook een echte rattenzak als ik moe ben. Beheer van uw geestelijke gezondheid wanneer u uitgeput bent is geen grap - maar dat is niet altijd de reden achter de puppyblues. Het zijn niet alleen mensen die vatbaar zijn voor angst of depressie, het is meer dan dat.
Soms kan het gewoon de drastische verandering in levensstijl zijn die gepaard gaat met het krijgen van een puppy en plotseling een enorme afhankelijk wezen in je leven, door ze dingen te laten breken, op dingen te laten kauwen, en dan het bijbehorende slaaptekort met zindelijkheidstraining toe te voegen... Het kan zelfs gewoon een hoogtepunt zijn van een heleboel kleine dingen terwijl je hele wereld begint te omwentelen rond deze schattige, pluizige puppy waarvan je weet dat je bedoeld om lief te hebben.
Nutsvoorzieningen. Ik wil dat je dit stukje aandachtig leest.
Het is niet dat het je niets kan schelen (omdat je biologisch geprogrammeerd bent, sorry, en vooral als je een vrouw bent, is dat de reden waarom honden zich in de eerste plaats met ons verbonden hebben!) maar het is dat je veel om je geeft. Je bent bang dat je faalt, en niemand kan je anders vertellen.
En het is niet verkeerd om het goed te willen doen. Oke? Maar puppy's spelen niet volgens een plan, niets wat leeft. Dus je moet met ze rollen.
Ik kan dit als beoefenaar van de geestelijke gezondheidszorg of onderzoeker niet zeggen, maar ik kan zeg het als iemand die beide heeft meegemaakt.
Het lijkt erg op elkaar. Het heeft dezelfde alle consumptie-heid die depressie heeft, en het is geen erg fijne plek.
Maar omdat u de hoofdoorzaak . kent van uw depressie? Het aanpakken ervan is niet zo moeilijk als depressie was (althans voor mij), verwarrend en frustrerend, maar veel beter beheersbaar. Maar als je het moeilijk hebt? Er zijn mensen die kunnen helpen.
We zullen! Deze wordt een dunne lijn, en mijn antwoord hier is het hangt ervan af.
Dit is meestal van toepassing op wanneer de puppy voor het eerst thuiskomt, of dat nu 8 weken of 8 maanden is - het is om de periode van aanpassing uit te leggen waar jij en je pup doorheen gaan, die aanvankelijk vol zit met momenten die gewoon niet op één lijn liggen - oftewel miscommunicatie.
Dit kan eigenlijk gebeuren voor elke nieuwe hond die thuiskomt, of het nu een puppy is of een oudere redding.
Het is echter ook waar dat uw puppy waarschijnlijk een opstandige fase zal doormaken rond het 'tiener' bit. We komen in angstfasen en we komen in de potentiële "Ik weet het beter dan jij" -fase (dat is geen officiële, maar het voelt wel zo, die wordt gebundeld in "Tiener".
Dit kan erg frustrerend zijn, maar is meestal niet hetzelfde als de puppyblues, als dit meer op jou lijkt? Probeer hoe u een problematische tienerpuppy kunt overleven – 7 tips van een professional!
Ja.
Net als bij een puppy, is er vaak een groot leerpunt tussen jou en je nieuwe redding (bedankt voor het redden trouwens!), en het kan ook behoorlijk rot aanvoelen. Vooral gezien omdat je een hond een tweede kans wilde geven... en nu voelt het zo zwaar.
Hoe klinkt de eenvoudige, wekelijkse begeleiding van een bekroonde trainer?
OMG, JA!Nogmaals, het komt vaak neer op communicatie, maar met een reddingshond heb je vaak de extra last van The Past . Waar dit de ene keer bekend is en de andere keer niet. Maar welk trauma er ook met je nieuwe inslag is gebeurd, je zult niet op dezelfde manier communiceren als hun oude familie. Ze moeten dus in wezen de taal opnieuw leren, hoewel ze deze keer een basis hebben.
Het is echter goed om te weten dat de 3-3-3-regel heel goed werkt om u te helpen bij wat u kunt verwachten van uw nieuwe aanwinst.
Ja, uiteindelijk tijd, training en een paar natuurlijke gedragsontwikkelingen gegeven. Het is zeker is een eindige periode. Dus alsjeblieft geen paniek! Het is gewoon een kwestie van het op dit moment beheren. Je puppy zal uitgroeien tot een fantastische hond, en weet je waarom ik dat weet?
Omdat je er genoeg om geeft om dit te lezen.
Het is heel moeilijk om te zeggen, en daarom heb ik de variabelen voor je uitgelegd in een ander bericht:Hoe lang duurt de puppyblues? Met 5 tips om te helpen.
Maar de korte versie is hoe lang het volgende meegaat:
❓Slapeloosheid
❓Bijten
❓Communicatie
❓Behoefte
❓Training
Ja. Je hoeft dit absoluut niet alleen te doen – hoewel je kunt maak deel uit van de oplossing.
✅ jij
✅Je vrienden en familie
Ik.
✅ Uw dokter
✅ Uw therapeut
✅ Goede doelen
Als je hier meer informatie over wilt, kijk dan hier bij 7 mensen die kunnen helpen met de puppyblues.
Deze tips komen uit mijn ervaring en zijn er voor jou. Om je te helpen hierdoor, oké? Je kunt doe dit. Jij niet puppy terug moeten geven. Je ging hierin met je ogen open en je voelt je gewoon een beetje wiebelig.
Wiebelen is normaal, oké?
