door Joanne Wheeler
(O'Fallon, Mo.)
Koko Bladerdeeg
Ik heb mijn ragdoll eigenlijk van mijn buurman gekregen. De kat werd in haar kelder achtergelaten door enkele mensen die daar een korte tijd woonden en op een dag verhuisden. Mijn buurvrouw hield niet van katten, dus gaf ze haar aan mij. Toen ik haar op tweejarige leeftijd kreeg, heette ze FEEFEE en zat ze vol met vlooien. Ze waren zo erg dat je ze over haar hoofd kon zien rennen! Ik heb haar meteen de trimmer gegeven en we waren van die vervelende vlooien af. Mijn dochter besloot haar KOKO te noemen vanwege haar kleur en ik voegde de PUFF toe. Ze was de beste kat ter wereld en ik had geen idee wat voor ras ze was. Ik wist alleen dat ze zo schattig, lief, zacht en harig was. Ik hield van de manier waarop ze spinde, en ze zou uren op mijn schoot liggen. Ze was mijn beste vriendin. Ik hield ervan haar elke dag vast te houden en haar lieve gezichtje te kussen. Ze had ook bijnamen als mijn kleine prinses, baby en mijn engel uit de hemel. Ik kocht zelfs een kinderwagen voor haar en nam haar mee voor een kleine wandeling toen het weer gewoon perfect voor haar was. Ze gaf me zoveel vreugde en liefde, meer dan enig ander dier dat ik ooit heb gehad. Ze zou door het huis lopen naar waar ik zou zijn en ik zou tegen haar zeggen, Sqeak for mama en dat zou ze!!! Ik nam een abonnement op Cat fancy magazine en kort daarna realiseerde ik me wat voor ras ze was. oud, ze kreeg oormijt en moet geopereerd worden, en haar rechteroor vouwde zich om, maar ik dacht dat het haar lieve persoonlijkheid versterkte en haar nog schattiger maakte. Toen moest ik dit jaar, begin maart, met haar naar de dierenarts en ze had een infectie en een massa in haar maag die op haar blaas lag en ik kreeg te horen dat ze nog twee weken te leven had. Toen moest ik haar precies twee weken later, op 25 maart, terugbrengen naar de dierenarts, en ik hield haar in mijn armen terwijl de dierenarts haar heeft laten inslapen. Het was de ergste dag van mijn leven en ik huil nog elke dag omdat ik haar zo erg mis. Ik hield zoveel van haar en zo diep dat toen ze stierf, mijn hart dat ook deed. Ik had mijn dierbare engel 18 jaar en genoot van elke minuut. Niemand kan ooit haar plaats innemen, maar ik zou graag binnenkort nog een ragdoll redden.
