De xoloitzcuintli, of Mexicaanse haarloze hond, ook wel de xolo genoemd, staat bij eigenaren bekend als loyaal en beschermend. In oude Maya- en Azteekse culturen werd gedacht dat ze de onderwereld inluiden. Ook wel de Mexicaanse haarloze hond genoemd, de xoloitzcuintli (uitgesproken als "show-low-itz-QUEENT-ly" en kortweg "xolo" genoemd) heeft een legendarische geschiedenis die 3.500 jaar teruggaat tot het pre-Columbiaanse tijdperk - vóór de Italiaanse ontdekkingsreiziger Christoffel Columbus koloniseerde Amerika in de vroege jaren 1490 en inheemse culturen werden veroverd of sterk beïnvloed door Europeanen. Een van de oudste hondenrassen, volgens de Xoloitzcuintli Club of America, zagen de Azteekse en Maya-beschavingen deze haarloze, lelijke maar schattige hond niet alleen als een genezer (hun vachtvrije lichamen zijn uitstekende warmtegeleiders, waardoor ze een soort van oude warmwaterkruiken voor zieken en ouderen), maar ook af en toe een voedselbron (samen met kalkoenen waren xolos een van de weinige gedomesticeerde dieren die door oude Meso-Amerikanen werden gegeten).
De xolo (uitgesproken als "sho-lo") werd zelfs beschouwd als een symbolische gids voor de onderwereld - vandaar de naam, die is afgeleid van twee woorden in de Azteekse taal:Xolotl , de god van bliksem en dood, en itzcuintli , of hond. Volgens het Azteekse geloof werd de hond van Xolotl door de goden gemaakt om de levenden te bewaken en de zielen van de doden door de gevaren van Mictlán (de onderwereld) te leiden.
"Xolos zijn tot op de dag van vandaag nog steeds een nationale schat in Mexico, met een lange en gerespecteerde geschiedenis in het land", zegt Nicole Ellis, een gecertificeerde professionele hondentrainer bij Rover.com, in een e-mailinterview. "Ondanks de lange geschiedenis van de xolo zijn ze echter nog steeds een vrij zeldzaam ras in de VS. Dat betekent echter niet dat je er niemand met een zult zien, aangezien ze de afgelopen jaren langzaam aan populariteit hebben gewonnen."
Tegenwoordig is de xolo te vinden in verschillende maten, variërend van speelgoed tot standaard, gemiddeld 10 tot 23 inch (25 tot 58 centimeter) lang, en is volgens Ellis haarloos of gecoat. "Het ras heeft over het algemeen een donkere kleur, zwart, grijs of brons, en af en toe brons of rood", voegt ze eraan toe. "Hun gezichten worden beschreven als 'attent' en hun algehele uiterlijk is dat van een elegant, maar robuust wezen." Lees verder om erachter te komen wat sommige experts te zeggen hebben over een van de meest ongewone honden ter wereld.
"Ze hebben een geweldig temperament, maar staan bekend als loyaal en beschermend, wat zich kan vertalen in wat blaffen", zegt Lazhar Ichir, oprichter van Breeding Business, een populair platform dat hondenfokkers en fokkers wereldwijd opleidt, via e-mail. Ellis voegt toe:"Het is belangrijk bij dit ras om als jonge hond veel te socialiseren om ze klaar te stomen voor succes als volwassene. Ze staan bekend als intelligent en als ze goed worden opgeleid, zal een xolo uitgroeien tot een welgemanierde waakhond dat is geweldig in huis."
"Over het algemeen zijn xoloitzcuintli niet de beste huisdieren voor gezinnen die voor het eerst hondenbezitters zijn", zegt Steffi Trott, eigenaar en hoofdtrainer bij SpiritDog Training in Albuquerque, New Mexico, in een e-mailinterview. "Vanwege hun oorsprong als waakhond zijn ze op hun hoede voor vreemden en kunnen ze reactief en agressief worden zonder de juiste training." Ze voegt eraan toe dat ze ook verlegen kunnen zijn in nieuwe situaties en langzaam vrienden kunnen maken. "Ze zijn meestal erg gehecht aan hun eigenaar en hebben veel interactie en stimulatie nodig", zegt ze. "Binnen hun familie zijn xoloitzcuintli erg liefhebbende en aanhankelijke honden."
