Hier bij Cuteness is het onze missie om de interwebs af te speuren naar 's werelds schattigste dieren.
Maar af en toe richten we onze blik op wezens die een stuk obscuurder en exotischer zijn.
Beschreven als 'een aardappel op tandenstokers', 'een hoppende noedel' of 'een harige kleine versie van de Tyrannosaurus rex', zijn jerboa's ongrijpbaar en schattig (een zoekopdracht op Instagram levert bijvoorbeeld minder dan 200 totale afbeeldingen op) .
Hier zijn dan zeven dingen die je moet weten over dit zeer unieke, zelden geziene en pijnlijk schattige dier.
Met een lengte van ongeveer 2-6 inch is de gemiddelde jerboa ongeveer even groot als een menselijke vuist. Hoewel dit hen een gemakkelijk doelwit lijkt te maken, zeggen onderzoekers dat ze tot 3, 6 of zelfs 10 voet (!!!) in de lucht kunnen springen wanneer ze worden bedreigd door roofdieren.
Nadat ze zich gedurende miljoenen jaren hebben aangepast aan de ruige woestijnlandschappen, drinken ze geen water om gehydrateerd te blijven. Volgens de wetenschap voorzien ze zelfs in al hun vochtbehoeften via een dieet, dat meestal bestaat uit planten, zaden en kleine insecten.
Net als veel andere woestijndieren slapen jerboa's de hele dag, om pas weer tevoorschijn te komen als de zon ondergaat en de temperatuur daalt. Om de hitte te verslaan, schuilen jerboa's in ondergrondse holen die zich vaak in de buurt van planten en veldranden bevinden. Sommige soorten graven zelfs meerdere holen uit, een voor de jacht en een andere voor het grootbrengen van nakomelingen.
Geholpen door achterpoten die minstens vier keer zo lang zijn als hun onderarmen en elegante, kangoeroe-achtige staarten die voor balans en stabiliteit zorgen, is de jerboa een krachtpatser vanaf de (achterwaartse) knie naar beneden. Zoals National Geographic opmerkt, kunnen ze 's nachts wel 10 mijl afleggen op zoek naar voedsel!
Er zijn 33 bekende soorten jerboa's, waaronder minstens zes die als pygmeeën zijn geclassificeerd. Daarvan is de meest nieuwsgierige en vreemd geproportioneerde de springmuis met lange oren. Trouw aan hun naam, dwergen deze Yoda-achtige gehoororganen het hoofd en meten ze tot tweederde van de lengte van het lichaam van de jerboa, waardoor ze "een van de grootste [dergelijke] verhoudingen in het dierenrijk zijn."
Van hun kant speculeren wetenschappers dat dit een evolutionaire strategie is voor het verspreiden van overtollige warmte (vergelijkbaar met jackrabbits).
Biologen van de Universiteit van Michigan denken dat de indrukwekkende snelheid en het springvermogen van de jerboa de weg kunnen banen voor toekomstige doorbraken in robotontwerp. Daartoe hebben ze computers gebruikt om hun gang en tweevoetige voortbeweging in drie dimensies te modelleren.
De bevindingen van het team, die eerder dit jaar in Nature Communications werden gepubliceerd, "kunnen ingenieurs helpen bij het maken van biomimetische robots die zijn afgestemd op specifieke omgevingen", zoals woestijnen of woestijnplaneten.
Jerboa's kunnen ongeveer zes jaar oud worden, maar ze zijn niet geschikt als huisdier. Hoewel er uitzonderingen zijn voor wetenschappelijk onderzoek, hebben de Amerikaanse centra voor ziektebestrijding en -preventie hun invoer sinds 2003 verboden dankzij de "associatie met apenpokken" van de soort.
Voor nu moeten we onze liefde voor deze kleine schatjes van ver op het internet belijden.
Heb je ooit een jerboa gezien, in een dierentuin of in levende lijve? Deel je ervaring in de reacties hieronder!
