Axolotls zijn unieke amfibieën die het nauwst verwant zijn aan salamanders.
Deze amfibieën staan bekend om hun verenachtige kieuwen en unieke kleuren.
Het lichaam van een axolotl kan in veel unieke kleuren en patronen voorkomen. Ze hebben vier primaire kleuren wit, zwart, gouden spikkels en fluorescentie.
Hun kieuwen kunnen ook in verschillende tinten rood of roze voorkomen.
Axolotls zijn schattige huisdieren en hun unieke uiterlijk is een van de belangrijkste redenen waarom ze zo populair zijn. Blijf lezen om meer te weten te komen over alle verschillende soorten axolotl-kleuren.
Een axolotl is een ongewone amfibiesoort die alleen in zoetwatermeren rond Mexico-Stad voorkomt. Er wordt aangenomen dat er nog maar 50 tot 1000 exemplaren in het wild leven.
In het wild zijn ze er in maar een paar kleuren.
Typische wilde axolotls variëren in kleur van donkerzwart tot gevlekt bruin. Dit is meestal als een natuurlijke aanpassing om hen te helpen roofdieren zoals reigers te vermijden en roofdieren zoals grotere vissen te introduceren.
Deze ongewone amfibieën worden ook als huisdier gehouden, ze maken een zeer unieke keuze!
Veel fokkers zullen proberen nieuwe soorten kleuren, patronen en vormen te ontwikkelen. Door het fokken in gevangenschap zijn verschillende morphs steeds gebruikelijker geworden. Er zijn nu meer dan 20 verschillende axolotl-kleuren met enkele van de meest populaire albino- en leucistische types.
Er zijn ook zeldzamere axolotl-kleuren zoals de GFP, enigma en firefly-morphs die kleurrijker zijn dan kameleons.
Axolotls krijgen hun kleur door de combinatie van pigmenten in hun huid. Pigmenten zijn stoffen die in de cellen worden aangetroffen en die kleur bepalen. Afhankelijk van hun genen produceren ze een specifieke hoeveelheid van elke pigmentatie.
Hoe meer van één pigment ze in een bepaald gebied hebben, hoe meer ze lijken op de eigenschap van dat pigment. De drie typen pigmentcellen zijn:
Deze amfibieën hebben niet alleen pigmentcellen in hun hele lichaam, maar ook in hun kieuwen.
Dit betekent dat hun kieuwen ook in verschillende tinten rood of roze kunnen voorkomen.
Af en toe kunnen ze door mutaties unieke kleuren ontwikkelen. In sommige gevallen kunnen deze mutaties ervoor zorgen dat er helemaal geen pigmenten worden aangemaakt. Dit produceert morphs zoals albino en melanoïde.
Sommige axolotls kunnen een genetisch gemodificeerd gen hebben waardoor ze kunnen gloeien in UV- of zwart licht. Soorten die dit unieke eiwit bevatten, staan bekend als GFP- of RFP-morfen, omdat ze de "groene" of "rode fluorescerende eiwitten" bevatten.
| Morph | Kleuren | Zeldzaamheid | Rank |
|---|---|---|---|
| Albino | Wit en roze | Algemeen | 3 |
| Zwart (melanoïde) | Zwart, grijs en donkerpaars | Algemeen | 2 |
| Chimaera | Zwart-wit | Extreem zeldzaam | 13 |
| Koper | Koper, olijf, bruin en goud | Soms | 7 |
| Dirty Lucy (gespikkeld) | Wit, grijs, zwart en bruin | Algemeen | 15 |
| Enigma | Geel, groen, bruin en wit | Zeldzaam | 12 |
| Vuurvlieg | Heeft groenachtig gloeiende staart | Zeldzaam | 8 |
| GFP | Glimt groen in het donker | Zeldzaam | 9 |
| Gouden | Goud, geel en wit | Soms | 1 |
| Hoge Iridofoor | Meer iriserend | Zeldzaam | 16 |
| Lavendel | Lavendel, grijs, zilver en roze | Zeldzaam | 11 |
| Leucistisch (Lucy) | Wit, grijs en roze | Algemeen | 4 |
| Mozaïek | Zwart, grijs, paars en wit | Zeldzaam | 6 |
| Gevlekt | Zwart, grijs en wit | Zeldzaam | 10 |
| RFP | Gloeit rood in het donker | Extreem zeldzaam | 14 |
| Wild-type | Zwart, bruin, olijfgroen en wit | Algemeen | 5 |
Albino axolotls lijken erg op alle andere albino dieren.
