Inzending voor Ragdoll van de week
14 april 2015
Naam:Bruin
Seal colorpoint ragdoll
Leeftijd 3
Verjaardag 7 februari 2012
We zijn benaderd door de fokker van een van onze andere Ragdolls (Judy of Judysrags.com in CT) om te kijken Animal Planets too cute komt op tv zodra de moeder van onze Ragdoll in deze aflevering te zien was. We keken ernaar en natuurlijk krijg ik het "oh ik wil nog een kitten"-syndroom. Ik nam contact op met de fokker en ze zei dat ze in mei 2012 een katertje met zeehondenhandschoen klaar had voor gebruik. Ze stuurde foto's en natuurlijk was het allemaal voorbij, we gingen onze kleine Bruin halen. Genoemd, "Bruin" naar ons hockeyteam de Boston Bruins. Ook de naam paste goed bij zijn broers, Salem, Logan en de Ragdoll Boston van mijn ouders. We 
werd bijna 9 jaar geleden verliefd op het ras ragdolls toen onze geliefde Tabby Alex stierf aan kanker en we wilden om een andere kat te krijgen. We hebben veel onderzoek gedaan en zijn uitgekomen op een ragdoll. We hadden niet blijer kunnen zijn met onze eerste Salem a blue mitted boy. We kregen onze tweede ragdoll Logan, ook van Judy, en ook een man met blauwe mitted kort nadat mijn man een beroerte had gehad in 2009. Logan en mijn man zijn zo verbonden, ik heb nog nooit zoiets gezien. Het is zo'n goede therapie.
We gingen op onze eerste echte vakantie sinds de beroerte van mijn man en hadden afgesproken dat onze kleine Boo (onze bijnaam voor Bruin) de zondag nadat we terugkwamen zou worden opgehaald. Ik ging naar de fokker en werd op slag verliefd op deze prachtige jongen. Hij zat de hele weg naar huis op mijn schoot 
en spinde gewoon. Mijn man werd ook verliefd zodra hij hem zag. Dit was 27 mei.
Kleine Bruin paste precies bij zijn grote broers, ze konden het allemaal meteen goed met elkaar vinden. Alles was goed in het Hill-huishouden.
Op maandag 11 juni kwam ik thuis van mijn werk en trof Bruin verfrommeld in de hoek cirkels aan. Ik heb hem meteen naar onze dierenarts gebracht die hem een ernstige oorontsteking heeft vastgesteld en hem antibiotica heeft gegeven. Hij leek zich onmiddellijk om te draaien en tegen vrijdag was hij weer zichzelf. Op zaterdag had hij een hercontrole bij de dierenarts en hij leek gewoon weg te zijn. Onze dierenarts zei dat het gewoon de antibiotica kon zijn. Later die dag begon hij de cirkels weer te doen en viel om en miauwde luid. Ik wist dat er iets mis was. We haastten ons terug naar de dierenarts die enkele basistesten deed om sommige dingen uit te sluiten. Hij werd niet beter en we kregen geen antwoorden. We werden doorverwezen naar de 24-uurs medische faciliteit van Tufts. We haastten ons ernaartoe nadat we Logan van de trimmer hadden opgehaald en hem snel thuis hadden afgezet. Ze haalden ons binnen en gaven Bruin vocht en gaven hem wat steroïden. De dokter kwam binnen en vertelde ons dat de steroïden hem een beetje leken op te vrolijken, maar ze hadden nog steeds geen antwoord. Bovendien had die locatie van Tufts geen afdeling neurologie, dus dat zouden we wel doen 
moeten ongeveer een uur rijden naar een andere faciliteit. Dus pakten we hem weer in en renden erheen. Ze namen hem ook meteen op en tot ons geluk ging de neuroloog van wacht net voor een dag weg en bleef om zijn zaak te bekijken. Ze namen hem mee naar buiten, gebundeld in een deken en ik keek naar mijn man en we dachten allebei dat dit het laatste was dat we van hem zouden zien, hij was zo ziek.
