Noem het fietsen, nitrificatie, biologische cyclus, opstartcyclus, inloopcyclus of de stikstofcyclus. Het maakt niet uit welke naam je gebruikt, elk nieuw opgezet aquarium doorloopt een proces van het vestigen van nuttige bacteriekolonies. Oudere aquaria hebben ook perioden waarin de bacteriekolonies fluctueren. Het niet begrijpen van dit proces is de grootste factor die bijdraagt aan het verlies van vissen in nieuwe aquaria. Door te leren wat het is en hoe u moet omgaan met kritieke perioden tijdens de stikstofcyclus, vergroot u uw kansen op het succesvol houden van vissen aanzienlijk.
In tegenstelling tot de natuur is een aquarium een afgesloten omgeving. Alle afvalstoffen die door de vissen worden uitgescheiden, niet opgegeten voedsel en rottende planten blijven in de tank. Als niets deze afvalstoffen zou elimineren, zou uw prachtige aquarium in een mum van tijd in een beerput veranderen.
Eigenlijk wordt een nieuw aquarium voor korte tijd een giftige beerput. Het water ziet er misschien helder uit, maar laat u niet misleiden. Het zit vol met gifstoffen, net als een septic tank. Klinkt verschrikkelijk, niet? Gelukkig beginnen bacteriën in het aquarium te groeien die afvalstoffen kunnen omzetten in veiligere bijproducten zodra er vissen worden toegevoegd. Helaas groeien ze langzaam en zijn er niet genoeg bacteriën om alle gifstoffen onmiddellijk te verwijderen, dus gedurende een periode van enkele weken tot een maand of langer lopen uw vissen gevaar. Dit is de periode van het fietsen met nieuwe tanks.
U hoeft de vis echter niet te verliezen. Gewapend met begrip van hoe de stikstofcyclus werkt en wetende welke stappen u moet nemen, kunt u met zeer weinig problemen door de inloopcyclus varen.
Er zijn drie fasen van de stikstofcyclus, die elk verschillende uitdagingen met zich meebrengen.
De cyclus begint wanneer vissen in het aquarium worden geïntroduceerd. Hun uitwerpselen, urine en al het niet opgegeten voedsel worden snel afgebroken tot geïoniseerde of niet-geïoniseerde ammoniak. De geïoniseerde vorm, Ammonium (NH4 + ), is aanwezig als de pH lager is dan 7 en is minder giftig voor vissen.
De niet-geïoniseerde vorm, ammoniak (NH3 ), is aanwezig als de pH 7 of hoger is en is zeer giftig voor vissen. Elke hoeveelheid niet-geïoniseerde ammoniak (NH3 ) is gevaarlijk, maar zodra de niveaus 1 mg/L bereiken, zijn de vissen in groot gevaar. Ammoniak begint meestal te stijgen op de derde dag na het introduceren van vis.
Tijdens deze fase Nitrosomonas en Nitrospira soorten bacteriën hebben zich voldoende vermenigvuldigd om de ammoniak te oxideren, waardoor deze wordt geëlimineerd. Het bijproduct van ammoniakoxidatie is echter nitriet (NO2 - ), die ook zeer giftig is voor vissen.
Nitrietniveaus van slechts 0,10 mg/L zijn giftig en kunnen dodelijk zijn voor sommige vissen. Nitriet begint meestal te stijgen aan het einde van de eerste week na het introduceren van vis.
In de laatste fase van de cyclus, Nitrobacter bacteriën zetten het nitriet om in nitraat (NO3 - ). Nitraat is niet giftig voor de meeste vissen bij lage tot matige niveaus. Routinematige gedeeltelijke waterverversingen zullen de nitraatniveaus binnen het veilige bereik houden. Gevestigde aquaria moeten elke maand op nitraat worden getest om ervoor te zorgen dat de niveaus niet extreem hoog worden.
Nu u weet wat er aan de hand is, wat moet u dan doen? Eenvoudige stappen, zoals watertesten en het verversen van het water, helpen u de stikstofcyclus te beheersen zonder uw vissen te verliezen.
Het gebruik van ammoniakbindende chemicaliën uit de viswinkel zal ook de ammoniak die in een nieuw opgericht aquarium wordt geproduceerd ontgiften, waardoor de vissen veilig blijven. Het toevoegen van één tot drie theelepels aquariumzout per gallon water zal de toxiciteit van nitriet voor de vissen verminderen.
Door bacteriestarters uit de aquariumwinkel te halen om aan uw aquarium toe te voegen, wordt het cyclusproces versneld en wordt het teruggebracht van 4 tot 6 weken tot de helft van die tijd, of zelfs minder. Deze producten voegen heterotrofe bacteriën toe die afvalstoffen afbreken, en sommige voegen zelfs enzymen toe die helpen bij de stikstofcyclus.
