Zie je een Golden Retriever zonder benen? Onlangs las ik een triest hondenverhaal over een golden retriever, genaamd Chi Chi. Het is een echt verhaal in het leven.
Chi Chi:Geef me niet op, alsjeblieft
Chi Chi is een geluks- en ongelukshond. Hij heeft veel onrechtvaardig geleden en werd in 2016 bij een restaurant in de prullenbak gegooid. Gelukkig recidiveert hij door de recuseorganisatie. Het verhaal begint in de winter. Toen hij door de reddingswerkers werd gevonden, waren zijn benen zwaar geïnfecteerd en moesten ze een amputatie ondergaan. In het begin willen mensen een einde maken aan zijn pijn en het pijnloos laten sterven. Maar iedereen raakte aan toen ze zijn ogen zagen. Het drukt uit dat je me niet opgeeft, alsjeblieft.
Na de operatie ziet Chi Chi eruit als een corgi zonder zijn lange benen. Hij leert zelf lopen en leeft gelukkig. Het lijkt erop dat het oneerlijke en pijnlijke lijden hem niets kan schelen. Hij is gesloten voor mensen en speelt elke dag met ze. Er is vertrouwen, hoop en warmte in zijn ogen.
Niemand wil echter Chi Chi adopteren in Korea. De redders willen een liefdevol gezin vinden voor Chi Chi. En dat deden ze uiteindelijk.
Begin een nieuw leven
Chi Chi wordt geadopteerd door een familie en begint zijn nieuwe leven. Alle gezinsleden zijn er vriendelijk tegen. Als ze ontdekken dat het de trap niet op kan, maken ze stronken om Chi-Chi te helpen. Het helpt echt. Nu kan hij de trap op en met andere honden in de tuin spelen. Het kan uit met het gezin. Hij leert zelfs zwemmen in het zwembad.
Bovendien gaat Chi Chi naar de hondenschool en leert hij een rapyhond te zijn. Nu zal hij regelmatig naar het rusthuis gaan en bij de ouderlingen logeren. Zijn ervaring moedigt de jongeren aan die hun benen verliezen. En hij helpt de autistische kinderen en speelt met ze.
Als ik zijn glimlach zie, voel ik me zo warm en ontroerd. Waarom lacht hij altijd en blijft hij hoopvol? Krijg je het antwoord?
Ja, het is liefde. Omdat er liefde in zijn hart is.
