Lange tijd dachten mensen dat schildpadden niet echt met elkaar konden communiceren. Maar na verloop van tijd en met veel onderzoek zijn we tot de ontdekking gekomen dat dit niet verder van de waarheid kan zijn.
Schildpadden uiten niet alleen hun behoeften, wensen en emoties door middel van non-verbale communicatie, maar ze hebben ook het vermogen om te communiceren door middel van verschillende geluiden en geluiden. Maar hoe communiceren schildpadden precies met elkaar?
We splitsen alles op wat we weten en wat we nog steeds proberen te achterhalen.
Zonder stembanden of uitwendige oren dachten wetenschappers ooit dat zeeschildpadden niet met elkaar konden communiceren door middel van geluid. Maar de afgelopen jaren hebben wetenschappers bewezen dat die veronderstellingen niet waar zijn.
Schildpadden communiceren verbaal door middel van geluiden in het water en op het land. Deze geluiden worden niet alleen gebruikt om met elkaar te communiceren, ze stimuleren ook eieren tijdens het uitkomen.
Dit is belangrijk omdat zeeschildpadden willen dat al hun eieren rond dezelfde tijd uitkomen, omdat dit hun algehele overlevingskans verbetert. Zeeschildpadden worden geconfronteerd met talloze bedreigingen direct nadat ze uitkomen, en hoe meer er zijn, hoe groter de kans dat sommigen van hen zullen overleven.
De geluiden die ze maken zijn extreem laag in het hoorbare spectrum, waardoor ze voor mensen een uitdaging zijn om te horen. Bovendien spreken ze niet zo vaak. In feite hoor je ze maar eens in de 30 minuten zo'n geluid maken.
Maar dat zijn niet de enige geluiden die schildpadden maken. Zeeschildpadden kunnen meer dan 300 unieke geluiden maken, en ze zijn allemaal gekoppeld aan specifieke activiteiten.
Als we dit in gedachten houden, is er geen reden om aan te nemen dat andere zeeschildpadden die meeluisteren, niet alleen kunnen oppikken wat er gebeurt aan de hand van de geluiden.
Maar hoe luisteren zeeschildpadden naar elkaar als ze geen uitwendige oren hebben? Zelfs als ze interne oren hebben, zijn deze geluiden zo laag dat ze voor mensen moeilijk te horen zijn, en wij hebben een beter gehoor dan schildpadden.
De waarheid is dat de wetenschap dit nog steeds uitwerkt, maar we weten twee dingen zeker. Ten eerste weten we dat schildpadden trillingen kunnen voelen, en geluiden aan de onderkant van het hoorbare spectrum hebben de neiging om diepe trillingen te maken.
Ten tweede weten we dat sommige zeeschildpadden laagfrequente geluiden kunnen horen die ze naar elkaar uitstralen. Hoewel de exacte manier waarop ze dit doen een beetje onbekend is, lijdt het geen twijfel dat ze een manier hebben gevonden.
Hoewel zeeschildpadden met elkaar communiceren door geluiden te gebruiken, doen ze dit relatief weinig. In plaats daarvan beheersen zeeschildpadden de kunst van non-verbale communicatie. Dit doen ze door elkaar aan te raken, water te spuiten, te knipperen, te bijten en te sissen.
Aanraken wordt voornamelijk gebruikt tijdens verkering, hoewel ze ook andere methoden kunnen gebruiken. Een van de belangrijkste uitingen van verkering onder schildpadden is hoofddobberen. Mannetjes bewegen hun hoofd op en neer rond vrouwtjes om te laten zien dat ze van plan zijn te paren.
Zeeschildpadden nemen hun toevlucht tot bijten om anderen te laten weten dat ze met rust gelaten willen worden, hoewel ze ook kunnen sissen om dit te communiceren.
Het lijkt er echter op dat schildpadden meer sissen wanneer ze onder dwang staan, niet wanneer ze gewoon willen dat een vervelende neef ze met rust laat!
Als je ooit een schildpad hebt gehad, weet je dat ze een manier hebben om met je te communiceren. Ze verstoppen zich in hun schild als ze extreem gestrest zijn. Ze trekken niet alleen hun kop naar binnen, maar trekken ook hun poten en staart in.
Hoe meer je van een schildpad ziet, hoe minder gestrest ze zijn. Schildpadden zijn buitengewoon nieuwsgierige wezens en zullen dingen onderzoeken wanneer ze zich veilig en op hun gemak voelen.
De sleutel om te begrijpen wat je schildpad je probeert over te brengen, is te weten te komen hoe ze verschillende emoties vertonen. Hoewel het voor ons misschien vreemd lijkt, is het volkomen logisch voor schildpadden.
Houd er rekening mee dat, hoewel schildpadden een beetje socialer kunnen zijn dan zeeschildpadden, ze van nature beide solitaire wezens zijn. Elke schildpad heeft zijn eigen persoonlijkheid, maar je moet ze voldoende tijd geven om zich aan te passen aan hun nieuwe omgeving.
Dit betekent ook dat je alles op dezelfde plek moet houden. Anders zou je schildpad of schildpad kunnen denken dat ze in een nieuw verblijf zitten!
Het lijdt geen twijfel dat schildpadden eeuwenlang hebben besteed aan het beheersen van zowel hun verbale als non-verbale communicatieve vaardigheden, en we beginnen net enkele van hun geheimen te ontrafelen.
Het kan even duren om alles uit te zoeken, maar hoe meer we ontdekken, hoe meer vragen we stellen over deze unieke en prachtige wezens.
