Ik kan me niet herinneren dat ik les heb gekregen over het voorkomen van hondenbeten. Ik weet zeker dat mijn ouders me hebben geleerd niet aan de staart van mijn hond te trekken, en ik weet zeker dat ze me vertelden dat ik haar niet als een pony moest berijden. En ik denk dat als ik op de hond had gestaan om bij de gootsteen te komen, ze me hadden gezegd dat ik moest uitstappen (ja, ik heb het over de Sarah Palin-video).
Maar net als vele anderen herinner ik me die niet meer lessen. Wat ik me wel herinner is het moment dat ik honden leerde respecteren, het moment dat ik werd gebeten.
Ik ben opgegroeid met een geweldige straathond genaamd Mindy. Ze was een Poedelmix en de eerste 13 jaar van mijn leven was ze mijn beste vriendin. Ze was leuk, en ze was loyaal. Ze deed niets liever dan een ouderwets spelletje touwtrekken spelen met een van haar gewaardeerde 'blankies'.
Mindy en ik waren onafscheidelijk. Ik zou over die hond klimmen en ze zou het tolereren of weggaan. Ik zou haar omhelzen en haar benen vastpakken en ze zou daar gewoon zitten. Die hond had geduld.
Als kinderen bleef ik de grenzen opzoeken. Plagen, porren, trekken. Ze nam het als een heilige, tot de dag dat ik te vaak aan haar staart trok.
Het gebeurde zo snel - ik was compleet in shock. Nadat ze voor de 7e of 8e keer aan haar staart had getrokken, reikte ze eindelijk rond, gromde en beet in mijn hand. Het brak de huid niet en het deed zelfs geen pijn. Maar haar tanden maakten contact met mijn hand – en dat was al eng genoeg.
Vanaf dat moment had ik een hernieuwd respect voor Mindy. Voor die hap had ik weinig respect voor haar gevoelens, ze was gewoon een ander speelding.
Ze leerde me die dag iets waardevols. Ze was niet alleen mijn tenslotte kon ze pijn en frustratie voelen, net als ik .
Les geleerd Mindy, les geleerd.
Als Laika en ik naar het park gaan, is er één ding waar ik het meest tegen op zie:kinderen ontmoeten. Het is ook niet leuk om kleine kekke honden tegen te komen, maar het vervult me niet met dezelfde angst als het zien van kinderen.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou van kinderen.
Wat ik niet leuk vind, is hoe kinderen zich gedragen rond vreemde honden. Kinderen voelen zich aangetrokken tot Laika (ik denk dat het de grote oren zijn), en veel kinderen zijn verbaasd om een "politiehond" persoonlijk te ontmoeten.
Nou, nee, Laika is niet een politiehond, hoewel ik blij ben dat je het ras herkent, en het is fijn om te weten dat je politiehonden waardeert. Maar als je op een dag een echte politiehond tegenkomt, wil je misschien je aanpak heroverwegen. Naar ze toelopen terwijl je luid piept, is niet de typische begroeting voor een politiehond.
Af en toe ontmoeten we goed opgevoede kinderen, kinderen die zijn opgegroeid met honden of hebben geleerd hoe ze ermee om moeten gaan. Maar vaak is dit helemaal niet het geval. Ze rennen, ze schreeuwen, ze grijpen haar gezicht, allemaal binnen een paar seconden. Ik neem het ze niet kwalijk, het zijn kinderen. Honden ontmoeten was altijd spannend toen ik jong was.
Toen ik een kind was, wist ik niet dat rennen en schreeuwen veel opwinding en opwinding bij honden veroorzaakt. Ik wist niet eens dat hondenbeten voorkomen bestond, totdat mijn hond het me zelf leerde.
Ik vind het eng als kinderen naar mijn hond rennen, haar porren, knuffelen en haar staart vastpakken. Ik ken mijn hond, maar ik ken haar nietdat goed. Ik denk niet dat ze ooit een kind zal bijten, maar hoe kan iemand dat zeker weten?
Je kunt een expert zijn in de lichaamstaal van honden en toch fouten maken. Dingen kunnen in een oogwenk gebeuren. De meeste hondenbeten gaan gepaard met een waarschuwing, maar we kunnen niet garanderen dat we de tekenen altijd zullen zien.
Bijna 4,5 miljoen Amerikanen worden elk jaar gebeten door honden, de helft hiervan zijn kinderen. Ik wil niet dat een kind gebeten wordt, en ik wil zeker niet dat het van mijn hond komt.
