Achter elke schattige dierenwinkelpup staat een moederhond - en 99% van de tijd is ze een puppymolenmoeder, die een leven leidt waarvan het enige doel het maken van puppy's voor winst is.
We hebben allemaal de erbarmelijke omstandigheden van puppymolens gezien; de vuile, kleine, krappe kooien van draad waar deze dieren jarenlang moeten leven. Voor de honden die in een puppyfabriek zijn geboren, is dat deel van hun leven snel voorbij als ze naar dierenwinkels in het hele land worden verscheept. Maar de moederhond? Ze is achtergelaten en zo snel mogelijk weer gefokt.
Puppy-molenmoeders beginnen hun fokcarrière zodra ze puppy's kunnen krijgen, meestal rond de leeftijd van 6 maanden. Ze worden dan zo vaak mogelijk gefokt, meestal twee keer per jaar, om zoveel mogelijk puppy's te krijgen.
Het belangrijkste bedrijfsmodel van een puppymolen is om te handelen in kwantiteit, niet in kwaliteit.
Naarmate ze ouder worden, neemt het aantal puppy's per nest af en beginnen ze hun 'winstgevendheid' te verliezen. Rond de leeftijd van 5 jaar wordt hun fokcarrière als voorbij beschouwd en worden ze weggegooid en ingeruild voor een nieuwe puppy-molenmoeder - een die meer puppy's zal produceren. Veel van deze moederhonden komen nooit in een liefdevol huis terecht; de meeste komen om door toedoen van puppyfabrieksarbeiders zodra hun productie van puppy's daalt.
Deze moederhonden hebben geen enkele reden om deze Moederdag te vieren. Hoewel we misschien vooruitgang boeken bij het uitroeien van puppymolens in de VS, is er nog een lange weg te gaan. Dierenwinkels blijven gevuld met puppy's, en voor elke schattige puppy die je te koop ziet in die dierenwinkel of online is er het tragische verhaal van de puppy-molenmoeder die altijd wordt achtergelaten.
Dierenwinkels vertellen u graag dat hun honden afkomstig zijn van erkende fokkers die worden gereguleerd door het ministerie van Landbouw. USDA-licenties tellen niet veel als het gaat om humane omstandigheden - maar het is een vereiste van de Animal Welfare Act die in 1966 werd aangenomen. De USDA-normen zijn wat ik als wreed en onmenselijk zou beschouwen. Ze ondersteunen vrijwel het voortbestaan van dieren - ze bieden voedsel, water en onderdak, maar meer niet.
We kunnen helpen deze tragische cyclus te beëindigen door ervoor te kiezen geen steun te verlenen aan bedrijven die te maken hebben met puppymolens. Hoewel er vooruitgang is geboekt, heeft de Humane Society of the United States zojuist een nieuw rapport uitgebracht over de 100 slechtste puppyfabrieken in Amerika die de vreselijke omstandigheden hebben aangetroffen die zijn waargenomen en gedocumenteerd door USDA-arbeiders.
Het Puppy Mill Project is in 2009 gestart met als doel een einde te maken aan de wreedheid van puppy's. Sinds hun oprichting hebben ze het bewustzijn kunnen vergroten en veel steun kunnen krijgen in de omgeving van Chicago.
In 2010 ondertekende de gouverneur van Illinois, Pat Quinn, de wet op de openbaarmaking van dierenwinkels, die vereist dat hun dierenwinkels de informatie over de fokker bekendmaken op de kooi van elk verkocht huisdier.
Dus neem deze Moederdag even de tijd en denk aan de achtergelaten moederhonden. Geef een stem aan de stemlozen en doe een belofte om geen bedrijven te steunen die de puppymolenindustrie in leven houden.
Dit bericht maakt deel uit van de Puppy Mill Action Week-bloghop die wordt georganiseerd door Dolly the Doxie en Fidose of Reality. Bezoek elk van deze blogs voor meer informatie over puppymolens, wat het betekent om huisdieren te kopen in dierenwinkels, erkende en respectabele fokpraktijken en hoe u kunt helpen. Samen kunnen we het bewustzijn vergroten en helpen om voorgoed een einde te maken aan #puppymills.
