Apollo – Ragdoll van de week

Apollo – Een geredde Seal Point Ragdoll-kat

Op een dag gingen mijn familie en ik (ik woon nog steeds thuis) naar onze plaatselijke dierenwinkel om een ​​paar dingen voor mijn huisdierenmuizen op te halen. Deze dierenwinkel heeft een afdeling voor reddingskatten/kittens die afkomstig zijn van de Animal Welfare League en ter adoptie zijn. Ik was al zo vaak in de dierenwinkel geweest, maar ik had nog nooit aandacht besteed aan de adoptiekatten (puur omdat het mijn hart breekt omdat ik weet dat ik ze niet mee naar huis kan nemen...) maar deze dag besloten mijn zus en ik om te zien welke katten ze beschikbaar hebben voor adoptie. En dat was de dag die ons leven veranderde! Hun namen zijn Yang (Siamees) en Apollo, en om ze te adopteren, moesten ze als paar naar huis. Ze waren er al 2 weken voordat we ze kwamen bekijken, en niemand had een bod gedaan. Misschien was het omdat ze samen naar huis moesten of misschien omdat Yang FIV heeft dat niemand ze wilde meenemen. De bange kleine Apollo lag opgerold in zijn kattenmand achter in de kooi, maar toen hij ons de kooi zag naderen, begroette hij ons gretig met een wrijven tegen de kooi en een lieve miauw. Zodra ik hem zag, wist ik dat hij van mij was. Ik pakte mijn moeder en dwong haar naar hen toe te komen en naar hen twee te kijken, ze zei:"we hebben ze niet nodig. We kunnen ze niet betalen. Iemand zal ze nemen..” maar ik wist, dat zij wist, dat ze voorbestemd waren om onze pelsbaby's te worden. We verlieten de dierenwinkel, mijn moeder blijkbaar "denken" en ik; nou ja, hysterisch omdat ik ze die dag niet mee naar huis mocht nemen. Ik herinner me dat ik die avond specifiek op mijn moeders bed lag en haar smeekte om ons ze te laten kopen, het kostte veel overtuigingskracht. Ik was bang dat iemand ze mee naar huis zou nemen, ik wilde degene zijn die ze zou regeren! De volgende ochtend werden mijn moeder en ik heel vroeg wakker en renden naar de dierenwinkel, denk ik voordat die zelfs maar open was haha! Apollo (en Yang) waren er nog, dus mijn moeder betaalde ze en zei dat we ze later die middag zouden ophalen.

Voor Apollo had ik nog nooit een ragdoll gehad of er ooit echt contact mee gehad, dus ik kende het ras niet. Maar de tweede keer dat ik Apollo zag, wist ik dat zijn ras perfect was voor mij en mijn familie, en ik had gelijk. Hij is gewoon perfect. Trouwens...hoe kon je niet gewoon over zijn gezichtje smelten?!

Apollo is een jaar oud. We hebben hem geadopteerd toen hij ongeveer 9 maanden oud was, dus we konden nog genieten van een paar van zijn kleine kittenmaanden en mijlpalen, en ik ben echt blij dat ik degene ben die zijn allereerste verjaardag met hem mag vieren.

Als er iets is wat Apollo graag doet, dan is het praten! Er is nooit een rustig moment in dit huis met hem. Hij is altijd aan het praten, maar dat is fijn, want omdat ik elke dag alleen thuis ben, voel ik me minder eenzaam! Ik weet zeker dat elke katteneigenaar kan begrijpen dat het (soms) vervelend is als ze niet stil zijn; het is heerlijk om een ​​harige beste vriend te hebben om mee te praten. Hij is geen actieve kat, maar hij heeft kleine uitbarstingen van energie waar hij gek van wordt, maar het duurt meestal niet lang, dan is hij uit als een licht! Hij is ook geen schootkat, waarvan ik hoop dat hij uiteindelijk uitgroeit. Maar hij kruipt wel graag naast ons op de lounge, hij begint er langzaamaan aan te wennen dat we hem genegenheid geven.

Om de vraag over YouTube te beantwoorden:hij staat niet op YouTube! Maar hij zit op Instagram! @yangandapollo hehe.

Er zijn een miljoen dingen die ik zeker zou aanraden aan andere eigenaren van ragdolls, maar uit mijn ervaring (en ik weet zeker dat zoveel eigenaren het zullen begrijpen) dat je je kat een speeltje van $30 zou kunnen kopen en ze nog steeds zouden spelen met een stuk opgerolde aluminiumfolie op. 100% koop je furbaby een zachte, pluizige deken. Apollo heeft er veel en hij houdt van ze allemaal! Een van zijn favoriete speeltjes zijn die kleine pluizige muizen die zo'n $ 2 in de dierenwinkel kosten, hij HOUDT van ze! Die van ons zijn allemaal staartloos en missen oren en ogen! Ze houden ook van oude kartonnen dozen, perfecte verstopplekken en het geeft ze ook iets om op te krabben! Over krabpalen gesproken, Apollo houdt van zijn! Ik zou het zeker aanraden.

Heel lang verhaal, maar toch hoop ik dat je het leuk vond om te lezen en verliefd bent geworden op mijn kleine Apollo!