Dat betekent dat ze heel snel leren, maar vanwege hun gevoelige persoonlijkheid moeten ze met positieve methoden worden getraind. "Omdat ze een hoge prooidrift hebben, kunnen ze moeilijk te trainen zijn in de aanwezigheid van dieren in het wild", zegt Trott. "Het kan bijvoorbeeld moeilijk zijn om je xoloitzcuintli te trainen om geen konijnen te achtervolgen. Ze vinden het leuk om trucjes te leren en spelen apporteren en frisbee."
Omdat ze nogal gespannen zijn, doen ze het niet goed met beperkte activiteit, aldus Trott. "Ze zien er misschien kwetsbaar uit met hun haarloze huid, ze houden van rigoureuze lichaamsbeweging en blinken zelfs uit in hondensporten, zoals behendigheid. Ze zijn niet geschikt voor zittende eigenaren die niet graag buiten en actief zijn met hun honden."
Hoewel ze veel beweging nodig hebben, is het een goed idee om de activiteitsniveaus op elk uniek, individueel niveau te meten, zegt Russell Hartstein, CEO van Fun Paw Care, via e-mail. "Ik heb verschillende Golden Retrievers gekend die niet wilden apporteren of wandelen en veel Engelse buldoggen die apporteerden en vaak wilden sporten. Het hangt van het individu af."
Naast een regelmatig trainingsregime - waaronder lange wandelingen en veel speeltijd - raadt Ichir aan om ze om de paar weken te wassen, met tussendoortjes om specifieke plekken zoals de poten en de maag schoon te maken. Ellis zegt ondertussen dat sommige mensen kokosboter op ze aanbrengen om een droge huid te voorkomen, en op sommige blekere of roodachtige xolo's moet zonnebrandcrème worden aangebracht voordat ze voor langere tijd in de zon gaan.
"Het zijn over het algemeen zeer gezonde honden (meestal tussen de 12 en 15 jaar oud), maar ze krijgen het snel koud en mogen bij regen of koude temperaturen niet alleen worden gelaten", zegt Trott. "In de winter moeten ze een trui (of twee) dragen."
Zoals je zou verwachten, verhaart de haarloze Mexicaanse hond niet, aldus Ichir. "Dit maakt dit ras tot een ideale hypoallergene hond", zegt hij, "net als de Chinese kuifhond, die ook grotendeels haarloos is." Ichir voegt eraan toe:"Mensen die lijden aan allergieën voor huisdieren hebben vrijwel geen problemen met een xolo."
" In Mexico kan een xolo worden gekocht voor $ 750, maar in de VS zou je gemiddeld $ 1.500 tot $ 3.000 moeten betalen, "zegt Ichir. "Voor deze prijs zou de puppy echter moeten worden geleverd met papierwerk en American Kennel Club (AKC ) registratie." Maar waar kun je er zelfs een vinden? "Fokkers in de VS (je kunt een lijst zien op de website van de AKC), een xoloitzcuintli-specifieke redding of in Mexico (waar ze populairder zijn) van een fokker", zegt Ellis voegt Ichir toe:"Er zijn fokkers van xoloitzcuintli-honden in sommige Amerikaanse staten, maar misschien geeft u de voorkeur aan een originele Mexicaanse fokker voor meer authenticiteit."
De beste plaats om een goed gefokte xoloitzcuintli te vinden? "Via een fokkersregister, zoals de AKC", zegt Trott. "Omdat ze een zeldzaam ras zijn, moet je erop voorbereid zijn om met het vliegtuig te moeten reizen om een puppy op te halen."
"Zoals alle rassen, is het mogelijk om een redding te vinden, maar niet erg gebruikelijk bij xolo's", zegt Ellis. "Zoals alle rassen zijn er rasspecifieke reddingsacties voor xolo's en je kunt ook voor hen op Pet Finder kijken. Je kunt altijd contact opnemen met fokkers om te zien of ze er een hebben die herplaatst moeten worden." Ichir voegt eraan toe dat je misschien wel wat xolo kunt vinden bij reddingsacties door het hele land, maar een betere bron is de non-profitorganisatie Xoloitzcuintli Primitive Breed Rescue.
Dat is nu interessant"Ze trillen veel", zegt Trott. "Dit komt door een combinatie van koud zijn en nerveus zijn."
