Dierenarts Dr. Mike Estrin (midden) instrueert twee brandweerlieden uit New Brighton, Minnesota, hoe ze een hond moeten reanimeren gebruik van een reanimatie-oefenhond. De ene simuleert mond-op-snuitademhaling, terwijl de andere voelt of longen zich vullen met lucht. Het was mijn ergste nachtmerrie:mijn geliefde 13-jarige Engelse bulldog, Ellie, zakte op een ochtend in elkaar na onze gewone wandeling. Ze deed haar werk zoals gewoonlijk, maar op de terugweg stopte ze bij de welkomstmat en viel flauw. Het duurde wat een eeuwigheid leek voordat ze uit een roes kwam.
Toen ze weer bij bewustzijn kwam, piepte ze en had ze moeite met ademhalen. Toen vloog ik instinctief in de levensreddende modus.
Hoewel ik geen idee had hoe ik cardiopulmonale reanimatie (CPR) bij een hond moest uitvoeren, had ik het bij mensen zien uitvoeren en dus begon ik op haar borst te drukken, haar in het gezicht te slaan en zelfs haar mond op mond te geven zo goed als ik kon. Toen heb ik haar in de auto gezet en naar de dierenarts geracet waar ze haar meteen zuurstof en een infuus gaven. De volgende dag vertelde mijn dierenarts me dat mijn acties "haar spek hadden gered".
Sindsdien is bij Ellie een ziekte vastgesteld waardoor haar hart soms kan stoppen met kloppen. Dus ik zwoer dat ik de juiste manier zou leren om een hond te reanimeren, voor het geval dit opnieuw gebeurt. Dit is wat ik ontdekte van verschillende experts over dit onderwerp.
Dr. Rebecca Greenstein, een veterinair medisch adviseur voor Rover.com en hoofddierenarts van het Kleinburg Veterinary Hospital in Ontario, zegt dat u onmiddellijk veterinaire hulp moet zoeken en moet beginnen met reanimatie als uw huisdier een van de volgende symptomen vertoont:
"Het doel", zegt Dr. Travis Arndt, directeur van het Animal Medical Center van Midden-Amerika in St. Louis, Missouri, "is om de zuurstoftoevoer naar de vitale organen te handhaven totdat de hartslag en de ademhaling zijn hersteld."
"Basis-reanimatie is net zo eenvoudig als A-B-C:luchtweg-ademhaling-circulatie", legt Greenstein uit. Ze merkt ook op dat, in gevallen waarin een hond een hartstilstand heeft gekregen (in plaats van een hond waarvan bekend is dat hij een hartaandoening heeft), het raadzaam kan zijn om eerst met borstcompressies te beginnen. Maar de typische A-B-C-bestelling is OK, zolang u redelijk snel met alle onderdelen van reanimatie begint en als er geen andere opties of middelen beschikbaar zijn.
Ze legt de stappen uit die ze gebruikt om een hond te reanimeren:
A:Luchtweg
B:Ademhaling
C:compressies
Hoewel mond-op-snuit ademhalingsondersteuning vergelijkbaar is, ongeacht de grootte van uw huisdier, is de maat wel van belang bij het uitvoeren van borstcompressies.
Voor middelgrote en grote honden :Borstcompressies moeten worden toegediend met de hond op zijn zij. Druk naar beneden (met de ene hand op de andere, handpalmen naar beneden) over het breedste deel van de borst van de hond.
Bij kleinere honden :Bij kleinere honden moet u een omtrekmethode gebruiken. Dit betekent dat u uw handen volledig rond de borst en rug van de hond plaatst, en uw duimen bij het borstbeen van de hond laat samenkomen (het laagste gedeelte van de borstkas waar de ribben samenkomen).
Voor honden met een bovenlijf :Honden met een bovenlijf (zoals Engelse bulldogs, Duitse doggen, sint-bernards of bassethounds) moeten op hun rug worden gelegd en u moet beide handen gebruiken om compressies uit te voeren op de voorkant van de borstkas (in plaats van op de zijkant). De reden? Het is verder naar het hart van de hond en moeilijker om effectieve compressies uit te voeren als u deze honden op hun zij legt.
De effectiviteit van reanimatie bij honden varieert, maar over het algemeen zal minder dan 10 procent van de patiënten de inspanningen overleven, zegt Greenstein. Honden die worden gearresteerd vanwege anesthesiegerelateerde oorzaken hebben een veel hogere overlevingskans, en hoe sneller een arrestatie wordt herkend en reanimatie wordt gestart, hoe groter de kans dat er een positief resultaat zal zijn.
