Communicatie varieert tussen verschillende soorten schildpadden, schildpadden en moerasschildpadden. Deze reptielen hebben allemaal hun eigen manier om met elkaar te 'praten' en om met andere soorten om te gaan. Ondanks dat ze geen oren hebben, kunnen sommige schildpadden verbaal zijn en tijdens het paren geluiden via hun mond uitstoten, maar hun primaire manier van communiceren is via aanraking en lichaamstaal.
De manier waarop een huisdierenschildpad communiceert verschilt van een schildpad in het wild. Gedomesticeerde schildpadden hebben behoefte aan interactie met hun mens, dus ontwikkelen ze verschillende manieren om met elkaar om te gaan in vergelijking met moerasschildpadden en schildpadden, die ver van mensen leven. Bovendien variëren zeeschildpadden en schildpadden die minder tijd in het water doorbrengen ook in de manier waarop ze behoeften en gevoelens verwoorden.
Schildpadden en schildpadden zijn over het algemeen meer solitaire wezens. Ze brengen niet veel tijd door met andere schildpadden en verzamelen zich niet in groepen, behalve wanneer ze nestelen, migreren of een partner zoeken. Vrouwelijke zeeschildpadden reizen bijvoorbeeld in een roedel met de andere vrouwelijke zeeschildpadden. Ze gaan 's nachts naar de kust om hun eieren te leggen en te begraven. Ondanks dat ze bij elkaar in de buurt zijn, hebben ze niet veel contact. Ze hebben echter veel symbiotische relaties met andere zeedieren die van hen afhankelijk zijn om te overleven en met hen over de zee te reizen.
Als je een schildpad als huisdier hebt, zullen ze waarschijnlijk vooral op zichzelf blijven, hoewel men denkt dat ze blij zijn met menselijk gezelschap. Wanneer ze als huisdier in gevangenschap worden gehouden, hebben schildpadden veel zorg en aandacht van hun mens nodig om te overleven en te gedijen. Ze hoeven niet meer schildpadden in de buurt te hebben voor gezelschap, maar ze hebben wel hun eigenaar nodig om voor hen te zorgen en tijd met hen door te brengen tijdens hun lange leven. Verschillende soorten schildpadden en schildpadden hebben verschillende behoeften om rekening mee te houden.
Voor alle schildpadden is lichaamstaal een primaire communicatiemethode. Omdat ze geen uitwendige oren hebben, vertrouwen ze veel op tactiele communicatie. Ze gebruiken hun ogen om te "luisteren" door signalen op te nemen en te praten door middel van houdingen en verschillende lichaamshoudingen. Twee reuzenschildpadden die naar elkaar staren, lijken elkaar misschien te observeren, maar ze hebben eigenlijk een argument dat alleen visueel wordt geleverd in plaats van verbaal.
Aanraking is ook een groot deel van de lichaamstaal van schildpadden en schildpadden. Een mannelijke schildpad kan een vrouwelijke schildpad aanraken wanneer hij haar probeert te leren kennen voordat ze gaat paren. Een van de eerste manieren waarop een mannetje belangstelling toont en de aandacht van een potentiële partner probeert te trekken, is door te fladderen, wat inhoudt dat hij zijn klauwen in haar gezicht en rond haar hoofd schudt. Hij kan ook zijn nek gebruiken om te snuffelen of kan haar bijten om haar aandacht te krijgen.
Schildpadden hebben binnenoren, maar geen buitenoren. De buitenkant is bedekt met kleppen die geluidsgolven opvangen. Hierdoor is hun gehoor beter in water, hoewel de kwaliteit en sterkte van hun gehoor van stemgeluiden erg laag is. De trilling en beweging veroorzaakt door geluid zijn meer van wat een schildpad ervaart. Zeeschildpadden reageren bijvoorbeeld op lage geluiden en trillingen. Dus hoewel ze geluid niet gebruiken zoals mensen dat doen om te communiceren, is het een groot deel van hun dagelijks leven en wordt het soms gebruikt om met elkaar te communiceren.
Behalve dat ze horen, maken schildpadden ook eigen geluiden. Ze kunnen ook zingen, grommen, fluiten, huilen en grommen. Geluiden kunnen optreden wanneer ze zich beschermend voelen. Een moederschildpad kan geluid maken als ze aan het nestelen is. Een schildpad die zich bedreigd voelt, kan sissen. Babyschildpadden beginnen zelfs al harmonische geluiden te maken voordat ze worden geboren. Ze hebben ook vocale paringsoproepen.