Laika wordt geclaimd op mijn huiseigenaren verzekering. Ze staat vermeld als een Shepherd-mix, wat betekent dat ik extra moet betalen om haar te bezitten. Toen ik mijn huis kocht, had ik mijn honden-dna-test nog niet gedaan en ik ben niet van plan om ze met die resultaten bij te werken. Het is duidelijk dat ze een Shepherd-mix is, dus we laten het hierbij.
De aansprakelijkheidswetten voor hondenbeten zijn complex en verschillen per staat, maar er zijn enkele overeenkomsten. Als mijn hond iemand op mijn terrein bijt, zou ik waarschijnlijk niet voor de strafrechter verschijnen. Maar mijn hond zou altijd als gevaarlijk worden bestempeld. Dit kan veranderen als ik ergens woon met rasspecifieke wetgeving - die de stad naast ons heeft.
Als ze zouden ontdekken welke extra rassen mijn hond heeft (volgens één dna-test), zou ik mijn hond niet terugkrijgen.
Als de beet enige vorm van letsel zou veroorzaken, zou ik waarschijnlijk voor de burgerlijke rechtbank worden gebracht voor schadevergoeding. Mijn hond kan een periode in quarantaine worden geplaatst; als de verwonding klein was en het een eerste overtreding is, zal mijn hond waarschijnlijk worden teruggebracht.
Ik begrijp dit – en ik weet waarom deze wetten van kracht zijn. Ik vind het helemaal prima dat iemand (redelijk) wordt gecompenseerd voor medische kosten als gevolg van een hondenbeet.
Ik zie Laika niemand bijten, maar het is altijd een mogelijkheid. Elke keer als een kind met zwaaiende armen naar haar toe rent, zakt mijn maag in. Ik word een nerveus wrak, ik weet niet hoe ik in alle situaties moet reageren, en mijn hond ook niet.
Ik kan proberen de situatie onder controle te krijgen, maar de situatie hangt ook af van de betrokken hond en het betrokken kind.
Als ze ooit besluit te reageren op het geschreeuw, porren of grijpen door te bijten, heb ik een gevaarlijke hond in mijn handen. Een gevaarlijke hond die toevallig een Shepherd-mix is. Als we een stad verder zouden wonen, zou ze worden verbannen vanwege een van de andere rassen in haar voorouders.
Het National Canine Research Center ontdekte dat verantwoord huisdierbezit de grootste factor is bij het voorkomen van hondenbeten. Wij hondenbezitters moeten het echt opvoeren en ervoor zorgen dat onze honden goed getraind, gesocialiseerd en onder controle zijn.
Hoewel hondenbezitters de meeste verantwoordelijkheid dragen voor hondenbeten, zouden we onze kinderen ook enkele basistips voor het voorkomen van hondenbeten moeten leren.
Er zijn veel geweldige programma's die pleiten voor het aanleren van preventie van hondenbeten aan kinderen. Het is eenvoudig en effectief. Niet alle kinderen groeien op in de buurt van honden, wat voor velen van ons de manier was waarop we dieren hebben leren respecteren.
Ouders zijn druk bezig hun kinderen een miljoen lessen te leren - het voorkomen van hondenbeten wordt over het hoofd gezien. Het is zeker niet iets waar ik aan dacht totdat ik zag hoe sommige kinderen in de buurt van mijn hond reageren.
Hoewel we niet elke ontmoeting kunnen voorspellen die onze kinderen met vreemde honden zullen hebben, kunnen we een paar eenvoudige richtlijnen opstellen die ze moeten volgen. Deze 10 tips voor het voorkomen van hondenbeten vormen de basis voor het voorkomen van hondenbeten voor zowel kinderen als volwassenen.
Het kennen van de basissignalen van de lichaamstaal van een hond kan helpen om mogelijke problemen te identificeren voordat ze zich voordoen. Honden kunnen bijten uit frustratie of angst, beide komen meestal met een behoorlijk aantal waarschuwingssignalen. Dit zijn de meest voorkomende tekenen van een oncomfortabele hond:
Je kunt deze gratis poster downloaden van de website van Sophia Yin. Het is een prachtige illustratie van de lichaamstaal van angst en een gemakkelijke manier om kinderen te leren hoe hondenbeten te voorkomen.
Er zijn een heleboel geweldige bronnen beschikbaar om kinderen te leren over preventie van hondenbeten, van afdrukbare posters tot snelle tipbladen. We kunnen onze kinderen helpen beschermen door met hen te bespreken wat de juiste manier is om met honden om te gaan.
We kunnen ons best doen om onze honden te leren zich goed te gedragen in de buurt van kinderen, maar ongelukken zullen gebeuren. Laten we onze kinderen helpen beschermen door ze te leren dieren te respecteren voordat ze het leren zoals ik deed - met een hapje.
