Welkom bij Bark Week Dag 2! Als je het bericht van gisteren hebt gemist, ga dan verder en lees alles over hoe je ervoor kunt zorgen dat je hond stopt met blaffen op het juiste moment.
Voor vandaag is deze echter vele malen aangevraagd, en het is een groot probleem dat we hebben:eis blaffen!
Dus, wat is vraag blaffen? Net als een peuter die een driftbui krijgt in het snoeppad in de supermarkt, is dit gedrag blaffend blaffen voor iets dat je hond wil. Het komt in vele vormen. Cooper blaft naar Lucas om met hem te spelen. Hij blaft naar me dat ik met hem moet spelen. Hij blaft naar John dat hij op de bank moet gaan zitten om plaats voor hem te maken. Ik plaatste dit op Facebook en veel mensen wogen mee. Eentje die me aan het lachen maakte, was Ruby van Rubicon Days die blaft naar de kast met het "goede speelgoed" - zo grappig!
Dit soort blaffen kan super irritant zijn. En het is ongelooflijk moeilijk om het te stoppen.
Waarom?
Omdat het 100% uitsluitend en volledig op ons vertrouwt dat we onze "patiëntenbroek" aanhouden.
Maar serieus, we hebben hier een jaar aan gewerkt en hebben weinig vooruitgang geboekt omdat het bijna onmogelijk is om het ENIGE DING te doen dat dit gedrag zal stoppen.
Wachten. Een ding? Hoe kan dat waar zijn?! Natuurlijk kunnen we allemaal EEN DING! Toch?
Zucht.
Het enige dat u hoeft te doen om een einde te maken aan het geblaf van de vraag, is ... negeer het. Volledig. 100%. Onwrikbaar. Dat betekent GEEN schreeuwen "shhh!" of "stop ermee!" of "knip het uit!" Stilte. Je kunt je rug toekeren, de kamer uitlopen, wat er ook voor nodig is om het volledig en volledig te negeren. Maar iedereen moet aan boord zijn, wat het bijna onmogelijk maakt.
Laten we naar een voorbeeld kijken:als Cooper wil spelen en ik doe iets dat zich niet leent om te spelen - het avondeten koken - zal hij daar staan, me aankijken en blaffen. Zodra ik zeg:"Kom op, Cooper", erkende ik het gedrag en de vraag. Of, waarschijnlijker, zodra ik hem een speeltje gooi - in de veronderstelling dat ze er maar een minuutje van zullen zwijgen - heb ik de vraag beloond. Beide opties zorgen ervoor dat hij morgenavond hetzelfde doet als ik aan het koken ben.
Om het NOG MOEILIJKER te maken om te negeren, zullen veel honden een periode van uitsterven doormaken. Ze beseffen dat ze worden genegeerd en denken:"Oh man. Dit heeft altijd gewerkt. Waarom werkt het niet? Ik kan beter mijn best doen! Luider! Langer! Nog meer blaffen!” En God verhoede dat je op dat moment toegeeft, omdat die luidere/langere blaffende fit misschien wel de nieuwe norm wordt.
In een perfecte wereld zouden John en ik kunnen samenwerken (samen met mijn moeder... onze vrienden en buren... onze dierenoppas... enzovoort...) om nooit, maar dan ook nooit zijn eisen te erkennen. Dat is gewoon niet onze realiteit.
Dus als jij (en iedereen van wie je hond dingen eist) het absoluut niet kunt negeren, vereist de managementoptie een onverenigbaar gedrag. Dit zal het geblaf van de vraag niet elimineren, maar het zal ervoor zorgen dat het onmiddellijk stopt.
In onze ervaring, en van iedereen die zich over dit onderwerp heeft gebogen, weten we allemaal wat onze hond eist wanneer dit gedrag begint. Je weet of je hond een speeltje/traktatie/plekje op de bank/het "goede speelgoed"/krabben/wat dan ook wil. In plaats van te bieden wat wordt gevraagd, vraag iets anders.
Bijvoorbeeld:Uw hond blaft om een hap van uw boterham te krijgen. In plaats van hem nog een traktatie te geven (of, erger nog, een echte hap van je boterham!) vraag om een eenvoudig gedrag zoals zitten of, mijn voorkeur, stuur hem naar zijn bed. Geef hem dan een kauwspeeltje als beloning in plaats van wat er werd gevraagd.
Of:Cooper blaft zijn harige gezichtje eraf, in een poging het knuffeltje terug te krijgen dat ik hem heb afgenomen omdat hij het aan flarden had gescheurd. Deze is hier vrij algemeen. Hij zal bij de voorraadkast staan waar de prullenbak is – waar de knuffels gaan om te sterven – en blaffen en blaffen en blaffen en blaffen, meestal terwijl hij me het stinkende oog geeft. In plaats van hem nog een speeltje toe te gooien, vraag ik hem om een paar snelle gedragingen - aanraken, high five, wat dan ook - en geef ik een voedselbeloning. Mijn doel is om hem lang genoeg bezig te houden met onverenigbaar gedrag om hem zijn onaangename eisen te laten vergeten.
Daar heb je het! Vraag blaffen kan ongelooflijk onaangenaam zijn. Je kunt het elimineren, en veel trainingsbronnen zijn superpositief over die mogelijkheid! Negeer het gewoon , ze zeggen! Dat werkt gewoon niet voor ons. Ik wou dat ik je een andere (gemakkelijkere...) manier kon vertellen om het te elimineren, maar die heb ik niet. Beheer is onze oplossing.
Velen van jullie noemden problemen met dit gedrag. Wat werkt voor jou? Heb je andere managementtechnieken geprobeerd? Of heb je geluk gehad met het elimineren van het gedrag?
