Honden staan bekend om hun superieure reukvermogen. Ze zijn geëvolueerd met een olfactorisch systeem waardoor ze zeer bedreven zijn in het aantrekken van geuren; dit helpt hen niet alleen om efficiënte jagers te zijn, maar ze kunnen ook worden getraind om mensen te helpen met een reeks taken waarvoor een gevoelige neus nodig is.
Honden zijn zo goed afgestemd op geur dat ze specifieke geuren volgen via verschillende materialen, waaronder water. Dit maakt honden uiterst nuttig in een onderzoekscontext, vooral bij het zoeken naar vermiste personen. In dit artikel zullen we de verbazingwekkende vermogens van honden onderzoeken om stoffen te identificeren, zelfs in uitdagende omstandigheden.
Wanneer een hond iets door water kan ruiken, zullen ze gedrag vertonen dat overeenkomt met de ontdekking van iets interessants. Ten eerste zullen ze erg gefocust zijn op een bepaald gebied, met tekenen van alertheid. Hun oren zullen omhoog staan en ze zullen hoogstwaarschijnlijk met hun staart kwispelen. Als de hond in water zwemt dat een monster bevat van een stof waarin hij geïnteresseerd is, zullen ze het gebied met de stof omcirkelen of er regelmatig naar terugkeren.
Een hond zal ook een eigenaar of handler waarschuwen voor hun ontdekking. Als ze zijn getraind om bepaalde stoffen op te zoeken, zal de hond een vaststaand gedrag vertonen; meestal zitten, liggen of stoppen op de plaats van de stof. Ze kunnen ook een geluidssignaal geven als ze daartoe opdracht krijgen, hoewel dit meestal gereserveerd is voor gevallen waarin een hond in het water is.
Honden die niet zijn getraind om specifieke stoffen te detecteren, zullen ook geuren tegenkomen die hen interesseren. Ze vertonen niet alleen tekenen van alertheid, ze kunnen ook grommen, janken of blaffen, en ze zullen bijna altijd proberen je aandacht te trekken. Dit kan inhouden dat u opspringt, met uw pootjes trekt of u naar de plaats van de geur leidt.
Sommige rassen zijn van nature meer afgestemd op geuren, met name Bloedhonden, Beagles, Basset Hounds en Duitse Herders. Ze hebben de neiging om effectieve politie- en veiligheidshonden te zijn, vooral in complexe situaties, waaronder het detecteren van geuren door water.
Honden hebben altijd een aanleg gehad voor het ontdekken van stoffen en voorwerpen die zich in verschillende materialen bevinden. Dit had hen tot nuttige assistenten gemaakt bij rechtshandhaving en strafrechtelijk onderzoek. De reputatie van honden was zelfs zo sterk dat Bloodhounds werden gebruikt door de Londense Metropolitan Police tijdens de jacht op Jack the Ripper. Hoewel die specifieke crimineel niet werd berispt, begon het idee dat honden konden helpen bij specifieke aspecten van een onderzoek aan te slaan.
Aan het begin van de 20e eeuw werden in Frankrijk, België, Oostenrijk en Duitsland innovatieve benaderingen ontwikkeld om de natuurlijke vermogens van honden, met name Duitse herders, te gebruiken bij de identificatie en berisping van criminelen.
Ondersteuning van honden werd al snel een kenmerk van het moderne politiewerk; technieken werden verfijnd om honden te trainen om specifieke geuren te herkennen en te reageren op commando's en agressief gedrag. Honden worden nu gebruikt om te helpen bij zoek- en reddingsoperaties, om criminelen te voet te berispen, om veiligheidsoperaties te ondersteunen, om militair personeel te assisteren, om explosieven op te sporen en om drugs of andere illegale stoffen te identificeren. Werkhonden zijn routinematig te vinden op luchthavens, openbare evenementen, postsorteercentra, militaire bases en beveiligingspunten.
Het reukvermogen van de hond is sterk ontwikkeld. Bij honden zijn er 300 miljoen reukreceptoren in en rond de neus; ter vergelijking:mensen hebben er maar 6 miljoen! Het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het interpreteren van geuren is ook 40 keer krachtiger bij honden dan bij mensen.
De fysiologie van het ademhalingssysteem van de hond is ook nauwkeurig afgestemd voor de analyse van geur. Mensen hebben één route vanaf de neus, die een tweeledig doel dient; om te ademen en te ruiken. Bij honden is er een scheiding. Vanuit de neus dient de ene route de luchttoevoer naar de longen en de andere gaat naar de geurreceptoren. De hersenen en reukreceptoren werken samen om de inhoud van de lucht te analyseren en leggen voortdurend verbanden op basis van eerdere ervaringen.
Het reuksysteem van een hond is zo krachtig dat ze het vermogen hebben om één eetlepel suiker binnen een miljoen liter water te identificeren! Dit verklaart hun vermogen om kleine hoeveelheden smokkelwaar te ontdekken die verborgen zijn in een compacter vaartuig, of zelfs hun effectiviteit tijdens opsporings- en reddingspogingen, met name die waarbij grote hoeveelheden water betrokken zijn.
De professionele training van honden om te helpen bij wetshandhaving, opsporing en redding of beveiliging, kan een lang en complex proces zijn. Het begint met het selecteren van het meest effectieve ras voor de taak. Duitse herders zijn nuttig in een breed scala aan toepassingen, net als Beagles, Basset Hounds en Labradors. Bloedhonden worden meestal gebruikt voor zoek- en reddingsacties, of om specifiek naar kadavers te zoeken.
Zodra een geschikte puppy is geïdentificeerd, is de eerste stap om ze te trainen om zeer gehoorzaam te zijn. Gespecialiseerde begeleiders leren hen een reeks spraakopdrachten en gebaren, waarbij ze positieve bekrachtiging gebruiken om succes te belonen. Honden die in dit stadium moeilijk onder controle te houden zijn, zullen waarschijnlijk geen vooruitgang boeken in hun training.
Het is van essentieel belang dat honden die zich bezighouden met ondersteunend werk de fysieke en mentale capaciteiten hebben om ze uit te voeren. Honden moeten behendig en fit zijn, zonder onbetaalbare lichamelijke aandoeningen. Ze moeten ook zelfverzekerd zijn, met het vermogen om te werken in drukke en intimiderende omgevingen. Zodra een geleider ervan overtuigd is dat een hond over fundamentele vaardigheden beschikt, is hij klaar om zich te concentreren op specialistische training.
Als een hond wordt ingezet om drugs op te snuiven, leert hij spelenderwijs illegale stoffen te herkennen. Een schone handdoek wordt aan de hond voorgesteld en gebruikt voor verschillende leuke touwtrekken. De illegale stof wordt vervolgens in zakken gedaan en in de handdoek gerold, die weer wordt gebruikt voor speeltijd. De hond begint een bepaalde geur te associëren met de handdoek, en dus met het concept van spelen. Wanneer de stof in een andere context wordt gedetecteerd, zal de hond reageren alsof het tijd is om te spelen, wat wetshandhavers helpt om criminele activiteiten te identificeren.
Een soortgelijk proces wordt gebruikt met andere stoffen, waaronder explosieve verbindingen en chemicaliën die wijzen op de aanwezigheid van kadavers. Honden zullen worden getraind om slechts één type zoekactie uit te voeren, omdat het voor hen niet mogelijk is om aan hun geleider te communiceren welke stof ze detecteren.
