Het aantal echtscheidingen in Noord-Amerika stijgt gestaag en, hoe grappig het ook mag lijken, kinderen zijn niet de enige zorg van ouders als het gaat om voogdij. Tegenwoordig wordt het steeds gebruikelijker dat huisdieren, met name honden, deel uitmaken van dit gesprek. U vraagt zich misschien af, welke impact kan gedeelde voogdij over een hond hebben op zijn algehele ontwikkeling? Meer nog, heeft het wonen tussen twee verschillende huizen een positieve of negatieve invloed op de ontwikkeling van je geliefde hond?
Het antwoord op deze vragen hangt niet alleen van u af, maar ook van het vermogen van uw hond om zich aan te passen en om te gaan met stress en verandering. Als uw hond met stress om kan gaan, dan zijn er inderdaad manieren om ze tussen twee huizen te laten wonen met minimale verstoring van hun leven.
In een ideale wereld is het leven tussen twee huizen iets dat alle honden zouden kunnen doen. Dit is echter geen ideale wereld, en daarom zijn sommige puppy's misschien niet bestand tegen de spanning en stress die gepaard kan gaan met wonen tussen twee huizen, terwijl anderen dat wel kunnen. Daarom is het belangrijk om een proefsessie met uw hond af te ronden als u ze tussen twee huizen wilt laten wonen.
Dat gezegd hebbende, zijn er tekenen waar u op moet letten om te bepalen of uw hond zich goed aanpast aan de nieuwe levensomstandigheden. Het eerste en meest voor de hand liggende teken zijn veranderingen in hun temperament en algemeen gedrag. Als uw hond bijvoorbeeld normaal gehoorzaam en energiek is, zou u het merken als ze lusteloos en ongericht zijn geworden in hun nieuwe (tweede) huis. Als dit het geval is, is het duidelijk dat je pup moeite heeft met de nieuwe woonsituatie.
Naast een veranderend temperament, is het ook gebruikelijk dat honden reageren op het leven tussen twee huizen door zich gedragsmatig te gedragen. U leest het goed, honden kunnen net zo gevoelig zijn als kinderen als het gaat om het reageren op stress, wat er op zijn beurt toe kan leiden dat ze zich in de nieuwe situatie misdragen, hoogstwaarschijnlijk omdat ze handelen uit angst. Dit wangedrag kan zich op verschillende manieren manifesteren, waaronder zich op de verkeerde plek ontlasten en meubels of voorwerpen vernietigen door erop te kauwen of te bijten.
Je vraagt je misschien af waarom honden moeite hebben om tussen twee verschillende huizen te leven. Om te beginnen heeft dit te maken met het feit dat honden sociale wezens zijn, en in plaats van gehecht te raken aan huizen, hebben honden de neiging om gehecht te raken aan mensen. Als gevolg hiervan is het niet het daadwerkelijke nieuwe huis dat nadelig is voor de ontwikkeling van uw hond, maar het is de afwezigheid van de mens aan wie ze het meest gehecht zijn.
In sommige gevallen kan dit worden vermeden als u met uw hond tussen de twee huizen woont (u en uw hond bezoeken bijvoorbeeld om de week samen in de zomer uw vakantiehuis). Het is waarschijnlijk dat uw hond in dit soort scenario's enige tijd nodig heeft om zich aan te passen aan de nieuwe levensomstandigheden, maar omdat hij bij u is, is de impact van het leven tussen de twee huizen veel minder dan wanneer u er niet was (bijv. deelt uw hond met uw partner tussen twee huizen).
Interessant genoeg ondersteunt onderzoek het idee dat de band tussen eigenaren van gezelschapsdieren en hun honden vergelijkbaar is met die van een ouder met hun kind. Deze band tussen baas en hond staat bekend als hetveilige basiseffect waarbij het dier zijn baasje gebruikt om hen een basis of basis te bieden voor interactie met de wereld om hen heen. Het veilige basiseffect wordt normaal gesproken gevonden bij kinderen, maar recent onderzoek wijst uit dat dit ook voorkomt bij dieren, inclusief honden.
Als gevolg hiervan wordt het gedrag van honden direct beïnvloed door hun eigenaar. Zoals je je kunt voorstellen, als een hond jong is en wordt getraind om tussen twee verschillende huizen te leven, is het waarschijnlijk dat ze tegelijkertijd het veilige basiseffect zullen ervaren, wat betekent dat ze problemen zullen hebben in welk huis dan ook waar hun veilige basis zich niet bevindt.
Echtscheiding is niet de enige reden waarom we moeten beslissen of onze honden tussen huizen kunnen leven. Misschien heb je een vakantiehuis dat je graag om de week bezoekt in de zomer, of je reist vaak en je hond brengt tijd door in een tweede huis, mogelijk een internaat. Ongeacht de omstandigheid zijn er duidelijke redenen waarom we in een vergelijkbare situatie kunnen worden gedwongen waarin onze geliefde hond tussen twee huizen woont. Als u zich in die situatie bevindt, zijn er enkele belangrijke punten die u moet weten om zowel u als uw pup te helpen een soepele overgang te maken naar een comfortabel leven tussen uw twee huizen.
Wanneer u overweegt of uw hond tussen twee huizen gaat wonen, moet u eerst de basisregels en voorwaarden vaststellen om dit te laten gebeuren. Om te beginnen, als uw hond een deel van zijn leven met verschillende mensen in een ander huis gaat wonen, wilt u zoveel mogelijk consistentie garanderen. Het is belangrijk om consistent te zijn in:
1. Wat uw hond eet (merk en soort voer)
2. Hoe uw hond heet (hun naam of bijnamen)
3. Routines in het leven van uw hond (dagelijks wandelen, de tijd dat ze eten en het aantal keren dat ze eten)
Wanneer u uw hond voor het eerst traint om tussen twee huizen te leven, is het belangrijk om de hond aan beide levensomstandigheden bloot te stellen, zodat ze zich kunnen aanpassen en wennen aan alle aspecten van hun huis. Onderzoek wijst uit dat langere bezoeken, voor een week of zelfs een maand, de voorkeur hebben boven korte bezoeken, omdat dit de hond de tijd geeft om zich aan te passen aan de twee verschillende locaties.
Het belangrijkste om te onthouden wanneer u probeert uw hond vertrouwd te maken met beide huizen, is dat we moeten nadenken over en doen wat het beste is voor onze huisdieren, zelfs als dit betekent dat dit niet het beste voor ons is. Wat we hiermee bedoelen is dat sommige honden tussen twee huizen kunnen leven, en andere niet. Als uw hond de taak niet kan volbrengen, moet u waarschijnlijk een alternatief plan voor het leven bedenken.
