De ringnekfazant is een onmiskenbare vogel. Mannetjes zijn prachtige vogels met een opvallend verenkleed, terwijl vrouwtjes drabberig zijn. Dat maakt ze echter niet saai. Deze vogels kunnen leuk zijn om naar te kijken en hebben ook enige waarde als vleesproducent. Ze zijn relatief gemakkelijk te verzorgen, hoewel ze verlegen en afstandelijk zijn tegenover mensen. Dit is wat je moet weten over Ringnekfazanten.
| Rasnaam: | Ringhalsfazant, gewone fazant |
| Plaats van herkomst: | Oost-Azië |
| Gebruik: | Jagen, kousen |
| Laan (mannelijke) maat: | 2–3 pond |
| Grootte kip (vrouwelijk): | 2 pond |
| Kleur: | Wit, groen, zwart, rood |
| Levensduur: | 3-18 jaar |
| Klimaattolerantie: | Elke |
| Zorgniveau: | Eenvoudig |
| Productie: | Laag |
Ringnekfazanten komen oorspronkelijk uit Oost-Azië. Er zijn nog steeds wilde populaties van deze vogels in deze gebieden, evenals in vele andere delen van de wereld. Het is een vogel die zich op natuurlijke wijze heeft ontwikkeld en niet is ontstaan door tussenkomst van de mens. Ze zijn de afgelopen 200-300 jaar als huisdieren en vederwild gehouden.
De ringnekfazant is een kleine grondvogel die meestal onder de 3 pond blijft als hij volgroeid is. Mannetjes kunnen tot 35 inch lang worden, maar ongeveer 20 inch van die lengte bestaat uit de staartveren. Vrouwtjes zijn veel kleiner dan mannetjes omdat ze kortere staarten hebben. Ze wegen meestal ook maar ongeveer 2 pond, waardoor ze iets kleiner zijn dan de mannetjes.
Ringhalsfazanten houden het liefst harems van hennen. Dit betekent dat een enkele man de leiding heeft over een groep vrouwen. Het kan moeilijk zijn om meerdere mannetjes te houden, omdat ze met elkaar zullen vechten voor dominantie en controle over de kudde.
Deze vogels zijn over het algemeen verlegen en geven niet om menselijke interactie. Zelfs als ze in gevangenschap worden gehouden, is het onwaarschijnlijk dat ze zich op hun gemak zullen voelen als ze door mensen worden behandeld. Ze kunnen springen, klimmen en fladderen, maar aangezien het grondvogels zijn, zijn het geen efficiënte vliegers en brengen ze het grootste deel van hun tijd op de grond of bij de grond door.
Er zijn maar weinig toepassingen voor Ringnekfazanten buiten jacht en vlees. De meeste mensen die op fazant jagen, doen dat voor vlees, en velen van hen laten deze prachtige vogels ook taxidermiseren, zodat geen enkel deel van de vogel verloren gaat. Fazanten leggen kleine eitjes die weinig waarde hebben als voedselbron.
Mannelijke ringnekfazanten hebben een aparte uitstraling. Ze hebben koperen en gouden veren over het hele lichaam met overal zwarte ticking. Ze hebben een duidelijk gedefinieerde witte ring rond de nek, waar ze hun naam aan geven. Het bovenste gedeelte van de nek en het hoofd is groen, terwijl het gezicht rood is. Ze hebben lange staartveren die ver achter het lichaam uitsteken.
Vrouwtjes zijn veel minder flitsend dan mannen. Ze zijn meestal bruin, geelbruin of bleekgeel van kleur met zwarte ticking. Ze zijn meestal consistent in hun kleur over het hele lichaam, hoofd en nek. Ze hebben staartveren die meestal minder dan de helft van de staartveren van de mannetjes zijn.
Hoewel ze inheems zijn in Oost-Azië, zijn ringnekfazanten populair geworden in meerdere delen van de wereld. Er zijn veel gebieden in de VS waar ze in het wild leven. In feite is de ringnekfazant de staatsvogel van South Dakota, ook al is het geen inheemse soort. Deze vogels werden in de 19e eeuw in de VS geïntroduceerd en kregen snel voet aan de grond in de prairies.
Als u geïnteresseerd bent in het kweken van ringnekfazanten als vlees, dan kunnen ze hiervoor een goede optie zijn. Fazantvlees is mager en mild, net als kip. Het is veel minder wild dan veel andere soorten vlees van wilde vogels. Afgezien van het houden van deze vogels voor het vlees of gewoon om te genieten van hun uiterlijk en capriolen, hebben ze weinig waarde voor kleinschalige landbouw. Hun eieren zijn klein en zijn een minder waardevolle voedselbron dan veel andere eieren.
