Geschreven door mijn zus, Amy Dean
Ongeveer een jaar geleden had ik Jenny verteld dat ik geïnteresseerd zou zijn om Ragdoll-katten te adopteren uit een herhuisvestings-/adoptiesituatie. Ik vroeg of ze iets zag dat haar echt aan het hart ging en dat ze dacht dat ik misschien geïnteresseerd zou zijn, om de e-mail naar mij door te sturen. In de loop van die maanden heeft Jenny er een paar doorgestuurd. Geen van hen leek me dat onderbuikgevoel te geven van:"Dat is mijn kat".
Fast-forward naar mei 2015 en Jenny stuurde me een e-mail van een eigenaar die op zoek was naar een nieuw thuis voor haar twee eenjarige Ragdolls. Ze waren ook ongeveer een uur rijden van Kansas City (waar we wonen). Een vrouwtje, Ava, een tweekleurige seal point (nu Addie) en een mannetje, Ash, een blue point mitted. Ze bevond zich ongeveer een uur buiten Kansas City en ze werden niet misbruikt, maar de eigenaar moest ze om persoonlijke redenen herplaatsen. De vorige eigenaar vroeg Jenny oorspronkelijk of ze ze wilde nemen en hoewel ze gevleid was - tijd, middelen en gewoon botweg, vier katten zou een beetje veel zijn .... Bovendien denk ik dat Charlie haar de kattenversie van de middelvinger zou hebben gegeven.
Via veel e-mailuitwisselingen en foto's/video's gingen mijn neef Jill, Jenny en ik ze bekijken. Ava (Addie) en Ash woonden in een heel mooi huis op het platteland en konden meteen zien dat ze heel erg geliefd en verzorgd waren. Hun vorige eigenaar had zoveel speelgoed dat Jenny op haar website had beoordeeld, zoals de Petstages Easy, Scratch, Snuggle and Rest en Bergan Turbo Scratcher. Ik legde hun vorige eigenaar uit dat ik de poesjes meerdere keren zou willen bezoeken voordat ik mijn beslissing nam. Ik had niet alleen het potentieel om één kat mee naar huis te nemen, maar TWEE. Ze waren in hun eerste jaar samen opgegroeid, dus ik wist dat ik ze niet uit elkaar wilde halen. Ik woonde vele jaren bij Caymus en Murphy en wist dat het wreed zou zijn om twee katten van elkaar te scheiden.
Na dat eerste bezoek legde ik de vorige eigenaar uit dat ik wat tijd wilde hebben om de situatie te verwerken en te zien hoe ik me voelde nadat ik ze had verlaten. En ja hoor, de volgende
ochtend werd ik wakker en zei:"Dat zijn mijn katten." Ik wilde geen snelle en overhaaste beslissing nemen, want uiteindelijk waren dit mijn katten voor de komende 15+ jaar. De vorige eigenaresse maakte me duidelijk dat ze ze niet zomaar aan iemand zou afstaan. Het moest de juiste pasvorm zijn en ze zou ze houden als ze geen geschikte vervanger kon vinden die net zoveel van ze zou houden als zij. Ze was erg bekend met Floppycats en had me eerder in video's en foto's gezien.
Er vonden nog twee bezoeken plaats voordat ik ze mee naar huis nam. Het tweede bezoek was eind mei bij mijn moeder en tante Jean, toen ik de vorige eigenaar vertelde dat ik ze wilde adopteren. Het laatste bezoek (voordat ik ze ophaalde op 12 september) was met mijn moeder en mijn vriend, Kirk, in juli. In dit verhaal gaan maanden voorbij en je vraagt je waarschijnlijk af waarom ik ze nog niet mee naar huis heb genomen. Eind mei legde ik de vorige eigenaar uit dat ik een zomer vol plannen had, inclusief reizen en het laatste wat ik wilde was Ash en Addie in een situatie brengen waarin ik de hele tijd wegging en hun begin met mij zou zijn ook
oneerlijk. Ze stemde toe en was bereid te wachten tot mijn schema wat minder hectisch werd. Ik was zo dankbaar voor haar flexibiliteit en begrip.
Alle sterren begonnen op één lijn te komen ... alles waar ik op had gehoopt met een herplaatsingssituatie werd realiteit. Ik wist in mijn buik dat als een van deze niet overeenkwam, de herplaatsingssituatie niet de bedoeling was.
12 september kwam in een flits. Mijn moeder en ik gingen ze vroeg in de middag ophalen en hun vorige eigenaar gaf ons genereus al hun kattenspeelgoed, kattenboom, kattenbak, enz. Ze begreep hoe belangrijk het is om ze weg te sturen met dingen die ze al wisten (met name geuren ) en dat zou hen het meest comfortabel maken in hun nieuwe huis. Ik heb de vorige eigenaar beloofd dat ik contact zou houden en dat doen we nog steeds. Ik wissel wekelijks foto's en video's met haar uit.
Ik ben zo vereerd om de moeder van Ash en Addie te zijn. Ze hebben al zoveel vreugde in mijn leven gebracht in de vier maanden dat ik ze heb gehad. Ik kijk er naar uit dat hun persoonlijkheden naar voren blijven komen en dat ze allemaal lachen. Bedankt voor de liefde en steun die alle fans van Floppycats me al hebben gegeven!
Bekijk meer foto's en video's van Ash en Addie op onze Facebook , Pinterest, Twitter , Google+, Instagram en YouTube .
