Oorproblemen zijn een van de meest voorkomende redenen waarom katten en honden naar de dierenarts worden gebracht voor evaluatie en behandeling. Toch zouden veel van deze problemen kunnen worden voorkomen of geminimaliseerd met een besef van hoe en waarom ze zich manifesteren, samen met wat geoefende schoonmaakinspanningen. Met de juiste kennis en technieken houdt u de oren van uw hond of kat levenslang gezond.
De oren van alle soorten zijn in feite een verlengstuk van de huid in de schedel. Hierdoor hebben veel huidproblemen ook invloed op de oren. Seizoensgebonden en niet-seizoensgebonden milieu- en voedselallergieën, infecties, kanker, blootstelling aan hoge of vriestemperaturen of zonnestraling, toxische reacties, trauma's en andere factoren kunnen allemaal de oren van uw hond of kat beschadigen.
Infecties met bacteriën, mijten en gisten zijn enkele van de meest voorkomende factoren die bijdragen aan oorproblemen bij huisdieren. Deze organismen kunnen al op het oppervlak van de huid leven, of ze kunnen binnenkomen van een externe bron (zonnescherm, aarde, de mond van een ander dier, enz.) en gedijen in de donkere, vochtige omgeving in het oor.
Inwendige orgaanafwijkingen veroorzaken vaak veranderingen aan huid en vacht. Dit betekent dat de oren negatief kunnen worden beïnvloed door glandulaire aandoeningen zoals diabetes mellitus (deficiënte productie van insuline door de alvleesklier), hyperthyreoïdie (overfunctionerende schildklier), hypothyreoïdie (slecht werkende schildklier), hyperadrenocorticisme (ziekte van Cushing of overfunctionerende bijnieren ), onder andere nier- en leveraandoeningen.
De meeste oorproblemen bij honden en katten treffen voornamelijk het uitwendige oor (otitis externa), zijn relatief gemakkelijk te diagnosticeren en te behandelen en veroorzaken milde tot matige klinische symptomen. Midden- en binnenooraandoeningen (respectievelijk otitis media en otitis interna) veroorzaken vaker matige tot ernstige klinische symptomen en zijn moeilijker te diagnosticeren en te behandelen.
Naast het visueel beoordelen van het uitwendige oor en het ruiken naar een onaangename geur, moet uw dierenarts een otoscoop gebruiken om onderzoek van de verticale en horizontale kanalen (zie kader op pagina xx) en het trommelvlies mogelijk te maken. Hij of zij moet ook een lichamelijk onderzoek van het hele lichaam uitvoeren.
Als er afwijkingen zoals oorafscheiding worden gevonden, kan een monster worden genomen voor cytologie (microscopisch onderzoek) en kweek/gevoeligheid. In afwachting van de algehele gezondheidsstatus van het huisdier, kan andere diagnostiek nodig zijn, zoals bloed- en urinetests, röntgenfoto's of andere evaluaties. Omdat ooraandoeningen vaak ongemak veroorzaken, moet een huisdier mogelijk worden verdoofd of verdoofd om bepaalde aandoeningen beter te kunnen beoordelen en behandelen.
Welke behandelingsopties zijn beschikbaar? Conventionele behandeling voor otitis externa omvat spoelen met een oorreinigingsoplossing en het aanbrengen van lokale antibiotica, antischimmel- of ontstekingsremmende medicijnen. Ernstigere ooraandoeningen, zoals otitis interna en media, kunnen orale of injecteerbare medicijnen of chirurgische behandeling vereisen.
Holistische behandeling richt zich op het behandelen van het oor van binnenuit. Het bevat voedingssupplementen die weefselbeschadiging verminderen en een ontstekingsremmend effect hebben, zoals omega 3-vetzuren op basis van visolie, antioxidanten (bijv. vitamine C en E), kruiden (bijv. kurkuma, gember) en probiotica, die allemaal de hele gezondheid van het lichaam en dus de gezondheid van de huid.