Ze hebben meestal een geheel witte of doorschijnende huid met lichtroze tot rode kieuwen.
Individuen met deze morph zijn volledig niet in staat om melanoforen te produceren. Met andere woorden, er zijn geen sporen van zwarte, bruine of andere donkere pigmentatie.
Er zijn twee hoofdtypen albino's, witte en xanthische.
Het enige verschil is dat xanthische albino's doorgaans een gelige tint in hun huid hebben, terwijl witte albino's puur wit zijn.
Zwart (melanoïde ) axolotl lijken erg op de wildtype morph, maar zijn over het algemeen veel donkerder.
Individuen hebben over het algemeen één effen kleur die een tint zwart of donkergrijs is.
Hun kieuwen worden ook grijs of donkerpaars van kleur.
Deze amfibieën produceren veel melanoforen waardoor ze zwarte en bruine pigmenten krijgen om hun donkere kleuren te laten zien.
Zwarte axolotl produceert geen iridoforen, die verantwoordelijk zijn voor de glanzende reflectie. Hierdoor hebben deze morphs niet de karakteristieke glanzende reflectie die de meeste soorten axolotl hebben. Ze hebben ook geen gouden glitters of andere patronen.
Chimera axolotls zijn zeer uniek.
Deze morph kan alleen optreden wanneer twee axolotl-embryo's samensmelten tijdens de eerste perioden van ontwikkeling. Dit leidt meestal tot een defect ei of een axolotl die de kinderschoenen niet overgaat.
In de zeldzame kans dat de axolotl het overleeft, ontwikkelt hij zich echter tot een hersenschim.
Deze morph ziet eruit als twee axolotls die in tweeën zijn gesplitst en aan de andere zijn genaaid. Om deze reden is het ook bekend als de split-mozaïek morph.
Deze amfibieën zijn meestal half zwart en half wit.
Helaas kan deze morph veel gezondheidsproblemen hebben. Vanwege de twee verschillende genomen kunnen ze met verschillende snelheden groeien en genetische aandoeningen hebben.
Koperen axolotls zijn een soort albinomorf.
Deze soort heeft albinisme, maar met een gen dat ervoor zorgt dat er een kleurtint ontstaat. Deze tint is meestal koper of olijfkleurig dat is wat ze hun naam geeft.
Ze hebben ook lichtbruine, gouden en roze stippen die ze een aardse uitstraling geven.
Hoewel deze morphs niet volledig albino zijn, hebben ze allemaal dezelfde kenmerken als één. Dit omvat roodachtige ogen, doorschijnende huid en roze kieuwen.
Deze axolotls hebben geen donkere tinten zoals zwart, bruin of grijs omdat ze een vorm van albino zijn.
De vuile leucistische morph is ook bekend als een gespikkelde Lucy.
Deze axolotl is meestal wit over zijn hele lichaam met een paar donkere vlekken .
Deze donkerzwarte of bruine vlekken zijn het gevolg van de vorming van bosjes melanoforen in bepaalde gebieden. Hierdoor lijken ze "vuil" te zijn.
Leucisme is vergelijkbaar met albinisme omdat het de hoeveelheid geproduceerde melanoforen vermindert. Het verschil is dat een leucistische axolotl nog steeds wat zwarte of bruine vlekken kan produceren, terwijl een albino er geen zal produceren.
Vuile leucistische soorten kunnen ook iridoforen produceren die hun gezicht en lichaam een glanzend uiterlijk geven.
De enigma morph is een uiterst zeldzaam type axolotl.
Het werd oorspronkelijk ontwikkeld door een enkele Amerikaanse fokker en er is niet veel anders bekend over zijn oorsprong.
Enigma-morphs zijn het meest bekend omdat ze van kleur en patroon veranderen naarmate ze ouder worden.
Deze morphs beginnen met een zeer stevige zwarte kleur die verandert in geelachtig groen .
Naarmate ze ouder worden, krijgen ze meer groene vlekken en worden ze uiteindelijk gevlekt in groen en geel. Ze behouden meestal de bekende roze kieuwen.
Vuurvliegjes zijn enkele van de meest recent gefokte axolotl-varianten en zijn verreweg een van de zeldzaamste.
Deze morphs verschenen voor het eerst in Indiana rond 2016 via een zeer uniek proces dat bekend staat als embryonale grafieken.
