Als je een kleine puppy ziet, is de meest natuurlijke zaak van de wereld om naar haar toe te rennen en haar in je armen te nemen voor een lekkere grote knuffel!
Ik smeek je:doe dat niet. Het voelt misschien geweldig voor je, maar de kans is groot dat je net een moment van angst voor die puppy hebt gecreëerd.
Stijl is belangrijk, en de schijnbaar eenvoudige pick-up-aanpak hierboven omvat drie ongelukkige keuzes:de verrassing, de klap, de druk. Elk van die elementen veroorzaakt ongemak bij een wezen dat nieuw is in onze menselijke wereld. (Niemand op Planet Dog pikt iemand anders op!) Om het plaatje van terreur compleet te maken, is er vaak optioneel element #4:The Squeal.
Soms nemen mensen in paniek contact met me op omdat de puppy die ze vorige week hebben gekregen tegen ze gromt en het wordt elke dag erger. Een snel huisbezoek onthult meestal dat deze aardige mensen in het verrassingskamp zitten. Ze beangstigen onbedoeld hun pup, en de pup leert dat moment af te weren met een grom.
Hoewel dat jammer is, is het ook geweldig nieuws, want het betekent dat we dit waarschijnlijk in een mum van tijd kunnen oplossen door een nieuw ophaalproces te creëren dat het ontbrekende vertrouwen zal opbouwen.
Het is eng voor puppy's als ze totaal verrast worden opgehaald. Het ene moment hangen ze gewoon rond - misschien zelfs diep in slaap - en het volgende zijn ze in de lucht! Natuurlijk, sommige pups zullen ermee rollen, maar voor vele anderen is het alarmerend.
U kunt de verrassingsfactor vermijden door uw aanpak te wijzigen. Niet rennen! Geen zoom! Loop er gewoon overheen zodat de pup de kans heeft om te zien dat je onderweg bent. Ga dan op je hurken zitten en neem even de tijd om hallo te zeggen met een zachte streling. Zorg altijd voor een mooie voice-over op laag volume voor extra geruststelling en voorbereiding:“Hallo lieve pup. Zal ik even hallo komen zeggen?" Dat waarschuwingssysteem zorgt ervoor dat de puppy de kans krijgt om de actie in te halen.
Extra hulp: Voor een pup die al gromt over het hanteren, is een richtwoord leuk om toe te voegen. Een consistente heads-up in de vorm van een vrolijk, “1-2-3 time for a pick-up!” kan een game-changer zijn. Het helpt de pup om te leren klaar te zijn wanneer dat gaat gebeuren en om volledig te ontspannen wanneer dat niet het geval is.
Zelfs als je het verrassingselement elimineert, kun je nog steeds een grom horen als je pup zich onveilig voelt in de lucht. Daarom is de tweede regel van de perfecte pick-up deze:geen swoop-and-dangle toegestaan. Je nieuwe pup wil niet de spanning van een ritje in een pretpark.
Help haar zich veilig bij jou te voelen door een langzame, wiegende beweging te gebruiken die haar lichaam 100% van de tijd ondersteunt:één hand eronder, de andere zacht tegen haar borst en schouder. Bonuspunten voor het voortzetten van je stille voice-over:"Ah, daar gaan we, we gaan gewoon hierheen verhuizen, je bent mijn lieve meid. . .” Sta niet te snel op - geef de pup de oude, krakende liftervaring in plaats van degene die je belachelijk snel naar de bovenste verdieping brengt.
Extra hulp: Als je corrigerend werk doet, kan het helpen om een kauwgom, een stuk speelgoed of een stuk jerky in je hand te hebben terwijl je zegt:"1-2-3 tijd voor een pick-up!" Zo kun je de pup afleiden van haar zorgen en een positieve associatie creëren met het gevoel op deze manier behandeld te worden.
Als de pup eenmaal in je armen is terwijl je staat, kun je haar les in vertrouwen verlengen door haar langzaam en voorzichtig weer terug te leggen. Voor sommige puppy's is het slechtste deel van een pick-up de gevreesde squeeze-n-trap! Mensen houden ervan om puppy's te vangen in wat ze een liefdevolle knuffel noemen. Helaas, de puppy zou het een angstaanjagende gevangenisstraf kunnen noemen.
Niemand - niet één mens, niet één hond - wil dat hun lichaam tegen hun wil wordt vastgehouden. En toch denken we op de een of andere manier dat puppy's verondersteld worden eindeloos op onze schoot te zitten, of koesteren dat ze door ons gedragen worden, dus we laten ze dat doen, ongeacht hun reactie. Kinderen vinden dit het moeilijkst te weerstaan, maar het verbaast me hoeveel volwassenen weigeren ook het kronkelen van een puppy te erkennen als een legitiem pleidooi voor lichamelijke autonomie.
Om toe te voegen aan het treinwrak, zijn deze over-held pups vaak degenen die uitgroeien tot honden die er een hekel aan hebben om behandeld te worden! Dat is op allerlei manieren triest, want het zijn de mensen die het meest knuffels willen die de neiging hebben om hun honden in verzetsmensen te veranderen.
Dit is wat ik tegen kinderen zeg (en, ahum, een paar volwassenen):Wil je de favoriet van je puppy zijn? Laat die puppy dan, vooral in het begin, kiezen! In plaats van de aandacht van de puppy te eisen, verleiden het in plaats daarvan. Ga op de grond liggen, pak een piepend speeltje, rol rond op een puppy-achtige manier - en al snel zal die puppy jou kiezen om mee te spelen. En dan, wonder boven wonder, als ze moe is, dwaalt ze naar je toe en kiest je schoot om in te slapen. Nu ben je nog maar één stap verwijderd van die pup die vrolijk vraagt om opgepakt en geknuffeld te worden.
Als je de verrassing-swoop-squeeze uit je routine elimineert, zal je pup al snel kalm zijn als hij wordt opgepakt. Om te zien of je op dat punt al bent, zoek je naar de signalen dat de pup blij is met deze op toestemming gebaseerde behandeling. Benadert ze je regelmatig? Haar hoofd naar je toe draaien in plaats van weg? Haar lichaam ontspannen tegen het jouwe? Geen last meer van in je armen? Perfect. Nu kunt u de waarschuwingscue en de traktatie in uw hand overslaan terwijl u optilt.
Maar de rest? De no-surprise-aanpak? De rustgevende voice-over? De niet-intimiderende hurkzit? De langzame, ondersteunde lift? Laat die niet vallen. Het zijn gewoonten zoals die ervoor zorgen dat mensen je uiteindelijk beschrijven als degene die "gewoon magisch is met honden!"
Nee. Het is geen magie, alleen empathie. Gebruik het en geniet van de beloningen.
