Maar liefst één op de drie huisdieren zal tijdens hun leven verloren gaan. Elke zeven seconden wordt er in de VS een hond of kat vermist. Dat zijn enkele angstaanjagende statistieken, maar er is goed nieuws!
Als je je huisdier uitrust met een microchip, heb je twee en een half keer meer kans om herenigd te worden.
Er zijn zelfs verhalen over vermiste huisdieren die jaren na hun vermissing en honderden kilometers ver worden herenigd met hun baasjes, allemaal dankzij hun microchip.
Deze kleine apparaten zijn geweldig, maar het is normaal dat je wat vragen en zorgen hebt over het permanent inbrengen van iets in het lichaam van je huisdier.
Hier vindt u alles wat u moet weten over het chippen van uw huisdier en ervoor zorgen dat het correct functioneert.
Inhoud
De microchip zelf is ongeveer zo groot als een rijstkorrel. Uw dierenarts zal de microchip net onder de losse huid tussen de schouderbladen van uw huisdier inbrengen met een naald die vergelijkbaar is met de naald die wordt gebruikt om een vaccin toe te dienen.
Uw huisdier zal een klein snuifje voelen, net alsof u een injectie krijgt, maar het is allemaal binnen enkele seconden voorbij.
Als u zich zorgen maakt dat uw huisdier ook maar een klein beetje ongemak ervaart, raden artsen van Bond Vet, een dierenkliniek in Chelsea, NYC, aan om de procedure uit te voeren terwijl uw huisdier is al onder narcose, zoals tijdens sterilisatie of castratie of wanneer hij zijn tanden laat poetsen.
Een microchip is niet hetzelfde als een GPS-volgapparaat. Het heeft geen stroombron nodig en het geeft de locatie van uw huisdier niet door.
Een microchip is een radiofrequentie-identificatie-implantaat (RFID). Het dient als een permanente vorm van identificatie voor uw huisdier. De chip bevat het unieke identificatienummer van uw huisdier, dat alleen kan worden uitgelezen met een microchipscanner.
Veel mensen denken ten onrechte dat hun contactgegevens op de chip zelf staan, maar dat is niet het geval. De chip bevat alleen het unieke identificatienummer van uw huisdier.
Een scanner wordt gebruikt om het nummer te onthullen en vervolgens wordt contact opgenomen met de registratiedienst om toegang te krijgen tot de contactgegevens die bij het nummer van uw huisdier horen.
Zorg ervoor dat u de microchipregistratie van uw huisdier nauwkeurig en volledig invult. Geef indien mogelijk uw werknummer, vaste en mobiele telefoonnummers op.
Het laatste dat u wilt, is een telefoontje over uw vermiste huisdier missen omdat uw mobiele telefoon is overleden of buiten bereik is.
Geef zoveel mogelijk contactmethoden op, inclusief uw e-mailadres, thuisadres en de telefoonnummers van familie en vrienden die u vertrouwt om uw huisdier op te halen als dat mogelijk is niet bereikbaar.
Als u verhuist of een nieuw telefoonnummer krijgt, moet u ervoor zorgen dat u contact opneemt met uw microchipregister en uw contactgegevens bijwerkt. Dit lijkt misschien een goed idee, maar het is verbazingwekkend hoeveel mensen vergeten het te doen. Zonder uw huidige contactgegevens is de chip nutteloos!
Zoals hierboven vermeld, plaatst uw dierenarts de chip tussen de schouderbladen van uw huisdier. Hoewel de grote spieren in de omgeving de microchip meestal op zijn plaats houden,
soms kan de chip bewegen als de spieren van uw huisdier krimpen of zijn huid losser wordt. Wanneer dit gebeurt, kan de chip migreren naar de onderrug of zijkant van het dier.
Het is een goed idee om uw dierenarts de chip van uw huisdier te laten scannen tijdens zijn jaarlijkse examen. Op die manier kunnen ze ervoor zorgen dat de chip functioneel blijft en niet is gemigreerd naar een gebied waar hij moeilijk te vinden is. Het duurt maar even en de meeste dierenartsen zullen het graag doen.
Hoewel microchips verbazingwekkende kleine apparaten zijn, is er een nadeel. Scannen naar een microchip vereist de juiste scanner en de juiste training in het gebruik ervan. De gebruiker moet weten of hij de rug en zijkanten van het dier moet controleren voor het geval de chip is gemigreerd.
En niet alle scanners pikken alle chips op, omdat sommige op verschillende golflengten werken. Alleen een universele scanner kan elk type chip oppikken, en ze zijn vrij duur.
Als de gebruiker of scanner de chip van uw huisdier niet oppikt, zal het lijken alsof hij helemaal niet is gechipt.
Het is misschien de moeite waard om naar de opvangcentra in je omgeving te bellen om te zien of ze een universele scanner hebben. Zo niet, overweeg dan om een inzamelingsactie te houden om ze te helpen er een te krijgen.
Uw huisdier moet nog steeds een identificatielabel aan zijn halsband of harnas dragen, zelfs als hij een microchip heeft. Een hond die een label en halsband draagt, wordt eerder herkend als een verloren huisdier dan als een verdwaalde.
En als uw huisdier naar iemand in uw buurt gaat, kunnen ze contact met u opnemen zodat u meteen met uw baby herenigd kunt worden.
Het meest voorkomende probleem dat mensen hebben met de microchip van hun huisdier is migratie. Er zijn echter in zeer zeldzame gevallen meldingen geweest van haaruitval, zwelling, infectie en tumorvorming.
Als u zich zorgen maakt over risico's en bijwerkingen, praat er dan voor de ingreep over met uw dierenarts.
Zolang u uw contactgegevens up-to-date houdt, vergroot het uitrusten van uw huisdier met een microchip uw kansen om herenigd te worden aanzienlijk als uw huisdier verdwaald raakt.
Er is zeer weinig risico en de procedure zelf is niet duur. Het is het zeker waard voor uw gemoedsrust, zelfs als u het nooit nodig heeft.