De neuroloog kwam even later naar buiten en zei dat ze hem antibiotica gaven en hem in de gaten hielden en dat ze pas maandag echt iets konden doen. Dit was zaterdag. Ze zei dat we naar huis moesten gaan en morgenochtend moesten bellen. Ik was zo bang.
Toen we de volgende dag belden, zeiden ze tot ons geluk dat hij weer opgefleurd was en aan het miauwen was. We gingen terug om hem te zien en hielden hem gewoon uren vast. Toen we weggingen, draaide ik me om en zijn kleine poot greep de achterkant van mijn shirt om te zeggen "ga niet weg bij mama". We kregen te horen dat ze de volgende dag een MRI zouden doen om het probleem tot op de bodem uit te zoeken.
Maandag arriveerde en de MRI was gedaan en we hadden antwoorden. Hij had een binnenoor poliep (zeldzaam voor kittens) die in zijn hersenen groeide en ernstige encefalitis had veroorzaakt. Hij moest onmiddellijk geopereerd worden om het te laten verwijderen. We werden op de hoogte gebracht van alle complicaties en zeiden dat ze ervoor moesten gaan.
Ik kreeg een paar uur later een telefoontje en hij was niet meer geopereerd en maakte het goed. Ik kon hem die avond na het werk opzoeken. Hij was duizelig en had de oogcomplicatie waarbij het derde ooglid zijn oog gedeeltelijk bedekte, bekend als het syndroom van Horner. We kregen te horen dat dit wel of niet weg kan gaan. Het kon ons niet schelen, zolang we onze liefhebbende kleine jongen maar gelukkig en gezond hadden.
Bruin moest de rest van de week op de IC blijven om de herseninfectie te laten verdwijnen. Ik ging dagelijks op bezoek en hij verbeterde elke dag. Al het personeel vocht om hem en ze vertelden me dat hij nooit in zijn kooi was en altijd opgerold in iemands arm of op schoot. Ze waren dol op hem.
Vrijdag was hij klaar om naar huis te komen, een beetje uit balans maar hij herstelde goed. Hij werd naar huis gestuurd met de kegel van schaamte en voor een kitten is het nog erger. Hij bleef hoofd planten vanwege het gewicht ervan.
We moesten om de andere vrijdag teruggaan voor controles met neurologie en hij moest meer dan 2 maanden antibiotica gebruiken om zeker dat alles was opgeruimd. Hij kreeg een schimmelinfectie in zijn oor en moest daarvoor druppels krijgen, maar herstelde verder vlot.
Het Horner-syndroom is verdwenen en hij heeft tot op de dag van vandaag een lichte kanteling van het hoofd. Het is wel zo van hem. Op sommige punten zijn zijn pupillen verschillend van grootte, wat ook een nawerking is. Dit is echter niet altijd.
We noemen hem de poes van $ 6.000, maar elke cent waard. Hij heeft zich gevestigd als de goofball van de familie, evenals Mr. Vocal. Hij houdt van zijn eten en al zijn speelgoed. We zeggen dat Bruin zegt:"Wat van mij is, is van mij en wat van jou is, is van mij." Hij denkt dat al het speelgoed van hem is. Zijn favoriet 
speelgoed is Rosie de rat en de Petstages Snuggle and Scratch. Hij is daar altijd mee bezig, omringd door zijn favoriete dingen.
Vorige week 9 april 2015 begon Bruin aan zijn oor te krabben en ik heb hem meteen naar de dierenarts gebracht. Ze weten het momenteel niet zeker, omdat de gehoorgang erg geïnfecteerd en gezwollen is, maar ze denken dat de poliep terug is gekomen. Hij krijgt nu druppels om de infectie te behandelen en we zullen over twee weken zien of er nog een MRI en een operatie in de toekomst zijn.
We houden van onze Ragdolls zonder woorden, maar deze gekke zeehondenjongen heeft een speciaal plekje in ons hart voor alles waar hij mee te maken heeft gehad. We houden van je Bruin.
Tanya Hill
Heb je een Ragdoll Kitten of Kat? Overweeg om je kat in te dienen! Richtlijnen voor het indienen van Ragdoll of the Week
