Om de #DogWalkingWeek wat spannender te maken, besloten Laika en ik een paar nieuwe routes uit te proberen. Gedurende de week kwamen we veel slangen, klitten, aasstapels, modder en een hardnekkige hippie tegen die dacht dat hij Laika bevriend kon maken met zijn kleine Puggle.
Rechts naast ons is er een mooi groot stuk grond te koop, dus we besloten om het te bekijken. Gelukkig is het jachtseizoen nog niet begonnen, dus ik had er alle vertrouwen in om met Laika rond te speuren. We kwamen veel aasstapels tegen, meestal wortelen, die recht onder boomforten waren opgesteld - jagers worden voorbereid. Ik heb geen idee wat Laika dacht - waarom lagen al die glorieuze stapels wortelen op de grond?
Bedekt worden met boortjes maakte geen deel uit van het oorspronkelijke plan, maar evenmin was het vinden van een gemakkelijk toegankelijk pad. Uiteindelijk vonden we een onverhard fietspad dat goed is onderhouden en het werd veel gemakkelijker. Dit kavel is prachtig. Het heeft glooiende heuvels, valleien en een mooie kreek die er doorheen loopt. Mijn favoriete deel is het dichte bos - ik weet zeker dat het niets is in vergelijking met het Redwood National Forest, maar het voelt zo groots en sereen - en het is precies op de weg.
We konden niet het hele gebied in één dag bestrijken, dus gingen we de hele week nog een paar keer terug - altijd nieuwe paden ontdekken en interessante dingen om te zien en in het geval van Laika snuffelen inclusief 4 kousebandslangen (waarvan één een schattige kleine baby was) ).
Als grote fan van reptielen vind ik het heerlijk om kousebandslangen te vinden - ze produceren een mild gif, maar ze zijn over het algemeen ongevaarlijk. Laika leek niet erg onder de indruk toen ik ze oppakte en haar hun verschillende anti-roofdiervertoningen begon uit te leggen, dus gingen we verder.
In mijn denkbeeldige wereld zou ik graag denken dat ik dit stuk grond zou kunnen kopen en mijn eigen hut zou kunnen bouwen. Zittend op de veranda met een mooie schommelstoel luisterend naar de geluiden van het bos. Zal niet snel gebeuren, maar het is zeker leuk om te dromen, nietwaar?
Een van de andere interessante plaatsen die we hebben uitgecheckt, was het vorige toevluchtsoord van Edsel Ford, bekend als Haven Hill in het recreatiegebied Highland. Het koetshuis, het zwembad en de schapenschuur zijn er nog, maar helaas werd het landgoed in 1999 door brand verwoest.
We gaan dit weekend terug naar dit park - ze hebben zoveel paden die we nog moeten lopen. Het is een van de weinige parken in onze omgeving waar honden op de beboste paden mogen, dus het is een grote bonus. Je kunt maar zo vaak op hetzelfde trottoir lopen voordat het een beetje alledaags wordt.
Op de terugweg van het Haven Hill landgoed kwamen we een man tegen met zijn 5 kinderen en hun Puggle. Ik was een beetje nerveus toen ik ze zag naderen, want Laika lijkt een hekel te hebben aan kleine honden (of paarden) - hoewel we eraan werken . Ik noem hem een hippie omdat hij lang haar had en hij de woorden chill, whoa, en rechtdoor vrij vrijelijk gebruikte.
Naarmate ze dichterbij komen, wordt het duidelijk dat Laika reactief wordt; Ik probeer haar in haar comfortzone te houden door achteruit te rijden en de andere kant op te gaan om haar aandacht weer op mij te richten. Het laatste wat ik wil is dat mijn hond zo overprikkeld raakt dat hij de controle verliest.
Hij loopt recht op ons af, de hele horde – ook al zeg ik hem beleefd dat hij niet met zijn hond moet naderen. Laika houdt van kinderen, dus ik was niet nerveus toen ze snel naar haar toe kwamen en haar begonnen te aaien. Ik hield mijn vader en de Puggle in de gaten.
Hij haalt langzaam zijn kinderen in die vooruit renden en ik zeg:"ze houdt niet van kleine honden, als je het niet erg vindt om aan de andere kant van het pad te blijven." Hierop lacht hij en zegt "onzin, ze zal mijn hond leuk vinden, hij is chill."
Nou, de ontmoeting ging niet goed - zodra de Puggle binnen een voet van Laika kwam, gromde ze en ze trokken zich terug. Hij zei "vrede" en ging vrolijk verder.
Ik moet er alleen op wijzen dat wanneer je een vreemdeling en hun hond tegenkomt en de persoon iets zegt in de trant van "ze is niet vriendelijk" of "niet van honden houdt", je waarschijnlijk op hun oordeel moet vertrouwen. Het is tenslotte hun hond. Ze zijn waarschijnlijk meer bekend met zijn gedrag dan jij.
De Hondenuitlaatweek was erg leuk - we gingen op pad om een aantal nieuwe plaatsen te ervaren. Ons doel voor deze week was om elke dag een nieuw parcours te proberen en dat is gelukt. Het verkennen van nieuwe terreinen is een geweldige manier om te voorkomen dat uw looproutine saai wordt.
Laika ging ook eerder naar bed - alle extra stimulatie van nieuwe bezienswaardigheden, geuren, slangeneducatie, de hippie en zijn Puggle, en nieuwe paden putten haar echt uit.
Het is zo gemakkelijk om in een routine te vervallen - die van ons loopt elke ochtend en avond door de buurt. Ik ben er zeker niet bang voor, maar het wordt wel alledaags. Door simpelweg de route of het gebied om te wisselen, blijft het interessant. Het heeft een manier om de wereld zo veel groter en intrigerender te laten lijken voor zowel hond als baas.
We hebben deze week niet alleen wat extra kilometers gemaakt, we hebben ook wat nieuw enthousiasme opgedaan om het avontuur op te zoeken (en hebben ook een beetje geleerd over slangen).
De #DogWalkingWeek Wrap Up Blog Hop wordt gehost door Cascadian Nomads en MyGBGVLife. We sluiten af met het delen van onze ervaringen van de week. Laika en ik hadden veel plezier bij het zoeken naar nieuwe paden. We hebben meer kilometers gelogd dan normaal en hebben een aantal nieuwe plaatsen gevonden die we graag opnieuw willen bezoeken. Bekijk zeker ook de andere blogs om te zien welke avonturen ze hebben beleefd tijdens #DogWalkingWeek.
