Artritis is een ontsteking van de gewrichten die wordt veroorzaakt door de afbraak van het gewrichtskraakbeen, wat betekent dat de botten tegen elkaar wrijven, wat resulteert in stijfheid, pijn en bewegingsverlies. Dit kan veranderingen in de botten zelf veroorzaken, waardoor benige sporen en verdikking ontstaan.
Artritis komt relatief vaak voor bij katten. Een dierenarts kan het diagnosticeren door röntgenfoto's van de gewrichten te maken, hoewel veranderingen in mobiliteit en onvermogen om te springen de eerste tekenen zijn. Diergeneesmiddelen, voedingssupplementen en voorgeschreven voedingsmiddelen kunnen de aandoening helpen verlichten, en sommige eigenaren hebben ontdekt dat acupunctuur de stijfheid verlicht.
Hier geeft dierenarts Dr. Bradley Viner wat advies over artritis bij katten:
Traditioneel geloofden we dat artritis ongebruikelijk was bij katten, omdat ze niet vaak de langdurige tekenen van kreupelheid vertonen die andere soorten, zoals honden, vertonen wanneer ze worden aangetast. Maar we weten nu dat artritis vaak voorkomt bij katten - ongeveer 20 procent van de hele populatie, en een veel groter aantal oudere katten, vertoont tekenen van artritis wanneer hun gewrichten? zijn röntgenfoto's.
Dus als katten vaak niet de typische tekenen van kreupelheid vertonen, hoe kunnen we de aandoening dan herkennen? Het lijkt erop dat aangetaste katten verschillende symptomen kunnen vertonen, zoals zich meer dan normaal verstoppen, huilen als ze worden opgepakt, agressie en weglopen als ze worden vastgepakt.
Maar verreweg de meest voorkomende symptomen zijn een onwil om te springen, en als ze dat doen, een vermindering van de hoogte die ze bereid zijn te springen. Dit betekent dat de eigenaar van een aangetaste kat vaak subtiele veranderingen in het gedragspatroon van zijn huisdier zal opmerken, maar vaak de oorzaak niet zal waarderen.
Het onderzoeken van een kat op artritis geeft ook zeer onbetrouwbare resultaten. Zoals we allemaal weten, kunnen katten erg bloederig zijn, en katten met volkomen normale gewrichten kunnen schreeuwen en het vervelend vinden dat ze worden gemanipuleerd, en anderen met ernstig aangetaste gewrichten vertonen mogelijk niet de tekenen van zwelling en beperkte beweging die we zouden verwachten.
De enige manier om artritis bij katten betrouwbaar te diagnosticeren, is door de gewrichten te röntgenfoto's (de elleboog en de heup worden het vaakst aangetast). Dit vereist wel een verdoving, of op zijn minst diepe sedatie, om de kat correct te positioneren om diagnostische röntgenfoto's te krijgen.
Lange tijd werd vermoed dat bepaalde stoffen in de voeding kunnen helpen om artritis bij verschillende diersoorten onder controle te houden. Lange tijd wordt levertraan gebruikt met wisselende effecten - maar katten moeten zeer zorgvuldig worden gedoseerd, anders kan het toxische effecten hebben.
Meer recent zijn er supplementen beschikbaar gekomen voor katten die glucosamine en chondroïtinesulfaat bevatten, die het kraakbeen dat het bot in een gewricht bekleedt helpen genezen. Ze zijn veilig en effectief in milde gevallen, maar vereisen een langdurige dagelijkse dosering in capsule- of poedervorm, wat veel kattenbezitters een uitdaging vinden.
Er zijn andere dieetproducten die zijn gebruikt om artritis bij katten onder controle te krijgen, zoals die met extracten van groenlipmossel, met wisselend succes.
Meer recentelijk is Hill's Prescription Diet Feline j/d beschikbaar gekomen, waarvan is aangetoond dat het een duidelijk ontstekingsremmend effect heeft op de gewrichten. Het bereikt dit door de balans van visolie in het voedsel, en in het bijzonder de balans tussen de zogenaamde Omega 6 en Omega 3 vetzuren. Vanwege het hoge gehalte aan visolie in de voeding is het zeer smakelijk voor de meeste katten, maar het bevat ook vrij veel calorieën, dus moet ervoor worden gezorgd dat katten op het voer geen overgewicht krijgen.
Natuurlijk is zwaarlijvigheid een belangrijke verzwarende factor voor artritis. Het slank houden van een kat kan de ontwikkeling van het probleem niet stoppen, maar het zal de effecten ervan verminderen. Als een zwaarlijvige kat klinische tekenen van artritis ontwikkelt, wordt gewichtsvermindering een prioriteit.
Omdat artritis een zeer langdurig probleem is, willen veel eigenaren graag aanvullende behandelingen voor hun huisdieren proberen. Dit is prima, op voorwaarde dat een dierenarts toestemming heeft gegeven om ze te gebruiken. Acupunctuur kan heel goed van waarde zijn, en er zijn enkele dierenartsen in het hele land die gespecialiseerd zijn in het bieden van dat soort zorg aan katten, hoewel het er wel een moet zijn die geschikt is voor dat soort behandeling!
Tot voor kort waren er geen goedgekeurde medicijnen voor de langdurige beheersing van artritis bij katten. Veel producten die veilig zijn voor gebruik bij mensen en algemeen verkrijgbaar zonder recept, zoals aspirine, paracetemol en ibuprofen, kunnen extreem gevaarlijk zijn als ze bij katten worden gebruikt. Het gebruik van dergelijke medicijnen door slecht geïnformeerde eigenaren is zelfs een van de meest voorkomende oorzaken van vergiftiging bij katten.
Sommige geneesmiddelen tegen artritis met een veterinaire vergunning voor honden zijn bij katten gebruikt, maar met uiterste voorzichtigheid, niet alleen vanwege de bekende gevoeligheid van de kat voor die groep geneesmiddelen, maar ook omdat de hondenpreparaten niet in een doseringsgrootte zijn die ontworpen om aan katten te worden gegeven.
Dat is veranderd met de introductie van een niet-steroïde anti-inflammatoir geneesmiddel, meloxicam genaamd, in een formulering die is goedgekeurd voor de behandeling van katten met artritis of andere oorzaken van chronische pijn. Het wordt op de markt gebracht onder de handelsnaam Metacam for Cats en wordt geleverd als een vloeistof die gemakkelijk eenmaal per dag oraal kan worden toegediend met behulp van een speciaal gemarkeerde spuit. Het is een van de producten die voorheen alleen verkrijgbaar was in de vorm van honden, maar die vrij veel werd gebruikt als slijterij bij katten. Het kattenproduct is aanzienlijk minder geconcentreerd dan het hondenproduct, en kan dus nauwkeuriger worden gedoseerd. Dit is belangrijk, want bij overdosering is er een significant grotere kans op bijwerkingen, met name braken of diarree.
Het is verheugend dat we nu een ander effectief kattenproduct in ons arsenaal hebben om te helpen controleren wat we nu weten als een zeer belangrijke oorzaak van chronische pijn bij katten.