Dit betekent dat terwijl deze axolotls zich nog in de vroege embryonale ontwikkeling bevonden, wetenschappers hun staarten handmatig vervingen door een staart die groene fluorescerende eiwitten produceert.
Hun enige onderscheidende kenmerk is dat ze een fluorescerende staart hebben .
Hierdoor lijken ze erg op vuurvliegjes. Deze morphs zijn erg moeilijk te vinden omdat ze niet kunnen worden gefokt en in plaats daarvan moeten worden aangepast tijdens de embryonale ontwikkeling.
Firefly-morphs kunnen elk type lichaamskleur hebben.
GFP-morfen zijn axolotls met groen fluorescerend eiwit.
Deze axolotls zijn zeer uniek omdat het eiwit dat ze produceren hen het vermogen geeft om in het donker te gloeien . Groen fluorescerend eiwit laat bepaalde delen van hun lichaam stralen, meestal het lichaam en het hoofd.
De GFP werd voor het eerst gefokt door wetenschappers om het unieke vermogen van de axolotl om ledematen te regenereren beter te bestuderen. Na gebruik in onderzoek werd dit axolotl-type in handen gegeven van particuliere fokkers.
Tegenwoordig zijn GFP-varianten relatief gebruikelijk en kunnen ze uit elke kleurvariant worden gekweekt.
Goud is een van de meest voorkomende natuurlijk voorkomende soorten axolotl.
Gouden morphs hebben vlekken of strepen van zeer reflecterende kleuren waarbij de rest van hun lichaam een gouden tint heeft .
Het zijn meestal albino-individuen die grote hoeveelheden iridoforen hebben (gouden schitteringen ).
Gouden individuen zullen hun diepere goudkleuren pas laten zien als ze volwassen zijn.
Ze worden volledig wit geboren, maar naarmate ze ouder worden, beginnen ze meer iridoforen te produceren. Dit geeft ze hun kenmerkende gouden lichaam.
Hoge iridophore morphs zijn individuen die veel helderder zijn dan andere morphs omdat ze een veel grotere hoeveelheid iridoforen produceren.
Iridofoor-pigmentcellen zijn verantwoordelijk voor het glanzende iriserende uiterlijk dat te zien is op de huid van een axolotl.
Hun reflecterende uiterlijk geeft ze een veel helderdere kleur in vergelijking met andere axolotl-kleuren.
Deze lichtpuntjes zijn zeer willekeurig en kunnen overal op hun lichaam verschijnen. Ze kunnen zelfs dichte gebieden met iridoforen hebben in hun staart en rug.
Hoge iridoforen kunnen wildtype, koper of een ander type morph zijn.
Hun kieuwen hebben meestal dezelfde kleur als hun primaire vorm.
Lavendel (zilver dalmatiër ) morphs zijn zeer zeldzame axolotls.
Deze axolotls zijn meestal geheel lavendel of lichtgrijs .
Deze zeer licht paarsachtige kleur wordt gecontrasteerd door de zilveren tot donkergrijze vlekken die over het hele lichaam spikkelen. De vlekken geven het de naam Silver Dalmatian.
Lavendels kunnen zeer lichtgekleurde ledematen hebben met donkere grijstinten naar hun lichaam toe. Ze hebben meestal donkergekleurde ogen en donkergevlekte kieuwen.
Een leucisticus, of kortweg Lucy, is een erg populair type axolotl.
De meeste van de bekende afbeeldingen van axolotls zijn Lucy morphs.
Ze hebben meestal zwarte of donkerblauwe ogen en felroze kieuwen .
Deze morph produceert minder eumelanine, waardoor ze er meestal bruin of zwart uitzien. Het verminderde eumelanine resulteert in kleine donkere vlekken die alleen rond hun gezicht en lichaam verschijnen.
De meeste leucistische individuen zijn doorgaans veel lichter dan vuile leucistische morphs.
Lucy-morphs zijn een van de meest populaire in de dierenhandel en vallen meestal binnen de prijsklasse van $ 50 tot $ 75.
Mozaïek axolotls zijn een van de meer fascinerende en populaire varianten op de markt.
Deze individuen hebben zeer unieke kronkelende patronen van donkere wervelingen die meestal geen rijm of reden hebben.
Elke mozaïek-morph heeft een uniek patroon dat anders is dan elk ander mozaïek.
Het mozaïek is meestal een donkerdere tint van zwart, grijs, paars of zelfs roze. Een interessant feit is dat het mozaïekpatroon ook door kan gaan in de kieuwen.
De bonte is een ander type morph die lijkt op het mozaïek, de patronen zijn zeer willekeurig en uniek.
Piebalds zijn meestal allemaal wit met donkergekleurde stippen en strepen door zijn lichaam.
Ze hebben vaak roze kieuwen en donkerblauwe of zwarte ogen, zoals een Lucy morph.
Piebalds zijn gemakkelijk te herkennen aan andere axolotl-morphs omdat hun donkere vlekken doorgaans brutaler en veel groter zijn. Doorgaans hebben bonte vlekken veel meer vlekken op de bovenste helft van hun lichaam, maar het is mogelijk dat de vlekken zo ver gaan als hun achterpoten.
Een axolotl met rood fluorescerend eiwit is vergelijkbaar met een met groen fluorescerend eiwit. In plaats van groen te gloeien, gloeien ze rood op.
Deze axolotls kunnen elke vorm hebben, maar ze zullen oranjerood gloeien onder UV-licht .
Rood fluorescerend eiwit wordt geproduceerd uit een genetisch gemodificeerd gen dat in een laboratorium is ontwikkeld. Het Ambystoma Genetic Stock Center aan de Universiteit van Kentucky is een van de grootste fokkers van RFP-axolotls.
Er is heel weinig bekend over RFP-morphs omdat ze bijna uitsluitend voor onderzoek worden gebruikt.
Het wildtype is misschien wel de meest voorkomende axolotl-vorm en is de typische kleur van wilde axolotls.
Wildtype axolotls hebben een olijfkleurige tint met witte, zwarte of gele vlekken .
Waarschijnlijker wel dan niet, ze zien eruit als elke wilde axolotl die zijn donkere aardse kleuren gebruikt om op te gaan in zijn omgeving. Ze hebben meestal donkere ogen en een dieppaarse kleur voor hun kieuwen.
Deze individuen kunnen alle drie de pigmentcellen in verschillende niveaus produceren. Hierdoor krijgen ze een gevarieerde kleur en patroon. Ze kunnen verschillende niveaus van irisatie en vlekdichtheid vertonen.
Axolotls zijn er in meer dan 20 verschillende kleuren en patronen die kunnen worden gecombineerd om morphs te kweken.
Er zijn een paar kleuren die het meest voorkomen, zoals aardetinten zoals zwart, bruin en olijfgroen, maar ook lichtere tinten zoals wit, roze en grijs. De meeste morphs zijn een combinatie van deze kleuren.
Axolotls kunnen ook verschillend gekleurde ogen en kieuwen hebben, afhankelijk van hun morph.
Hun kieuwen zijn roze of donkerpaars en hun ogen kunnen elke kleur blauw of zwart hebben.
Genetica, mutaties en kunstmatige genen zijn allemaal zorgvuldig gefokt door kunstmatige selectie om steeds meer kleuren te produceren.
Professionele fokkers fokken selectief axolotls om nieuwe morphs te creëren, maar axolotls worden niet zo vaak gefokt als andere populaire huisdieren zoals luipaardgekko's.
De zeldzaamste axolotl-varianten zijn die welke moeilijk te kweken zijn omdat de eigenschap niet erfelijk is. Dit geldt voor de chimera morph.
De kans dat een chimera morph wordt geboren en overleeft tot in de volwassenheid is ongeveer 1 op 10 miljoen .
Een hersenschim ontstaat alleen bij toeval wanneer twee embryo's samensmelten tijdens de ontwikkeling.
Dezelfde fusie die hen hun unieke patroon gaf, kan ook leiden tot tal van gezondheidsproblemen en vermindert hun overlevingskansen tot aan de volwassenheid.
Axolotls zijn fascinerende amfibieën die in veel unieke kleuren en patronen voorkomen.
Hun kleur wordt normaal gesproken bepaald door de productie van drie belangrijke pigmentcellen.
De meeste wildtype soorten zijn aardse tinten zoals zwart, bruin en olijf. Enkele van de zeldzamere vormen zijn combinaties van zwart en wit of lichtgroen onder UV- of zwart licht.
Er zijn enkele morphs die vlekken of strepen vertonen, terwijl andere patronen van donkere wervelingen hebben. Sommige individuen zijn volledig albino, terwijl anderen melanoïde zwart zijn.
Alle axolotls zijn geweldige amfibieën met geweldige visuele eigenschappen die veel exotische eigenaren van gezelschapsdieren aantrekken.
Laat ons hieronder je favoriete kleur weten!
