Je kunt niet met een kat leven en niet geloven dat ze gevoelens hebben. Ze tonen genegenheid, worden chagrijnig en worden zelfs jaloers. We weten dat katten veel van dezelfde emoties ervaren als wij, en die emoties worden vaak beïnvloed door wat er in hun omgeving gebeurt. Dus als er een sterfgeval in de familie is, waarom zou een kat dan geen verdriet kunnen voelen? Verdriet is een van de krachtigste emoties die er zijn. Het kan alles in beslag nemen, maar het kan ook moeilijk te begrijpen zijn. Hoewel we nooit zeker zullen weten wat er precies in de geest van een kat omgaat, zijn onderzoekers en kattengedragsdeskundigen het er over het algemeen over eens dat katten inderdaad verdriet kunnen voelen.
Emoties zijn verre van een harde wetenschap, en het is onmogelijk om zonder twijfel te zeggen of iemand echt verdriet ervaart - of het nu een mens of een kat is. Wat katten betreft, zullen er altijd sceptici zijn die zeggen dat katten niet het mentale vermogen hebben om emoties te voelen zoals mensen. Sommige van deze sceptici zeggen dat katten in plaats van echt verdriet te ervaren, negatief reageren op iets tastbaarders, zoals een verandering in hun routine.
Als een medehuisdier bijvoorbeeld overlijdt, kunnen ze tekenen van overstuur vertonen, niet omdat ze hun vriend rouwen, maar omdat ze het plotselinge gebrek aan interactie of speeltijd herkennen. En als een menselijke verzorger zou overlijden, zouden ze negatief kunnen reageren vanwege de algemene spanning in huis of het missen van een deel van hun dagelijkse schema.
Of katten de duurzaamheid van de dood op dezelfde manier begrijpen als mensen, is onbekend. Maar het is moeilijk om bewijs te betwisten dat suggereert dat katten niet alleen in staat zijn om verlies te herkennen, maar dat ze het ook als een krachtige emotie ervaren.
Een onderzoek door de ASPCA keek naar gedragspatronen van katten na een significante dood in het gezin. Ze ontdekten dat 46% van de katten een verminderde eetlust had na de dood van een katachtige metgezel en 70% hun stempatronen veranderde door ofwel ongewoon stil of ongewoon luid te zijn. Veel van de katten veranderden ook hun slaappatroon, en sommige waren plotseling meer aanhankelijk of aanhankelijk met bepaalde familieleden.
Over het algemeen bleek uit de studie dat 65% van de katten ten minste vier of meer gedragsveranderingen vertoonde die consistent zijn met het ervaren van verdriet.
Net als mensen zal elke kat verdriet anders ervaren. Het hangt af van de relatie die ze hadden met de overledene, hun unieke persoonlijkheid en hoe ze doorgaans omgaan met grote veranderingen. Katten uiten hun verdriet ook op dezelfde manier als mensen. Je zult ze niet zien huilen van verdriet, maar ze zullen hun gedrag aanpassen op basis van hun emoties.
Het volgende gedrag komt vaak voor bij katten nadat ze een verlies hebben meegemaakt:
Soms zullen katten een paar dagen rouwen, en soms kan het een paar maanden duren. In het ASPCA-onderzoek waren alle katten binnen zes maanden teruggekeerd naar hun normale gedrag.
Als uw kat rouwt om het verlies van een dierbare, is de kans groot dat u dat ook bent. Je leeft mee met de gevoelens van je kat en je kunt elkaar troosten in deze moeilijke tijd. Ondanks het veranderde gedrag van uw kat, kunt u hem helpen zijn emoties te verwerken door een betrouwbare bron van gezelschap te zijn.
U kunt zowel uzelf als uw kat helpen door extra tijd samen door te brengen. Maak er een punt van om te gaan zitten en te knuffelen of het favoriete spel van uw kat te spelen. Geef ze speelgoed, lekkernijen en entertainment om hun gedachten af te leiden van hun verlies. Het is ook geweldig om met je kat te praten. Ze praten niet terug, maar luisteren naar je stem kan geruststellend en geruststellend zijn. Je kunt ze vertellen dat je er nog steeds bent, ook al is hun vriend weg. Dit kan ook therapeutisch voor je zijn, omdat je je ware gevoelens kunt uiten zonder te worden beoordeeld.
Als het gedrag van uw kat niet lijkt te verbeteren, neem dan contact op met uw dierenarts. Er kan iets anders aan de hand zijn.
