De Mastiff is een hondenras dat vrij oud is. Vanaf de dagen van Caesar tot de Middeleeuwen tot de Tweede Wereldoorlog heeft het ras zich ontwikkeld en versplinterd in verschillende mastiff-types. Het grote en dominante uiterlijk van de moderne Mastiff kan behoorlijk intimiderend zijn, maar het ras is eigenlijk heel zachtaardig en zeer loyaal.
De Mastiff straalt waardigheid en grootsheid uit. Het is zwaar uitgebeend, enigszins lang, krachtig en massief met een goede drive en reikwijdte. De beschermende dubbele vacht van de Mastiff bestaat uit een dikke ondervacht en een rechte, grove bovenvacht van redelijk korte lengte. Deze bovenvacht is verkrijgbaar in verschillende kleuren, waaronder fawn, abrikoos of gestroomd.
Hoewel de Mastiff niet veel emotie toont, is hij goedaardig, makkelijk in de omgang, ongelooflijk zachtaardig en zeer loyaal, waardoor het een perfecte huishond is.
De Mastiff kan buiten worden gehouden, maar niet in warme of vochtige klimaten. Om zijn functie als toegewijde voogd te vervullen, moet hij ook binnenshuis kunnen leven. Het vereist minimale vachtverzorging en matige dagelijkse lichaamsbeweging, meestal in de vorm van een wandeling of spel.
De Mastiff, met een levensduur van ongeveer 9 tot 11 jaar, lijdt aan lichte gezondheidsproblemen zoals osteosarcoom, elleboogdysplasie en cystinurie, of ernstige aandoeningen zoals heupdysplasie (CHD) en maagtorsie. Sommige honden van dit ras kunnen ook last hebben van kruisbandruptuur, cardiomyopathie, vaginale hyperplasie, allergieën en obesitas. Om enkele van deze problemen te identificeren, kan een dierenarts heup-, schildklier-, elleboog-, oog- en DNA-tests uitvoeren op dit hondenras.
De geschiedenis van de Mastiff is een beetje warrig vanwege de verwarring tussen dit ras en de oude Mastiff-groep waaruit het voortkomt, maar het moderne Mastiff-ras is van relatief recente oorsprong. Tijdens het bewind van Caesar werden Mastiffs gebruikt als gladiatoren en oorlogshonden, en tijdens de Middeleeuwen werden ze gebruikt als jacht- en waakhonden. Nog later werden ze gebruikt voor berengevechten, stierengevechten en hondengevechten. Deze sportevenementen bleven populair, zelfs toen ze als wreed werden beschouwd en in 1835 werden verboden.
De moderne Mastiff stamt af van deze pitdogs, maar ook van adellijke lijnen, zoals de beroemde Mastiffs die eigendom waren van Sir Peers Legh, Ridder van Lyme Hall onder het bewind van koning Hendrik V. Tijdens de slag bij Agincourt in 1415 werd de mastiff van Sir Peers stond bij en beschermde hem enkele uren op het slagveld nadat hij gewond was geraakt. Ondanks de dood van Sir Peers keerde zijn mastiff terug naar zijn huis en stichtte de oorsprong van de Lyme Hall Mastiffs.
Er zijn aanwijzingen dat een mastiff op de Mayflower naar Amerika is gebracht, maar de vroegste gedocumenteerde intrede van het ras vond pas aan het einde van de 19e eeuw plaats. Net als veel andere hondenrassen, heeft de Tweede Wereldoorlog de Mastiff in Engeland bijna vernietigd; gelukkig waren er in de Verenigde Staten voldoende honden om het ras nieuw leven in te blazen. Tegenwoordig is de Mastiff een van de meest populaire rassen in de VS geworden.