Bovendien verbeteren veel patiënten die lijden aan oor- en huidaandoeningen die mogelijk verband houden met voedsel- of omgevingsallergieën wanneer ze overstappen van hoogverwerkt commercieel huisdiervoer naar hoogwaardige volwaardige voeding met eenvoudige natuurlijke ingrediënten. Voedselallergieën voor bepaalde eiwitten en koolhydraten kunnen bijdragen aan huidontsteking die zich ook in de oren manifesteert, dus diëten voor het elimineren van voedsel, waarbij een enkele eiwit- en koolhydraatbron die niet eerder is geconsumeerd, de eerder gegeten opties vervangt, kan nuttig zijn. Voedseleliminatieproeven nemen zes tot acht weken in beslag om resultaten op te leveren, en elke vorm van bedrog door het voeren van eiwit- of koolhydraatbronnen die niet overeenkomen met de opties die voor de proef zijn gekozen, kan de voordelen van deze aanpak tenietdoen.
"Voedselallergieën voor bepaalde eiwitten en koolhydraten kunnen bijdragen aan huidontsteking die zich ook in de oren manifesteert."
Veel oorproblemen kunnen worden voorkomen door routinematige zorg, zoals spoelen met een door de dierenarts voorgeschreven irrigatieoplossing en het geplukt of kort geknipte kanaalhaar houden (op voorwaarde dat er zich geen getrimde haren in het kanaal ophopen). Huisdieren die zwemmen of die vaak in bad worden gedaan; die in gebieden met dichte omgevingsallergenen wonen; open gehoorgangen hebben; of gevoelig zijn voor huidproblemen, moet een preventieve behandeling worden gegeven zo vaak als uw dierenarts dit nodig acht.
Als u zich niet op uw gemak voelt bij het schoonmaken van de oren van uw hond of kat, vraag dan uw dierenarts om u een demonstratie te geven. Veterinaire technici en professionele trimmers zijn ook bedreven in het schoonmaken van honden- en kattenoren, en het plannen van consistente afspraken met technici en verzorgingssessies kan u helpen problemen voor te blijven voordat klinische symptomen optreden.
Kortom, preventie is echt de beste behandeling als het gaat om de oren van uw huisdier. Dagelijks een onderzoek doen met uw ogen en neus is een goed startpunt voor het opsporen van problemen voordat ze beginnen, en is mijn topaanbeveling. Omdat oorproblemen kunnen optreden en snel verergeren, is het bovendien van cruciaal belang dat huisdieren regelmatig veterinaire onderzoeken ondergaan. Ik raad aan om gezonde honden en katten minstens elke 12 maanden te laten onderzoeken; mensen met gezondheidsproblemen of regelmatig medicijnen moeten vaker worden onderzocht.
Honden- en kattenoren hebben een andere structuur dan menselijke oren. Onze oren hebben een "rechte slag", het horizontale kanaal genoemd, dat het trommelvlies (trommelvlies) verbindt met de oorschelp (flap). Honden en katten hebben een verticaal kanaal dat vanaf de oorschelp naar beneden valt en vervolgens een bocht van bijna 90 ° maakt om een horizontaal kanaal te worden, dat naar binnen loopt naar het trommelvlies. De langere gehoorgang helpt het gehoor van honden en katten scherper te maken dan het onze; maar het betekent ook dat de oren van het huisdier moeilijker schoon te houden kunnen zijn, en het maakt ze ook vatbaar voor ophoping van vuil en voor infecties, vooral omdat de gehoorgang ook gebogen is.
Honden en katten hebben drie delen aan hun oren:buitenste, middelste en binnenste.
Wanneer de oorschelp naar buiten of naar boven wijst, wordt de gehoorgang als open beschouwd. Hierdoor kan lucht het kanaal binnendringen en wordt de ontwikkeling van een vochtige omgeving die de verspreiding van micro-organismen (bacteriën, mijten, gisten, enz.) ondersteunt, tot een minimum beperkt. Maar een open gehoorgang laat allergenen en vocht het oor binnen, wat op zijn beurt kan bijdragen aan auditieve aandoeningen.
Huisdieren met naar beneden wijzende oorschelpen (d.w.z. honden met slappe oren) worden geacht een gesloten gehoorgang te hebben. Dit helpt voorkomen dat water en irriterende stoffen de gehoorgang binnendringen, maar het creëert ook een donkere, warme en mogelijk vochtige micro-omgeving die de groei van micro-organismen en oorproblemen ondersteunt.
Oorinfecties en andere problemen kunnen erg ongemakkelijk zijn voor uw hond en kat, en zijn soms moeilijk te behandelen als ze eenmaal zijn vastgesteld. Door de oren van uw huisdier te inspecteren en schoon te maken en hem regelmatig te laten controleren door een dierenarts, kunt u ernstige problemen helpen voorkomen.
