Roodwangschildpadden zijn veel voorkomende schildpadden, zowel in de natuur als in gevangenschap. Ze leven voornamelijk in het water, maar omdat ze koelbloedig zijn, komen ze tevoorschijn om te zonnebaden om hun temperatuur te moduleren. Ze leven in verschillende habitats - van modderpoelen tot vijvers, beken, meren en grote rivieren. Roodwangschildpadden komen oorspronkelijk uit het zuiden van de Verenigde Staten, hoewel ze over de hele wereld wijdverbreid zijn omdat ze zo populair zijn als huisdieren.
Men denkt dat deze schildpad wereldwijd het hoogste reproductievolume heeft en ze worden vaak als jongen aan mensen verkocht. Ze worden waarschijnlijk in het wild gedumpt, zowel in als buiten hun oorspronkelijke habitat, meer elke andere schildpadsoort op de planeet.
De fladderende klauwbewegingen die roodwangschildpadden soms vertonen, zijn meestal een verkeringsritueel of 'paringsdans'. Meestal zijn het mannen die dit gedrag vertonen, maar niet uitsluitend, dus je kunt dit gedrag niet per se gebruiken om onderscheid te maken tussen mannen en vrouwen. Wanneer sommige mannelijke schildpadden vrouwtjes proberen te lokken om te paren, naderen ze hen onder water en dan zal de schildpad de ander aankijken en fladderen of trillen met zijn voorklauwen rond de kop van de vrouwelijke schildpad. Wanneer de vrouwelijke schildpad dit in het oog krijgt en vatbaar is voor de uitnodiging, vallen ze op de waterbodem. Op dit punt is het paar klaar om te paren en te bevruchten. Als een vrouwtje echter wordt afgeschrikt door al het gefladder, kan ze agressief reageren. Het paren duurt ongeveer 10 tot 15 minuten, maar schildpadden kunnen van tevoren nog eens 45 minuten bezig zijn met fladderen en vrijen.
Soms schudden jonge roodwangschildpadden met hun klauwen in een poging tot vrijen, ook al zijn ze nog niet klaar om te paren. Voordat de schildpad volwassen is, kan hij niet succesvol broeden, maar hij kan oefenen met klauwfladderen, zodat hij klaar is als de tijd daar is.
In plaats van te fladderen, nemen sommige schildpadden een zachtere benadering aan, waarbij ze hun klauwen gebruiken om het gezicht van het vrouwtje zachtjes te aaien in plaats van te schudden. De klauwen van het mannetje, die bijzonder lang zijn (en merkbaar langer dan die van de vrouwtjes), zijn bijzonder geschikt voor deze speciale streling.
Het uitvoeren van dit verkeringsritueel betekent echter niet noodzakelijk dat er paring plaatsvindt, en soms wordt gedacht dat het meer een vertoon van dominantie of territoriaal gedrag is. Mannelijke schildpadden fladderen soms met hun voorklauwen voor andere mannetjes om hun hogere sociale status uit te drukken. Dit is vaak een indicatie dat er een fysieke strijd aanstaande is, waarbij de schildpadden elkaar misschien met hun snavel bijten, omdat ze geen tanden hebben.