Je mag onzeker zijn en je gaat dingen verkeerd doen. Streef niet naar perfectie. Perfectie is het grootste doel dat je jezelf niet kunt stellen. Je wilt praktisch, niet perfect. Vertrouw me.
In ieder geval! Behalve dat je weet wat je doormaakt, wil je door de puppyblues. Hieronder staan mijn tips om u en uw puppy door deze puppy-bluesfase heen te helpen.
Krattraining, routinematige implementatie, de slapeloze nachten en de enorme focus op puppy zullen na verloop van tijd afnemen. Je krijgt dit maar één keer met deze puppy, dus probeer en geniet ervan. Het zal eindigen. Als je moet huilen? Het zou zomaar kunnen helpen. Je moet voelen wat je moet voelen - en daar komt een einde aan. Ze worden gemakkelijker, dat beloof ik.
Weten wat je kunt verwachten als je krijgt een puppy is groot. Want laat me je vertellen? Verwachtingen versus realiteit met een puppy? Is vaak een van de grootste kloof van verschil dat ooit een persoon overkomt.
Het is verdomd moeilijk om een puppy op te voeden. De communicatie, de slapeloosheid, de stemming, de uitputting etc? Het is moeilijk. En er zijn minimale middelen over wat echt zal werken.
Wat bestaat er nu? Is mijn programma. P-updates.
Ik heb daar statistieken, ik heb wat ik kan verwachten, wanneer ik het kan verwachten, en je krijgt al die info voor het gaat gebeuren zodat je voorbereid bent. Het is het product dat ik echt wilde hebben toen ik worstelde met de puppyblues, dus ga het proberen, het zal helpen om de angst uit dit proces voor je weg te nemen.
Uw puppy thuis laten wennen en een eigen ruimte hebben is zo belangrijk en kan zo handig zijn om te helpen met de puppyblues - want als er een ruimte is waar uw puppy graag alleen is? Het betekent dat je zelfs 5 minuten voor jezelf hebt. Zorg er dus voor dat je benchtraining werkt.
Heeft u hier begeleiding bij nodig? Check het Rebarkable Crate Training Informatiecentrum! voor al mijn bronnen over krattraining.
Probeer, net als het advies dat ze nieuwe moeders en vaders geven, wat tijd voor je uit te persen. Je zou bijvoorbeeld een dutje kunnen doen! Zet de puppy in zijn bench en sluit je ogen. Je bent zeker uitgeput omdat de kleine 's nachts huilt of huilt.
Als alternatief een tijd voor een bad, waar u kunt ontspannen. Of ga je nagels doen! Sorry, ik weet dat ze een beetje meisjesachtig zijn - of - misschien naar een bar gaan met je buddy en wat voetbal kijken? Er zijn veel opties voor "Me time" - dat is geweldig om je te helpen met de puppyblues!
Zorg ervoor dat je een routine hebt. zorg ervoor dat er een structuur zit in de dag van je nieuwe puppy. Bekijk ons artikel over het creëren van een routine voor je puppy – want het is erg belangrijk om de dag in te delen zodat je de beste routine voor ze maakt – als je dat niet doet? Deze fase kan totaal verrot zijn, want als je hond niet het juiste niveau van beweging krijgt, of zelf niet goed slaapt, kan het hem chagrijnig maken, wat de situatie echt niet zal helpen. Kauwen kan een leven zijn spaarder.
Of dit nu je moeder is, je beste vriend of een betaalde professional zoals de hondenuitlater die ik noemde, zelfs een trainer! Vooral een trainer als er iets is dat je zinloos irriteert. Soms is er iemand om je te helpen, om je back-up te worden als je gewoon even een pauze nodig hebt - dat is prima! Eerlijk gezegd, en voel je daar niet schuldig over - dat is een bevel, oké? Voel je goed. Je moet tijd voor je nemen.
Nu, als je al iets langer bezig bent? Als het al een tijdje aan het etteren is... Of als dit voor een langere tijd begint te duren, zorg er dan voor dat je professionele hulp gaat zoeken. Er is niets om je voor te schamen, zoek hulp, voel je beter. Niemand verdient het om in dat gat te zitten en praten met een professional is naar mijn mening een van de beste manieren om ermee om te gaan.
U kunt in de VS hulp vinden bij Mental Health America.
Zoek in het VK naar Mind of The Samaritans.
In elk land? Praat met uw arts, zij weten wat ze moeten doen.
Dit moest wel gezegd worden. Ik beloof je dat als je hierover op een Facebook-bord post, je niet alleen zijn! Praten kan ook helpen. En, als je kunt? Probeer eens met hondenmensen te praten, want geestelijke gezondheid is al moeilijk genoeg om over te praten, laat staan als het om een dier gaat.
Laatste grote ding? Je kunt niet altijd alles voor iedereen zijn.
Ik beloof je, als je jezelf voor een uur prioriteit geeft, zelfs als dat betekent dat je een keer per week een hondenuitlater moet krijgen om met je pup om te gaan (wat ze GRAAG zullen doen! Rondhangen met puppy's was een van mijn favoriete dingen om te doen toen ik hondenuitlater was!) terwijl je een bad gaat nemen, naar de kroeg gaat of iets dergelijks zal helpen.
als je echt bent hier somber over voelen?
email mijOh! En reageer niet op uw puppy af, zelfs niet als u zich helemaal overweldigd voelt. Onthoud dat je ze in je leven hebt gebracht en dat ze ook met jou leren leven.
Als het helpt? Laat het me weten. Als je het moeilijk hebt, laat het me weten! Ik ben blij om te praten en te helpen als ik kan. Email mij. Eerlijk gezegd zal ik antwoorden.
