De Pyreneese herder is een kleine herdershond die behoorlijk snel kan rennen. Het ras is vernoemd naar de Pyreneeën waar ze vandaan komen. Hun hoofden zijn driehoekig en hun ogen zijn amandelvormig en hebben een donkere bruine tint met zwarte randen. Honden met een Merle-coating hebben mogelijk blauwe tinten.
Hun voeten zijn ovaal van vorm met donkere voetzolen. Staarten worden gewoonlijk gecoupeerd voor honden die een werkrol vervullen (voor niet-werkende honden is het couperen van de staart illegaal in sommige Europese landen). Er zijn 2 vachttypes voor de Pyreneese Herder:kort en lang. De korte vacht, de gladde vacht genoemd, heeft kort haar op het gezicht en een dubbele vacht op het lichaam.
Er zijn 2 vachttypes binnen de langere vachtvariëteit. De halflange vacht heeft halflang haar op het gezicht en een platte lichaamsvacht. De ruwe vacht heeft overal lang haar. Vachtkleuren zijn onder meer zwart, zwart en wit, blue merle, gestroomd, gestroomd merle, fawn, fawn merle, grijs en leigrijs.
Deze honden worden nog steeds gebruikt om schapen te hoeden door het terrein van de Pyreneeën. De Pyreneese Herder neemt de kudde over, terwijl een ander hondenras, de Pyreneeën, de hond en de kudde beschermt. De kleine herdershond kan gemiddeld 25 mijl per dag afleggen tijdens het navigeren door de kudde of het uitvoeren van andere boerderijtaken. Slechts 2 Pyreneese herders kunnen een kudde van 1000 schapen besturen.
Specifiek bewijs van het ras verscheen tijdens de vroegmoderne periode (begin rond 1400), bestaande uit de gelijkenis van het ras in gravures, schilderijen en andere items. De honden werden in de Eerste Wereldoorlog gebruikt voor zoek- en reddingsacties en om voorwerpen en berichten te vervoeren. Ze werden in de 19e eeuw geïmporteerd in de Verenigde Staten, samen met Pyreneese kudden schapen.
De Pyrenean Shepherd Club of America werd opgericht in 1987 en de American Kennel Club erkende het ras in 2009.
Omdat Pyreneese herders 25 mijl per dag kunnen afleggen terwijl ze alleen schapen navigeren, maken hun temperamentkenmerken van intelligentie, moed en onafhankelijkheid hen ideaal voor het werk. Ze kunnen vatbaar zijn voor kattenkwaad, maar zijn veelzijdig en passen zich vrij gemakkelijk aan nieuwe situaties aan.
Ze zijn gefokt om waakhonden van de kudde (meestal de Grote Pyreneeën) te waarschuwen voor bedreigingen voor de kudde, dus gebruiken ze blaffen om te communiceren.
Ze kunnen bang zijn voor mensen en moeten op jonge leeftijd grondig worden gesocialiseerd; ze hebben vaak een hechte band met een of meer familieleden. Geduld en training zijn een must om het volledige temperament van het ras vorm te geven, en ze zijn in staat om snel trucjes te leren.
Pyreneese herders doen het niet goed als ze alleen worden gelaten of voor langere tijd worden opgesloten. Ze moeten bij mensen zijn of een taak hebben.
HOOG: Afgesloten of beveiligde gebieden zijn ideaal voor het uitoefenen van Pyreneese herders, omdat ze erg snel zijn en veel prooidieren kunnen hebben. Ze hebben een uitzonderlijk uithoudingsvermogen en zijn erg energiek, dus dagelijkse rigoureuze oefeningen in combinatie met mentale stimulatie (spelletjes, gehoorzaamheid, taken) zijn noodzakelijk. Appartement wonen kan voor dit ras werken met een actief gezin.
MEDIUM: Pyreneese herders moeten wekelijks worden geborsteld en die met langere jassen moeten vaker worden geborsteld, anders kan de vacht mat of koord worden. Het haar tussen de voetzolen moet worden geknipt en de snelgroeiende nagels moeten vaker worden geknipt.
Het verharen is gemiddeld voor dit ras en baden kan af en toe of alleen als dat nodig is. De oren en tanden moeten regelmatig worden schoongemaakt.
LAAG: Pyreneese herders zijn gezonde honden. Ze lijden meestal alleen aan aandoeningen die de meeste hondenrassen treffen, zoals heupdysplasie, knieproblemen of oogproblemen. Regelmatige veterinaire controles en een kwaliteitsdieet houden ze gezond.
Bekijk deze trucs:
Dit ras is misschien moeilijk te vinden. Neem contact op met reddingsdiensten en plaatselijke opvangcentra om te zien of er een bij jou in de buurt beschikbaar is.
Als u contact opneemt met een fokker, bekijk dan altijd de faciliteiten en andere honden om er zeker van te zijn dat ze goed worden verzorgd en geen tekenen van angst of ziekte vertonen. Vraag indien mogelijk om een ontmoeting met de ouders van de hond die u wilt kopen of adopteren.