"Ongeveer 35 procent van de huisdieren die een hartstilstand of ademstilstand ervaren en vervolgens terugkeren naar spontane ademhaling, zal nog een arrestatie-episode hebben", voegt Arndt toe. "Het is gemeld dat ongeveer 60 procent van de patiënten die worden gearresteerd niet worden gereanimeerd of worden geëuthanaseerd vanwege de ernst van hun ziekte."
Waarom lijken zo weinig huisdieren te overleven? Een antwoord zou kunnen liggen in het selecteren van gevallen, waarbij de meeste honden die reanimatie krijgen, gewoon te ziek of te gewond zijn om te overleven omdat ze vaak in ernstige shock verkeren.
Wat goed nieuws? Tijdens haar 20 jaar lesgeven in reanimatielessen, zegt Fleck dat ze heeft gehoord van tientallen studenten die met succes reanimatie bij honden of katten hebben uitgevoerd.
"Als je moet reanimeren, is het huisdier in theorie 'dood', dus echt, het enige risico is niet iets te proberen dat je dierbare beste vriend zou kunnen reanimeren", zegt Fleck. Hoewel u zich bewust moet zijn van wat er kan gebeuren als u reanimatie toedient buiten een veterinair ziekenhuis. Overijverige borstcompressies kunnen bijvoorbeeld ribfracturen, longkneuzingen of snijwonden, lucht in de borstkas en ingeklapte longen veroorzaken. Andere risico's die vaak over het hoofd worden gezien, zijn onder meer tracheale bloedingen, ineffectieve reanimatiepogingen en onnodige vertragingen bij het zoeken naar professionele medische hulp.
"De grootste zorg die ik hoor van studenten gaat over het breken van een rib", zegt Fleck. "Honden hebben flexibelere ribben dan mensen, dus als het goed wordt gedaan, is de kans erg klein (minder dan 1,6 procent) op een ribfractuur. Bij kleine dieren moet je zeker oppassen dat je kleinere 'puff' ademhalingen geeft, om te voorkomen dat om de longen te veel op te blazen, wat herstel zou kunnen belemmeren."
Zelfs als u uw hond kunt reanimeren, moet u hem toch onmiddellijk naar de dierenarts brengen. Uw dierenarts is goed uitgerust voor het geval uw hond opnieuw crasht. In het geval van een mens die reanimatie krijgt, belt bijna altijd iemand 911 en arriveren paramedici om het over te nemen. "Niet zo met onze harige beste vrienden", zegt Denise Fleck, die in 1999 Sunny-dog Ink (ook bekend als de Pet Safety Crusader) oprichtte om dieren levensreddende vaardigheden te leren. "We moeten behandelen zonder medicijnen en in de meeste gevallen het transport zelf doen." Vertaling? Breng ze naar de dierenarts, STAT.
Dr. Sara Ochoa, een veterinair adviseur voor DogLab.com, is het daarmee eens. "Als het je lukt om je hond te reanimeren, moeten ze meteen naar de dierenarts gaan. Ze kunnen altijd weer crashen en hebben meer reanimatie nodig. Je dierenarts is goed thuis in reanimatie en heeft meer mogelijkheden voor levensondersteuning in hun kliniek dan jij doet thuis."
Dr. Jennifer Coates, een lid van de adviesraad van Pet Life Today, is het daar ook mee eens. "Zelfs wanneer reanimatie aanvankelijk succesvol is, is het niet ongebruikelijk dat een hond snel weer een hartstilstand krijgt. Aanvullende behandeling en diagnostiek zullen bijna altijd nodig zijn."
Ten slotte waarschuwt Greenstein dat geavanceerde reanimatie-inspanningen alleen kunnen worden uitgevoerd door een groot bekwaam veterinair medisch team en het verschil kunnen betekenen tussen leven of dood.
NU DAT IS GEWELDIGGreenstein raadt elke hondenbezitter aan een cursus reanimatie van kleine dieren te volgen en met de dierenarts van hun familie te praten over de stappen die moeten worden genomen in geval van nood. Het Amerikaanse Rode Kruis biedt reanimatielessen voor honden en katten. Het maakt deel uit van de cursus EHBO voor katten en honden, die u kan helpen zich voor te bereiden op het verlenen van eerste hulp aan uw huisdieren.
