De meeste schildpadden zijn langlevende dieren en potentiële eigenaren van gezelschapsdieren moeten zich ervan bewust zijn dat, met de juiste zorg, hun nieuwe huisdierenschildpad tientallen jaren lid van de familie kan zijn. In veel gevallen weten wetenschappers niet zeker wat de maximale levensduur van de verschillende soorten is. In het algemeen - zoals bij de meeste andere gewervelde geslachten - leven de grotere soorten langer dan de kleinere soorten.
Sommige schildpadden, zoals de Galapagos-schildpadden (Geochelone nigra), Aldabra-schildpadden (Aldabrachelys gigantea) en Seychellen-schildpadden (Aldabrachelys hololissa), leven routinematig meer dan een eeuw. Kleinere soorten, zoals doosschildpadden (Terrapene carolina ssp.) en roodwangschildpadden (Trachemys scripta elegans), hebben in het wild een levensduur van 20 tot 30 jaar, hoewel af en toe exemplaren 50 of meer worden. In gevangenschap levende schildpadden - die in wezen onbeperkt voedsel, veterinaire zorg en bescherming tegen roofdieren krijgen - leven meestal langer dan hun wilde tegenhangers.
De lange levensduur van schildpadden is een factor in hun voortplantingsstrategie en cruciaal voor het voortbestaan van de meeste soorten schildpadden. De overgrote meerderheid van de jonge schildpadden overleeft hun eerste verjaardag niet, en slechts een zeer klein percentage van die overlevenden kan volwassen worden. Zodra een schildpad de volwassen grootte heeft bereikt, daalt hun sterftecijfer echter aanzienlijk. Omdat ze zo lang leven, kan een vrouwelijke schildpad de ene koppeling na de andere leggen. Gedurende het leven van een 50-jarige schildpad kan ze 5.000 eieren of meer afzetten.
