Veel ongewervelde dieren hebben een regelmatige jaarlijkse cyclus van paren, eieren leggen en vervolgens sterven voordat de volgende generatie verschijnt. Tarantula's zijn typisch langlevende spinnen, met vrouwtjes van sommige soorten die tien jaar of langer kunnen leven. Als gevolg hiervan gaan ze meestal niet dood na het paren of het leggen van eieren.
In plaats daarvan investeren vrouwelijke vogelspinnen tijd en moeite in de zorg voor hun eieren, wachtend tot ze uitkomen. Een vrouwelijke tarantula kan er zelfs in slagen meerdere eierzakken te leggen als gevolg van een enkele paring; iets dat vaak bekend staat als "multi-clutching" in de tarantula-hobby.
In algemene zin gaan vogelspinnen dus niet dood na het paren of het leggen van eieren.
Het verhaal kan echter nogal anders zijn voor mannelijke vogelspinnen. Mannelijke vogelspinnen leven veel korter en kunnen tijdens het paarproces worden aangevallen of zelfs gedood.
Inhoud
Paring is een riskante tijd voor vogelspinnen, vooral de mannetjes. Vrouwelijke tarantula's kunnen agressief zijn tegenover mannetjes en proberen ze aan te vallen voor, tijdens of na het paren.
De meeste vogelspinnen leven het grootste deel van hun leven alleen, en zoals veel tarantulahouders hebben ontdekt, resulteert een poging om twee of meer vogelspinnen bij elkaar in dezelfde kooi te houden vaak in één enkele dikke tarantula.
Het aan elkaar introduceren van twee vogelspinnen - zelfs om te paren - kan daarom moeilijk en risicovol zijn. Sommige tarantula-soorten - zoals de Greenbottle Blue - staan bekend als agressief tegenover andere vogelspinnen, en er zijn verhalen over moedige mannelijke exemplaren die snel worden geplukt door een groot, hongerig vrouwtje.
Zelfs als het paren goed gaat, is het niet ongebruikelijk dat de vrouwelijke tarantula het mannetje grijpt terwijl hij probeert het gebied te verlaten. Tenzij de tarantulahouder ingrijpt, kan ze heel goed een smakelijke maaltijd van het mannetje maken.
Gerelateerd: Cyriopagopus sp. Hati Hati (Purple Earth Tiger) VerzorgingslakenDus hoewel het eigenlijke paringsproces niet direct leidt tot het afsterven van vogelspinnen, lopen de mannetjes een aanzienlijk risico om tijdens het paarproces te worden gevangen en opgegeten.
Zodra vogelspinnen hebben gepaard, is de rol van de mannetjes ten einde. Hij zal doorgaans blijven zoeken naar andere vrouwtjes in zijn omgeving. Hij zal dit proces van exploratie en paring voortzetten tot op hoge leeftijd, een hongerig vrouwtje of een roofdier zijn leven beëindigt.
De meeste mannelijke vogelspinnen zullen ongeveer een jaar leven nadat ze volwassen zijn geworden. Ze eten heel weinig en hebben maar één focus op hun geest. Als gevolg hiervan worden ze na verloop van tijd ouder en zwakker. Uiteindelijk zullen ze sterven. Het is echter niet het specifieke proces van paren dat tot hun ondergang leidt, maar gewoon de tijd zelf.
Vrouwtjes daarentegen kunnen een lang en gezond leven leiden. Sommige vrouwtjes kunnen jaren daarna paren en eieren produceren. Tenzij er complicaties zijn, leidt het leggen van eieren dus zeker niet tot de dood van vogelspinnen. In plaats daarvan zullen veel vrouwelijke vogelspinnen hun eieren zorgvuldig verzorgen, zodat ze de juiste temperatuur en vochtigheid krijgen voor ontwikkeling.
Tarantula's zijn niet alleen carnivoren; ze kunnen ook kannibalen zijn. Terwijl vrouwelijke vogelspinnen hun eieren tijdens de ontwikkeling zorgvuldig zullen verzorgen, kan het heel anders zijn als de baby's uitkomen.
Elke baby-tarantula kan een smakelijke maaltijd vertegenwoordigen. Dit geldt niet alleen voor de moeder vogelspinnen, maar ook voor de andere baby vogelspinnen. Met veel vogelspinnen die meer dan 100 eieren tegelijk leggen, zijn dit veel monden die misschien geïnteresseerd zijn om elkaar op te eten. Te lang bij elkaar gehouden, zullen de aantallen meestal afnemen.
Gerelateerd:Columbian Giant (Megaphobema robustum) Tarantula Care SheetIn het wild blijven baby-tarantula's na het uitkomen een korte periode bij hun moeder. Als ze eenmaal klaar zijn voor de wereld, zullen ze het hol uittrekken of zich verstoppen, en massaal reizen om een nieuwe plek te vinden om te leven. Daar zullen ze vooral eenzaam leven, weg van andere vogelspinnen en hun hongerige moeder.
Terwijl vogelspinnen graag bijna elke ongewervelde prooi eten die ze kunnen vangen, is hun moeder gelukkig veel te groot voor een baby-tarantula om te eten. Dus terwijl de moedertarantula geen echt risico loopt door zijn spinnetjes, kunnen de spinnetjes zelf het risico lopen door de moeder te worden opgegeten.
Om deze reden zullen baby-tarantula's zich snel na het uitkomen verspreiden en hun eigen weg gaan in de wereld.
