De laatste tijd kijk ik naar YouTube-video's over de kracht van manifestatie. Charlie is daar een voorbeeld van.
Zoals velen van jullie weten, adopteerde mijn tante begin jaren tachtig de eerste Ragdoll in onze familie. Zijn naam was Halston - en hij was een geweldige kat. Hij was ook verzegeld met een bles. Het is dus geen wonder dat ik het kleurenpatroon mooi vind, aangezien hij de eerste kat was waar ik verliefd op werd.
Jaren later, toen ik Floppycats.com aan het maken was en de pagina's met Ragdoll-kleuren en -patronen maakte, Googlede ik afbeeldingen van zeehonden met een gloed en vond ik deze kat:
Ik dacht dat Dandenong Tora Rhianne de mooiste kat was die ik ooit had gezien. Ik stak mijn hand uit naar Ciara Ragdolls en ontdekte dat ze in Duitsland waren ... dus dat ging niet gebeuren (een kitten uit Duitsland halen). Maar ik heb de foto afgedrukt en ook op een visionboard bewaard.
Jaren later (2009) toen mijn kat Rags (de echte reden dat deze website bestaat) op 19,5-jarige leeftijd stierf, begon ik mijn zoektocht naar kittens. Nou, ik was eigenlijk al met het proces begonnen toen hij nog leefde, omdat ik wist dat hij niet veel tijd meer had. Ik wilde een kitten krijgen die verwant was aan Rags. Dus zocht ik op PawPeds naar de vader van Rags (de fokker wist niet zeker welke van zijn moeders de moeder van Rags waren omdat Rags naar ons toe kwam met zijn halfbroer Cosby – ze hadden allebei dezelfde vader, Ragnarok Thor. Dus we konden zoek dat maar op). Uit die zoektocht kon ik fokkers in de VS vinden die fokkatten hadden die verwant waren aan Thor en dus verwant aan mijn Rags.
Het waren ongeveer 5 fokkers die ik op mijn lijst had (voldeed aan mijn criteria voor "goede fokkers" en had katten die verwant waren aan Rags die fokten) - en ik wilde geen aanbetaling doen. Ik geloof in het lot en "weten" wanneer ik het kitten zie - dus ik besloot gewoon om zo nu en dan door te gaan met het controleren van die 5 websites om te zien of er nieuwe kittens werden vermeld.
Enkele maanden nadat Rags was overleden, was ik voor 6 weken naar Albuquerque gegaan, en terwijl ik op een avond in Albuquerque was, had ik mijn laptop op schoot en bladerde ik door die 5 fokkerswebsites toen ik dit zag:
Mijn hart zonk. Ik wist dat hij van mij was. Ik had de fokker, Lora Tesh van Soulmate Ragdolls, niet snel genoeg kunnen mailen. Ik had niet echt het geld voor hem en ik was waarschijnlijk ook emotioneel niet klaar voor hem - maar ik wist dat hij van mij was, en ik moest ervoor zorgen dat het gebeurde.
Ironisch genoeg had Lora hem 'Casey' genoemd - wat als je dat hardop zegt ook klinkt als 'KC' - en dat is waar ik woon.
Nou, Casey werd Charlie. En Charlie werd de mijne. Hij is niet verwant aan mijn Rags – maar hij is de reden dat ik Trigg heb – Trigg is verwant aan mijn Rags en werd ongeveer 1 maand na Charlie geboren. Of misschien is Trigg de reden dat ik Charlie heb, want zonder Triggs moeder (gerelateerd aan Rags) zou ik niet op de website van Soulmates zijn geweest.
Nu op naar mijn Charlie. De dag dat ik hem ophaalde. Mijn moeder en ik vlogen naar North Carolina en reden toen ongeveer 45 minuten om hem op te halen. Ik nam deze foto in onze huurauto op de terugweg naar het vliegveld. Hij wilde NIET in die koerier zitten en was vanaf dag 1 niet bang.
Ik herinner me die dag en ik keek naar hem en niet echt WETEND hem, alsof ik mijn Rags kende. Maar nu kan ik naar die foto kijken en ik zie Charlie - ik ken die kleine klootzak nu zo goed.
Charlie is op zoveel manieren een zegen voor me geweest, en ik moet toegeven dat ik hem jarenlang de voorkeur gaf boven Trigg. Ik denk dat het kwam omdat hij het kleurenpatroon was waar ik altijd van had gedroomd, en ook een persoonlijkheid had die ik begreep - terwijl Trigg meer een kattenpersoonlijkheid was (die ik niet altijd begrijp, maar Trigg heeft me geholpen inzicht te krijgen en daarmee bewust).
Charlie heeft altijd een geweldige jas gehad - het is echter een andere jas dan ik ooit een Ragdoll heb gekend, en pas toen een dierenarts in Scandinavië die naar ons YouTube-kanaal kijkt, me vertelde dat zijn jas een jas van crêpe was dat ik begreep zijn jas. Ik dacht echt dat hij neurotisch was.
Charlie is een trotse kat. Hij is een onafhankelijke kat. Vrees alleen de stofzuiger. Geen hond, kat, wasbeer, buidelrat, enz. zal hem stoppen - alleen de stofzuiger.
Hij is nooit bang geweest voor honden, ook al heeft hij er nog nooit met een samengewoond (nou ja, dat deed hij voor 2 weken toen hij een kitten was, omdat hij bij mijn ouders woonde terwijl ik een thuis probeerde te vinden voor een kat die ik vond aan de kant van een CVS-apotheek - maar niet echt anders dan dat). Ik stelde hem voor aan de Tucker (RIP) van mijn ouders op de tweede dag dat hij thuis was. Maar zelfs met de nieuwe Duitse herder Parker van mijn ouders, zet hij Parker gewoon meteen op zijn plaats, alsof hij zijn hele leven honden kent. Chiggy daarentegen...
Charlie past bij de Ragdoll-beschrijving van een "puppykat" - hij lijkt heel erg op een hond - volgt me, miauwt naar me en wil mijn aandacht (vaak meer dan ik hem wil geven). Toch is hij ook geduldig, lief en aardig. Hij reageert ook goed op wat ik van hem vraag... of zelfs als ik het niet leuk vind dat deze video's op je afkomen.
Charlie is een droom voor mij geweest als het gaat om productrecensies - hij is betrokken bij onze video's en maakt ook goed oogcontact met mij wanneer ik foto's probeer te maken van de kat met de producten. Ik denk dat hij zijn werk kent en dat het belangrijk is.
Charlie laat veel mensen meteen glimlachen en dat geldt ook voor mijn vader. Ik heb Charlie altijd bewonderd om zijn vermogen om mijn vader altijd aan het lachen te maken. Veel mensen zijn ook geneigd om ruw met hem te spelen als ze hem ontmoeten - er is iets aan hem dat je helemaal opgewonden maakt. Ik ontdekte het pas later, maar Charlie reageert heel goed op zoetheid.
Hij slaapt graag in de gootsteen - nu bijna het hele jaar door.
En zijn eetlust gaat meestal over "cheats" (Whole Life Pet Treats) en droogvoer. Hij is verslaafd aan droogvoer - ik heb hem een aantal jaren van droogvoer afgehouden, maar een paar zomers geleden verloor hij veel gewicht door de hitte en kwam het nooit meer aan in de winter, en ik kon hem niet aan het eten krijgen . Dus heb ik het gevreesde droogvoer weer geïntroduceerd - hij krijgt 2 eetlepels per dag - één in de ochtend en één in de avond. De rest van de tijd krijgt hij natvoer.
Nadat hij 's avonds natvoer heeft gegeten, vindt hij het GEWELDIG om op me te kneden.
Charlie heeft veel namen... waaronder, maar niet beperkt tot:
Charlie vindt het heerlijk om elke dag naar buiten te gaan... en ik houd toezicht op ze terwijl ze in onze omheinde tuin verblijven. Hij krijgt echt cabinekoorts als hij er niet uit mag.
Op zondagavond, nadat ik de vuilnis buiten heb gezet, zitten Charlie en ik op mijn stoep. Hij zit op mijn schoot en ruikt en ruikt en ruikt. Op de een of andere manier weet hij dat hij mijn schoot niet mag verlaten. Hij houdt van de vuilnisnacht. (Chiggy toont geen interesse om hetzelfde te doen, anders zou ik hem ook nemen.)
Charlie ziet ongetwijfeld geesten en hij sluit zijn ogen en opent ze weer alsof hij met hen in gesprek is. Ik waardeer zijn bewustzijn omdat het de mijne verhoogt.
Ik voel me erg gezegend dat ik 9 jaar met Charlie heb gehad, en ik bid dat ik er nog veel, veel meer mag hebben.
Gelukkige 9e verjaardag aan mijn Wub Boo.
