Zowel de Labrador Retriever als de Duitse herder zijn zeer veel voorkomende rassen in de Verenigde Staten. Ze staan zelfs elk jaar bovenaan de lijst van de meest populaire rassen van de AKC. Dat gezegd hebbende, deze rassen zijn buitengewoon verschillend. Ze zijn allerminst uitwisselbaar. Welke hond het beste is voor het ene gezin, is misschien niet de beste optie voor een ander gezin.
Daarom raden we je ten zeerste aan om je onderzoek te doen voordat je beslist welk hondenras het beste bij je past.
Labrador Retrievers zijn over het algemeen heel vriendelijk en mensgericht. Ze houden van alles en iedereen, hoewel ze ook een sterke prooidrift hebben. Velen houden ook van water omdat ze oorspronkelijk werden gefokt om gevogelte en visnetten te halen.
Aan de andere kant zijn Duitse herders meestal gericht op hun families. Een goed gesocialiseerde Duitse herder is niet agressief tegenover vreemden, maar dat betekent niet dat ze vriendelijk zijn.
Verschillende andere aspecten onderscheiden deze rassen. Blijf lezen om erachter te komen welke het beste is voor uw gezin.
De Labrador Retriever is gefokt als jachthond. Oorspronkelijk werden ze gefokt en ontwikkeld in het Verenigd Koninkrijk, maar velen werden later geïmporteerd naar Canada. Tegenwoordig is dit ras nog steeds een gewaardeerde jachthond. Ze worden ook gebruikt voor dienstdieren en worden als gezelschap gehouden.
Ze zijn buitengewoon populair in een groot deel van de westerse wereld. De meeste mensen houden van ze als gezelschapsdieren vanwege hun gehoorzaamheid en speelsheid. Ze zijn vriendelijk en loyaal.
Labrador Retrievers zijn extravert, vriendelijk en aangenaam. Ze hebben een extreem goed temperament en daarom zijn ze zulke goede gezinshonden. Ze zijn evenwichtig en kunnen goed overweg met kinderen en andere honden. Ze hebben zelfs een goede reputatie bij kleinere dieren, zolang ze maar goed gesocialiseerd zijn.
Deze honden kunnen echter energiek zijn. Velen hebben niet veel angst, waardoor ze in de problemen kunnen komen. Training en socialisatie zijn vereist om te voorkomen dat ze uit de hand lopen.
Deze honden zijn laat volwassen, ongeveer 3 jaar oud. Daarvoor hebben ze vaak puppy-achtige energie, waardoor ze vaak als hyperactief worden bestempeld.
Labrador Retrievers zijn niet typisch luidruchtig of territoriaal. Ze kunnen echter blaffen bij onbekende geluiden en wanneer ze schrikken. Dat gezegd hebbende, maakt hun vriendelijke karakter ze tot slechte waakhonden.
Labrador Retrievers zijn over het algemeen gezond. Ze zijn echter gevoelig voor een aantal genetische aandoeningen, zoals alle rashonden.
Misschien wel het meest opvallende is dat Labrador Retrievers extreem vatbaar zijn voor obesitas. Ze kunnen hun POMC-gen geheel of gedeeltelijk missen, wat hen helpt hun eetlust te reguleren. Daarom moeten veel Labrador Retrievers zorgvuldig worden gevoerd.
Chocolade Labradors hebben meer kans om bepaalde gezondheidsproblemen te ontwikkelen en hun levensduur is aanzienlijk korter dan bij de andere kleuren. Hoewel de exacte oorzaak hiervan onbekend is, wordt aangenomen dat dit te wijten is aan het selectief fokken op kleur, aangezien de chocolade-eigenschap zeldzaam is.
Labrador Retrievers zijn ook vatbaar voor:Labrador Retrievers zijn geweldige huisdieren, maar ze hebben wel veel zorg nodig.
Ze zijn een actief, werkend ras, dus lichaamsbeweging is een must. Ze hebben meerdere wandelingen van 30 minuten per dag nodig om gezond en gelukkig te blijven. Anders kunnen ze destructief worden. Natuurlijk kan intensief spelen in een omheind gebied ook energie verbruiken.
Op jonge leeftijd trainen is essentieel. Deze honden zijn vatbaar voor verveling, wat kan leiden tot vernietiging en hyperactiviteit. Om deze reden wordt aanbevolen dat Labrador Retrievers zo vroeg en vaak mogelijk worden getraind.
Dit helpt hen niet alleen om zich goed te gedragen, maar het voorkomt ook dat de hond zich gaat vervelen. Deze honden zijn behoorlijk intelligent, wat wel gepaard gaat met verantwoordelijkheid van de eigenaar.
Hun verzorgingsbehoeften zijn niet overdreven hoog, maar dagelijkse sessies zijn vaak vereist. Hun vacht verhaart zwaar. Daarom raden we vaak aan om ze zo veel mogelijk te borstelen. Deze routine helpt ook om de natuurlijke oliën door hun huid te verspreiden, waardoor ze schoon en waterdicht blijven.
Ze hebben niet zo vaak een bad nodig. Vanwege hun liefde voor water is het echter niet vreemd dat ze modderig worden. In deze gevallen is vaak een bad nodig.
Ze moeten hun nagels laten knippen en hun tanden regelmatig poetsen. Hun oren moeten misschien worden schoongemaakt, hoewel hun korte vacht vaak betekent dat dit geen groot probleem is.
De Duitse herder is een werkhond die zijn oorsprong vindt in Duitsland. Zoals de naam al doet vermoeden, werd dit ras oorspronkelijk gefokt voor het hoeden van dieren. Tegenwoordig staan ze echter vooral bekend om hun territoriale en beschermende instincten.
Ze zijn enorm populair in de Verenigde Staten en worden vaak gehouden als gezinshonden. Hun gehoorzaamheid en intelligentie zijn de vaak genoemde redenen voor hun populariteit.
Ze worden ook op veel verschillende gebieden gebruikt, van politiewerk tot zoek- en reddingsacties. Hun loyaliteit maakt ze geweldig voor deze omgevingen.
De Duitse herder is misschien een populaire gezinshond, maar hun temperament betekent vaak dat ze een handvol kunnen zijn. Ze zijn extreem loyaal en gedragen zich vaak goed thuis. Ze kunnen echter territoriaal zijn tegenover vreemden, wat hen mogelijk agressief kan maken als ze niet goed gesocialiseerd zijn.
Je kunt een Duitse herder niet mee naar huis nemen en er nooit meer uit halen. Hun behoefte aan socialisatie is vrij hoog in vergelijking met andere honden. Ze moeten weten dat anderen geen bedreiging vormen, wat alleen kan worden bereikt door ze aan veel andere mensen voor te stellen!
Deze honden zijn leergierig en leergierig. Ze pikken gemakkelijk commando's op en zijn eigenaarsgericht genoeg om naar hen te luisteren. Ze hebben een hechte band met iedereen in hun gezin, waardoor ze geweldige gezinshonden zijn.
Ze doen het het beste als ze een of andere taak krijgen. Als je geïnteresseerd bent in hondensport of iets dergelijks, dan is dit hondenras vaak een geschikte keuze. Zelfs als u dat niet bent, raden veel mensen aan de hond te trainen in behendigheid of gehoorzaamheid om hun hersenen te trainen en te voorkomen dat ze zich overmatig vervelen.
In het verleden waren Duitse herders redelijk gezond. Ze hebben echter in hun vroege jaren een zekere mate van inteelt ondergaan, met een sterke focus op uiterlijk in een paar lijnen.
Tegenwoordig worden deze honden steeds ongezonder. Het is het beste om puppy's te kopen van werklijnen, waar gezondheid en atletisch vermogen boven uiterlijk worden gesteld. Showlijnen leggen vaak te veel nadruk op conformiteit met de norm, wat kan leiden tot gezondheidsproblemen.
Duitse herders zijn vaak vatbaar voor heup- en elleboogdysplasie. Hoe schuiner de rug van een hond is, hoe groter de kans dat hij door een van deze aandoeningen wordt getroffen. Artritis komt vaak voor op latere leeftijd, zelfs voor honden die geen heupdysplasie hebben.
Veel werkhondenrassen hebben degeneratieve spinale stenose. De omvang en reikwijdte van deze ziekte zijn echter onbekend, omdat er nog een grootschalig onderzoek moet plaatsvinden.
De meeste Duitse herders worden ongeveer 11 jaar, wat normaal is voor een ras van hun grootte.
Duitse herders hebben een stugge vacht die goed schoon blijft. Ze verharen echter zwaar. Daarom is het het beste om ze indien mogelijk dagelijks te poetsen.
Gelukkig hebben ze niet zo vaak een bad nodig, vooral als je hun poetsroutine bijhoudt. Te vaak baden kan zelfs problemen veroorzaken, omdat het de huid van de hond uitdroogt.
Duitse herders hebben typische verzorging nodig. Hun nagels moeten om de paar weken worden geknipt en hun tanden moeten minstens om de dag worden gepoetst.
Het trainen en socialiseren van deze honden is essentieel voor hun welzijn. Ze zijn behoorlijk intelligent, je moet hun geest regelmatig oefenen. Dagelijkse training is een gemakkelijke manier om dit te doen, en het kan je helpen ze onder controle te houden.
De socialisatie moet goed worden voortgezet na hun puppyjaren. Anders kan de hond achteruit trappen en plotseling bang worden voor nieuwe mensen en omgevingen.
Je mag verwachten dat je deze honden elke dag voldoende beweging geeft. Ze zijn het beste voor actieve gezinnen, omdat anderen moeite kunnen hebben om aan hun aanzienlijke trainingsbehoeften te voldoen. Vaak zijn meerdere wandelingen per dag nodig.
Deze rassen zijn vergelijkbaar in de hoeveelheid zorg die ze nodig hebben. Beide hebben uitgebreide training en oefening nodig. Het zijn zware shedders, dus regelmatige verzorging is noodzakelijk. Ze hoeven echter niet vaak in bad en blijven goed schoon (meestal).
Dat gezegd hebbende, de Labrador en de Duitse herder zijn qua temperament behoorlijk verschillend. Duitse herders zijn afstandelijk tegenover vreemden en beschermend. Ze hebben een hechte band met hun familie, maar dat betekent ook dat ze veel socialisatie nodig hebben.
Labrador Retrievers zullen van iedereen houden. Ze zijn allerminst beschermend of territoriaal.
Welk ras je kiest, hangt grotendeels af van het temperament waarnaar je op zoek bent. Als je een hond wilt die extatisch is elke keer dat ze een vreemde zien, is een Labrador Retriever de beste optie. Voor degenen die een hond willen die alleen een hechte band heeft met familieleden, koop een Duitse herder.
