In dit artikelRechtstreeks uit de Zwitserse Alpen komt de behendige en veelzijdige Appenzeller sennenhond. Dit middelgrote ras ziet er misschien uit als een kleinere en compactere Berner Sennenhond - die ook deel uitmaakt van de sennenhund-familie, maar dit ras heeft geheel eigen kenmerken. Tegenwoordig is de Appenzeller sennenhond een relatief zeldzaam ras in Noord-Amerika, maar wordt vaker aangetroffen in Zwitserland en groter Europa.
Om de Appenzeller Sennenhond beter te begrijpen, helpt het om eerst de naam van het ras te begrijpen. De term 'Senn' is een Zwitserse verwijzing naar herders, terwijl Appenzell een regio in Zwitserland is. Dus sennenhunds zijn een groep hondenrassen die op grote schaal werden gebruikt door Zwitserse herders. Vanwege regionale verschillen zijn er vier afzonderlijke rasentiteiten ontstaan onder de term sennenhond. De Appenzeller sennenhond komt uit de regio Appenzell in Zwitserland en werd gebruikt voor het hoeden van dieren, het bewaken van boerderijen en het trekken van karren.
Groep: Hoeden
Hoogte: 20 tot 22 inch
Gewicht: 50 tot 75 pond
Vacht en kleur: Korte, rechte dubbele vacht; driekleurencombinatie zwart of bruin met witte en bruine aftekeningen.
Levensverwachting: 12 tot 14 jaar
De vroegste oorsprong van de Appenzeller-sennenhond is grotendeels onbekend, maar een theorie is dat de sennehond afstamt van het oude Molossus-ras dat door de Romeinen naar de regio is gebracht. Deze grote, mastiff-achtige honden werden gebruikt voor het bewaken van vee en hebben Sennenhunds mogelijk hun grote botstructuur en instinctieve hoedende mentaliteit gegeven. Zoals eerder besproken, heeft regionaal gebruik en fokken van de Sennenhond geleid tot vier onderscheidende typen binnen de rasgroep, waaronder de kleinere maar stevige Appenzeller.
Ondanks de onzekerheid over de start van het ras, staat het vast dat de Appenzeller in de 19e eeuw deel uitmaakte van het dagelijks leven in de Alpen. De vroegst gepubliceerde beschrijving van het ras dateert zelfs uit 1853 en beschrijft het ras als "een duidelijk blaffende, kortharige, middelgrote, veelkleurige veehond van een vrij gelijkmatig "Spitz-type", die in bepaalde regio's kan worden gevonden. en wordt deels gebruikt om de hoeve te bewaken, deels om vee te hoeden.” Dus vanaf het prille begin van het ras is het duidelijk duidelijk dat het hardwerkende dieren waren, die even goed in staat waren om verantwoordelijkheden op het gebied van bewaken en hoeden op zich te nemen.
Aan het eind van de 19e eeuw erkende een boswachter uit de Appenzeller-regio genaamd Max Siber de noodzaak van een fokprogramma en standaard om deze speciale sennenhonden te behouden. In 1898 bracht de heer Siber het ras naar zijn eerste internationale hondenshowdebuut en in 1906 werd de Appenzeller Sennenhund Club opgericht en werd een officieel stamboek opgericht. Ondanks dat het zo'n veelzijdig werkras en een geliefde gezinshond is, wint het ras langzamer aan internationale populariteit in vergelijking met de Berner Sennenhond.
De Appenzeller werd in 1993 een erkend ras door de United Kennel Club (UKC). Het heeft Foundation Stock Service (FSS) bij de American Kennel Club (AKC), wat betekent dat de organisatie de ontwikkelingsinspanningen van het ras ondersteunt, maar het is nog geen geregistreerde fokken met de AKC.
Ben jij klaar voor de uitdaging om voor een Appenzeller sennenhond te zorgen? Deze honden kunnen heerlijke metgezellen en onvermoeibare buitenvrienden zijn, maar ze hebben intellectuele stimulatie en een overvloed aan lichaamsbeweging nodig.
De Appenzeller werd gefokt om vee te hoeden en zijn dagen en nachten buiten door te brengen met het bewaken van eigendommen in de Zwitserse Alpen. Als gevolg hiervan zijn deze honden het gelukkigst als ze een baan hebben en veel tijd in de frisse lucht kunnen doorbrengen. Om hun intelligentie en energie te kanaliseren, traint u deze actieve honden voor sporten zoals behendigheid, gewichtheffen, gehoorzaamheidsproeven en meer.
Als je vee of een groot stuk grond hebt, zijn ze van nature geschikt voor het hoeden en patrouilleren met waakhonden. Je moet weten dat de bewaakte aard van het ras ervoor zorgt dat ze te snel blaffen bij elke waargenomen dreiging, of het gerechtvaardigd is of niet. Ze kunnen zo gevoelig zijn voor blaffen dat ze hinderlijk worden, dus zorg ervoor dat je snel stopt met onophoudelijk blaffen over triviale zaken.
Vanwege de instinctieve wens om hun terrein te bewaken, kan de Appenzeller achterdochtig zijn tegenover vreemden. Dit ras is niet overdreven vriendelijk voor nieuwe gezichten en vereist vroege socialisatie, samen met een goede introductie als je gezelschap hebt.
Aan de andere kant vinden eigenaren van Appenzellers dat ze zeer liefhebbende en toegewijde metgezellen zijn, zelfs met kinderen en andere huisdieren. Zorg er wel voor dat u duidelijk sterk leiderschap vestigt om te voorkomen dat deze slimme hond denkt dat hij een tophond is geworden.
Oefening gaat een lange weg om de Appenzeller gelukkig en gezond te houden. Zoals vermeld, zijn deze atletische dieren geschikt voor een groot aantal hondensporten, maar ze zijn ook uitstekende wandel- en backpackpartners. Ze zijn stevig, hebben een atletische bouw en veel uithoudingsvermogen om over paden te klauteren of door sneeuw te ploegen.
Uw hond zal dagelijks genieten van een lange wandeling of rennen, apporteren of met een frisbee in de tuin. Als hij op de juiste manier wordt getraind en op de juiste manier wordt uitgedaagd, zal de Appenzeller graag aan je voeten liggen of zich bij je op de bank voegen voor een beetje rust en ontspanning.
Houd er rekening mee dat deze honden in de Zwitserse Alpen voor het leven zijn gefokt, dus hun dubbele vacht maakt ze zeer geschikt voor koud weer en oncomfortabeler bij warm weer. Houd ze in de gaten wanneer de temperatuur begint te stijgen om oververhitting te voorkomen.
Je moet de korte vacht ook regelmatig verzorgen, omdat deze aanzienlijk verhaart. Consistent wekelijks poetsen met een slicker voorkomt dat verdwaalde haren een serieus probleem worden. Het verharen wordt nog meer merkbaar met de wisseling van het seizoen in de winter en de lente, dus wees klaar om je verzorgingsroutine op te voeren om te voorkomen dat de vacht gaat vliegen.
De Appenzeller sennenhond is een stevig ras met weinig karakteristieke gezondheidsproblemen. Natuurlijk zijn ze niet immuun voor veelvoorkomende hondenaandoeningen en routinematige veterinaire zorg is een belangrijk onderdeel van het verzekeren van een lang, gezond leven voor uw trouwe viervoeter.
Let op de volgende voorwaarden:
Maak van het dieet van uw hond een topprioriteit door een hoogwaardig en voedzaam voer te geven. Appenzellers staan er niet om bekend dat ze allergieproblemen hebben of kieskeurige eters zijn, maar kies een formule met weinig vulstoffen en hoogwaardige eiwitbronnen. Houd dit actieve ras op een regelmatig voedingsschema, met af en toe een traktatie voor een goed uitgevoerde klus.
15 beste honden om te wandelen en klimmen
ProsZeer intelligent en een snelle leerling
Stevig ras met weinig gezondheidsproblemen
Gemakkelijk aan te passen aan nieuwe taken voor werk of ontspanning
Verdacht van vreemden
Kan warm weer niet bijzonder goed verdragen
Schuurt aanzienlijk
Terwijl andere Zwitserse exportproducten (chocolade, wie dan ook?) overal ter wereld gemakkelijk verkrijgbaar zijn, is de Appenzeller sennenhond een veel zeldzamere vondst. Het ras heeft zich in heel Europa uitgebreid en er zijn ook fokkers in Canada en de Verenigde Staten, maar die zijn er maar heel weinig.
Het kan moeilijk zijn om een van deze dierbare pups te vinden en te kopen, maar het is niet onmogelijk. Wees gewoon bereid om wat beenwerk te doen om een fokker te identificeren en om uw puppy mee naar huis te nemen. Een goede plek om te beginnen zijn Noord-Amerikaanse rasverenigingen.
Bekijk deze bronnen:
Leer meer over de Appenzeller door je huiswerk te doen over het temperament en de energiebehoeften van dit ras. Neem contact op met hondenclubs en leer over de interessante geschiedenis van deze mooie en veelzijdige sennenhond.
Misschien ben je ook geïnteresseerd in deze andere Zwitserse honden:
