We hebben gezien dat onze hondjes van nature nieuwsgierig zijn - constant hun snuit aan het werk zetten of dingen doen waar ze zich niet mee zouden moeten bemoeien (weet je nog dat oude paar schoenen dat je leuk vond dat Spot in een kauwspeeltje veranderde?).
Honden hebben de neiging om oneindig veel interesse te hebben in het leven en de wereld om hen heen en willen constant meer weten. Dus hoe zit het met honden die ze zo nieuwsgierig maakt en hoe gaan ze vol ontzag door het leven?
Onderzoek heeft aangetoond dat onze pups niet precies hetzelfde scala aan emoties hebben als wij mensen. In feite is hun emotionele intelligentie die van een menselijke peuter. Honden zijn echter dynamische wezens die wel degelijk echte gevoelens hebben.
Bovendien zijn onze honden metgezellen zo afgestemd op hun omgeving en de wezens waarmee ze omgaan dat honden kunnen voelen hoe mensen zich ook voelen! Hoewel complexe emotionele toestanden, zoals minachting, onbereikbaar zijn voor de beste vriend van de mens, zijn gevoelens als liefde, verdriet, verwondering en ontzag allemaal basiservaringen die onze honden volledig kunnen voelen.
Onze pups gebruiken hun zicht, maar vertrouwen vooral op hun snuffelaars en gehoor om te verkennen. Als je pup zich nieuwsgierig en wonderbaarlijk voelt met zijn omgeving, zul je het waarschijnlijk over zijn hele gezicht zien geschreven. Honden zijn meestal vervuld van vreugde wanneer ze op ontdekkingstocht zijn, dus bereid je voor op een hangende, kwijlende tong, een kwispelende staart of een snuit die centimeters boven de grond zweeft. Misschien krijg je zelfs die geliefde puppy-hondenogen te zien als je harige vriend iets nieuws ontdekt!
Onze pups zijn altijd nieuwsgierige wezens geweest, vertrouwend op verwondering en nieuwsgierigheid om te overleven, toen honden ooit als wolven over de aarde zwierven. Simpel gezegd, het vermogen om ontzag of nieuwsgierigheid te voelen was nodig om op voedsel te jagen en het voortbestaan van de roedel te behouden.
Vroeger was het belangrijk dat honden in het wild onderscheid konden maken tussen potentiële bedreigingen en potentiële prooien. Wolven (en ook onze schattige puppy's) reageren bijvoorbeeld op geluiden, bewegingen en geuren. Een drang om te verkennen en meer informatie te verkrijgen was belangrijk om te leren wat schadelijk of gewoon oninteressant was.
Daarom was in dit soort situaties naast het natuurlijke instinct ook een gevoel van ontzag nodig. Door het proces van domesticatie hebben onze pups het vermogen om ontzag te voelen behouden. Het is echter veel waarschijnlijker dat eenvoudige nieuwsgierigheid, in plaats van de noodzaak om te overleven, de drijfveer zal zijn in een nieuwe intrigerende situatie.
In de loop der jaren heeft onderzoek keer op keer aangetoond dat honden dezelfde hersenstructuren hebben die emoties produceren als wij mensen en op dezelfde manier dezelfde hormonen hebben. Hierdoor ondergaan onze pups dezelfde chemische veranderingen tijdens emotionele toestanden die we ervaren.
Onderzoek heeft ook vastgesteld dat van de vergelijkbare hormonen die honden kunnen ervaren, oxytocine een prominente is. Net als bij ons is oxytocine betrokken bij het voelen van liefde. Zo heeft de wetenschap onderzoekers ertoe gebracht te veronderstellen hoeveel emoties honden gemeen hebben met mensen. Met vergelijkbare neurologie en hersenchemie lijkt het alleen maar aannemelijk dat honden ook emoties hebben die vergelijkbaar zijn met de onze.
Onderzoekers en gedragsdeskundigen van dieren hebben echter enkele beperkingen ontdekt voor onze hondentegenhangers. De wetenschap toont aan dat de hersenen van een hond qua grootte en functie ongeveer gelijk zijn aan die van een menselijke peuter rond de leeftijd van twee en een half jaar. Hierdoor kunnen we concluderen dat onze honden het vermogen hebben om emoties te voelen en te uiten die vergelijkbaar zijn met die van een menselijke peuter.
Dit betekent dat hoewel onze pups duidelijk emoties hebben en vertonen, ze een kleiner scala aan emoties hebben dan volwassen mensen. Wetenschappers zijn het er echter over eens dat honden voor het grootste deel het vermogen hebben om genegenheid, liefde, achterdocht, verlegenheid, vreugde, woede, angst, walging, tevredenheid, angst, opwinding, opwinding en ontzag te voelen. Terwijl het emotionele vermogen van een mens zich in de loop der jaren ontwikkelt, bereikt een hond 'emotionele volwassenheid' na ongeveer zes maanden.
Helaas kunnen we onze honden niet trainen om nieuwsgierig of vol ontzag te zijn over de wereld om hen heen. Ontzag voelen en nieuwsgierig zijn is een aangeboren vermogen - iets dat ingebakken zit in ons DNA en het DNA van onze honden. Als uw hond echter de neiging heeft om te nieuwsgierig te zijn en worstelt met grenzen of gedragsproblemen, zijn er enkele trucjes die u kunt proberen om de controle te behouden.
