We zijn allemaal schuldig omdat de meeste honden die we uitkiezen om mee te leven, raszuivere rassen moeten zijn. Impopulaire hondenrassen hebben echter de neiging te lijden onder zo'n zoektocht naar moderniteit, inclusief de Indiase hondenrassen.
De meeste hondenrassen die we tegenwoordig zien, zoals de Dalmatiër, Duitse herder, Mopshond en Sint-Bernard, worden gekozen vanwege de invloed van de media.
De meeste van deze rassen zijn ongehoord, laat staan gezien door de meeste lokale mensen in India vanwege verwaarlozing. De rage van buitenlandse rassen resulteerde in het bijna uitsterven van verschillende Indiase hondenrassen.
Dit artikel gaat over enkele van de rassen die toen en tot nu toe in India hebben bestaan.
De Gull Terrier, ook bekend als de Gull Terr of Bully Gull Terr, is een oud ras afkomstig uit India en Pakistan dat teruggaat tot de Britse Raj.
Gedurende deze tijd brachten de Britten veel buitenlandse hoektanden mee, waaronder de Bull Terrier. Dus toen de Bull Terriers kruisten met inheemse landrasrassen, resulteerde dit in de Gull Terriers die we tegenwoordig kennen.
De Gull Terrier eindigde daar echter niet. Ze kruisten met andere lokale rassen om nog meer uitgesproken Indiase hondenrassen te produceren. Als gevolg daarvan had de Gull Terrier een agressief temperament.
Houd er echter rekening mee dat u ze niet zomaar aan iemand toevertrouwt. Anders zal dit ras aanvallen wanneer het een bedreiging voelt, zelfs als het met kinderen is.
Aan de andere kant is een Gull Terrier een lange, brede borst, middelgrote molosserhond met grote rechtopstaande oren. Hoewel hun jassen wit zijn, hebben ze soms donkergekleurde markeringen over hun gezicht en lichaam.
Dit ras is vatbaar voor doofheid en blindheid, maar deze honden hebben geen algemene medische problemen.
De Gull Dong is een zeldzaam Indiaas hondenras afkomstig uit het subcontinent. Andere historici beschouwen het idee echter dat dit ras in Pakistan is ontstaan.
Desalniettemin heeft dit ras door de jaren heen verschillende namen gekregen. Voor de naam Gull Dong was het de Indiase Bulldog of de Bully Gull Terr.
Zoals hierboven vermeld, kwamen Gull Terriers naar India vanwege Britse kooplieden tijdens de Britse Raj. Als gevolg hiervan kruisten Gull Terriers met enkele lokale Indiase hondenrassen, zoals de Bully Kutta, wat resulteerde in het ras dat we tegenwoordig kennen, Gull Dong.
Bovendien, aangezien beide ouderrassen van Gull Dong van nature agressief zijn, zullen ze er waarschijnlijk ook een zijn.
Fysiek hebben de Gull Dongs overeenkomsten met de Staffordshire Bull Terrier. Ze hebben de korte snuit en de kleine oren die "kenmerkende kenmerken" zijn geworden die worden gezien in rassen van het bulldog-type.
Bovendien hebben Gull Dongs vaak een korte en gladde vacht met witte en af en toe donkergekleurde aftekeningen op het gezicht en lichaam.
Ze zijn ook een gezond ras, met een levensduur van tien tot twaalf jaar. Je kunt veel tijd met ze doorbrengen, hoewel ze de neiging hebben om doof te worden naarmate ze ouder worden.
De Kumaon Mastiff, ook bekend als Cypro Kukor, is een woeste molosser-achtige hond uit de Indiase deelstaat Uttarakhand.
Echter, net als veel andere Indiase hondenrassen, wordt de Kumaon Mastiff met uitsterven bedreigd vanwege gehoorzaamheidstraining en socialisatieproblemen.
Kumaon Mastiffs zijn zeer beschermend, wat verklaart waarom ze vroeger krachtige waakhonden waren. Helaas is er niet veel informatie over deze hoektanden in een gezinsomgeving.
Deze Mastiffs hebben een korte, zijdeachtige vacht die over het algemeen gestroomd is of verschillende kleuren bruin.
Ze kunnen een hoogte van 28 inch (bij de schouder) bereiken en meer dan 100 pond wegen. Dit ras heeft ook een griezelige gelijkenis met oudere, agressievere Duitse doggen.
Ze zijn een puur, primitief hondenras, dus ze hebben geen waarneembare genetische aandoeningen.
Echter, net als andere honden met de leeftijd, zijn ze geneigd tot gezondheidsproblemen zoals heupdysplasie bij honden (CHD) en maagtorsie.
Historisch gezien zijn er bepaalde onzekerheden met betrekking tot de afstammingslijnen van Mahratta Greyhounds. Sommige accounts zeggen dat ze afstammen van een paar inheemse rassen, terwijl andere dat niet zijn.
Slechts één ding is zeker; dit ras is afkomstig uit India.
Lang geleden waren Mahratta Greyhounds misschien een populair ras. Deze honden worden nu echter als tarra beschouwd in de tijd van vandaag, zelfs in hun eigen land.
Aan de andere kant zijn Mahratta Greyhounds jachthonden die brutaal en onverschrokken zijn. Ze kunnen wilde dieren op grote afstand lokaliseren dankzij hun uitstekende gezichtsvermogen.
Bovendien kunnen de Mahratta met uitzonderlijke snelheid en kracht moeiteloos in een mum van tijd achter hun prooi aan rennen. Dus, in tegenstelling tot andere honden, is de kans groter dat Mahratta-honden jagen dan huisgenoten.
Wat dat betreft, is er weinig informatie over de karakters en persoonlijkheden van deze honden in een familiale omgeving. Toch weten we dat het trouwe en loyale jachtgezellen zijn.
Bovendien worden Mahratta Greyhounds vaak vergeleken met het Saluki-ras, de koninklijke honden van Egypte. Hoewel de eerste een minder gladde vacht heeft dan de laatste, is het voldoende om ze te beschermen tegen de harde Indiase omgeving.
Bovendien zijn Mahratta Greyhounds iets kleiner met ongeveer 21 centimeter lang. Hun poten zijn klein maar verrassend sterk en bieden de snelheid en behendigheid die nodig zijn om hun prooi te volgen.
Met een levensduur van 10 tot 12 jaar is de Mahratta Greyhound een gezond ras. Het is echter het beste om op uw hoede te zijn voor de ziekte die ze kunnen krijgen als gevolg van ouderdom, zoals doofheid en heupdysplasie.
De Vikhan-herdershond is een Indiaas en Pakistaans hondenras dat slechts een paar lokale bewoners kennen. Omdat dit ras in verschillende landen is ontstaan, vonden experts hun eerste bewijs ook op twee locaties.
De Vikhan-herdershond is een ras dat is ontwikkeld om vee te verdedigen. Helaas weten we niet veel over deze hoektanden vanwege hun schaarste.
Niemand weet hoe dicht ze bij uitsterven zijn, aangezien slechts een klein aantal mensen zelfs maar van hen heeft gehoord. Bovendien spannen steeds minder individuen zich in voor bewaring.
We weten echter dat deze honden zeer territoriaal en agressief zijn. Je moet dus streng en specifiek zijn in hun training om te voorkomen dat ze destructief gedrag vertonen.
Aan de andere kant hebben Vikhan-herdershonden een dikke vacht in effen bruin, rood, fawn of zwart, en er zijn ook veelkleurige en gevlekte versies.
Chippiparai is waarschijnlijk het meest bekende en populaire hondenras van India. Als je de lokale bevolking vraagt waar ze aan denken als ze 'Indiase hond' horen, zullen de meesten Chippiparai zeker antwoorden.
Historisch gezien werd dit ras vele generaties lang gefokt door en eigendom van koninklijke families van Chippiparai in Tamil Nadu, India. Onder deze koninklijke families bevinden zich de heersers Tirunelveli en Madurai.
Behalve dat het de koninklijke familiehond is, jaagt het Chippiparai-ras ook op verschillende kleine prooien zoals konijnen en varkens. Maar ze kunnen ook op grotere jagen, zoals herten, wilde zwijnen en hazen.
Omdat Chippiparai-honden meestal deel uitmaken van de rijke klasse van India, symboliseren ze grootsheid, royalty's, waardigheid en adel.
Aan de andere kant is de vacht van een Chippiparai kort en effen. Het is echter verkrijgbaar in verschillende kleuren, waaronder fawn en wit, gestroomd en wit, fawn, grijs gestroomd en rood.
De Rampur Hound is een hondenras dat zijn oorsprong vindt in de regio West-Bengalen in India. Hoewel ze zeldzaam zijn, zijn ze enkele van de meest herkenbare hoektanden van India.
Volgens historici waren ze de favoriete hond van de Indiase prinsen, en wonnen ze dus aan populariteit. Met de toestroom van buitenlandse rassen heeft hun populariteit echter aanzienlijk geleden.
Rampur is een ras van liefhebbende honden die toegewijd zijn aan hun baasjes omdat ze genieten van menselijk gezelschap en aandacht. Het kan echter een beetje beangstigend zijn om met ze te spelen vanwege hun hyperheid.
Desondanks, als je ze eenmaal leert kennen, zul je begrijpen dat dit precies is hoe ze spelen. Daarom kan dit ras, als het goed is opgeleid, doorgaans goed overweg met kinderen en ontwikkelt het hun aangeboren beschermende instincten.
Aan de andere kant hebben Rampurs een korte en gladde vacht in verschillende kleuren zoals grijs, zwart, wit, gestroomd en fawn. Maar vanwege hun kwetsbare huid hebben Rampurs waarschijnlijk doorligwonden.
Over het algemeen is Rampur Hounds een gezond ras.
Dienovereenkomstig is de Kombais een inheems hondenras voor Kombai, Tamil Nadu, een staat in het zuidelijke deel van India.
Aan het begin van de 19e eeuw werd Kombais onderdeel van een belangrijke revolutie van de gebroeders Marudhu tegen de Britse onderwerping.
Hoewel ze bijna uitgestorven waren, hebben fokkers en kennelverenigingen in India hard gewerkt om ze opnieuw te bevolken. Tot op de dag van vandaag is dit ras nog steeds een populair huisdier onder de Indiase bevolking.
Aan de andere kant lijkt het Kombai-ras sterk op terriërhonden. Zo verdienden ze de naam 'Indian Terrier'.
Ze zijn ook de standaard geworden voor Indiase waakhonden. Desondanks hebben Kombais nog steeds de neiging om een relaxte houding te hebben, waardoor ze er soms lui uitzien.
Vervolgens hebben Kombais een korte maar zijdeachtige vacht. Hun vacht is roodbruin van kleur, met een iets lichter zadel en een zwarte snuit.
Bovendien hebben ze donkere ogen, lange oren met gebogen uiteinden zoals windhonden, en een mooie neus. Hun staart is lang en taps toelopend, en wordt opgerold over zijn rug gehouden.
Het is altijd een merkwaardige zaak geweest hoe het Pandikona-ras zich ontwikkelde en verspreidde. Volgens velen is dit ras een 'primitief ras', wat inhoudt dat Pandikona zonder hulp alleen heeft gefokt.
De lokale bevolking heeft de hond hoogstwaarschijnlijk gezien en vernoemd naar hun stad, Pandikona.
Toen de Britten naar India kwamen, merkten ze echter de overeenkomsten tussen hen en de Dobermann. Sindsdien werden ze ook wel 'Indian Dobermans' genoemd.
Ze jagen meestal op kleine dieren in het wild, zoals zwijnen, konijnen en hazen. Maar het kunnen ook giftige slangen, ratten en ander ongedierte in het dorp zijn.
Trouwens, Pandikonas werden ook gebruikt als waakhonden. Omdat hun karakter onder meer inhoudt dat ze intens territoriaal zijn, zijn deze honden perfect voor het bewaken van uw eigendom of vee.
Pandikonas staan nu echter op de rand van uitsterven. In India zijn er nog bijna minder dan duizend Pandikonas in het hele land.
De Taji, ook wel bekend als de Tazi, is een jachthondenras dat zijn oorsprong vindt in India. In tegenstelling tot traditionele hondenrassen jagen deze honden op grotere dieren zoals vossen, gazellen, wilde katten en marmotten.
Er zijn verschillende dingen die we niet weten over het Taji-ras. Afgezien van het feit dat het een van de oudste hondenrassen is, zijn er nog maar een paar Taji's over in de hele wereld, inclusief India.
Volgens de weinige bekende eigenaren zijn Taji-honden echter typisch energiek. En een van de weinige dingen die ze gelukkiger maken, is rennen met hun baasjes.
De Russische Taji (Tazi) is hun meest verwante ras. Maar ze zijn groter en hebben meer vacht op zijn vacht.
Taji-honden zijn middelgrote honden met diepe borst en lange benen, kort haar op het lichaam en langer haar op de staart en oren.
Terwijl je dit artikel afrondt, heb je je waarschijnlijk inmiddels gerealiseerd hoeveel van deze lokale rassen langzaam uitsterven.
Dus je kunt je afvragen, hoe kon dit in de eerste plaats gebeuren? Om je vraag te beantwoorden, spelen verschillende factoren een rol bij zo'n probleem.
Mensen in India zijn de afgelopen decennia om verschillende redenen verliefd geworden op westerse hondenrassen. Maar tot op de dag van vandaag blijft hun fascinatie voor die rassen bestaan.
Hoe dan ook, laten we leren hoe we de populaire rassen kunnen waarderen en ons kunnen concentreren op het verspreiden van hun populatie.
Deze ondersteuning zal ons niet alleen helpen om meer te begrijpen van wat van ons is. Maar het zorgt er ook voor dat onze wortels niet van de kaart worden gewist.
