Limpet – Floppycat van de week

Admin Opmerking:Limpet is een Ragdoll Wannabe – wat betekent dat ze geen raszuivere Ragdoll is. Ik hou er niet van om te veranderen wat mensen schrijven, maar de enige manier om te weten of een Ragdoll een Ragdoll is, is met DNA-tests of papieren. Hoe dan ook, dit is een prachtig verhaal.

In oktober 2019 ging ik naar Egypte voor een bezoek. Ik wist dat Canada's Golden Rescue samenwerkte met de Egyptian Society of Mercy to Animals (ESMA) om golden retrievers naar Canada te brengen. Als iemand die zes jaar in Egypte had gewoond en een golden retriever van het strand had gehaald, was het een zaak die me nauw aan het hart lag. Ik nam contact met hen op en werd een vluchtouder voor wat uiteindelijk 20 golden retrievers zouden worden (dat is een heel ander verhaal!).

Hoewel ik eerder met reddingscentra in Egypte heb gewerkt, was ik nog nooit bij ESMA geweest. Ik verbleef bij een vriend in Caïro, bracht enkele van de benodigde medicijnen voor de goldens naar het asiel en ontmoette de vrouw die het asiel begon en nog steeds runt, Bahra Fahmy. De hele tijd dat ik Bahra ontmoette, rinkelde haar telefoon met verschillende dieren die hulp nodig hadden. Toen ze telefoontjes beantwoordde, ging ik met een van de medewerkers van het asiel om de zakken met kattenspeelgoed uit te delen die ik uit Canada had meegebracht.

Er waren honderden en honderden dieren in het asiel. Ik begon een deel van het speelgoed uit het eerste kattenverblijf met ongeveer 100 katten te halen, waarna de medewerker van het asiel me afremde om ze allemaal uit te geven en me naar de volgende kattenkamer leidde. Dan de volgende. Dan de volgende. Met een zinkend hart realiseerde ik me dat er ongeveer 800+ katten moeten zijn. Ik keek naar mijn kleine tas met speelgoed en voelde me een beetje hulpeloos.

Ik keerde terug naar waar Bahra zat en ontmoette enkele van de golden retrievers die met mij naar Canada zouden terugkeren. Sommigen waren verlegen en getraumatiseerd, anderen nog jong, anderen sprongen in mijn armen voor de vreugde van een zeldzame knuffel. Deze honden hadden een lange reis maar een grote toekomst voor de boeg. Ze bevonden zich al in een pleeggezin-om-te-adopteren-situatie zodra ze in Canada landden.

Die nacht bleef ik denken aan de kamers en kamers van katten. Ik was niet van plan om zelf dieren mee terug te nemen naar Canada en wist dat onze eigen asielen ook overspoeld werden met katten. Ik ging verder naar de Sinaï om vrienden te bezoeken en na drie dagen van overleg sms'te ik Bahra dat ik bereid was een kat terug te nemen. Het was er maar één van de vele, maar een leven is een leven.

Ik kon niet kiezen uit 800+ katten, maar had heel veel lappenpoppen gezien (ik had het ras zelfs nog nooit eerder gezien), dus vroeg ik gewoon om een ​​mannelijke ragdoll.

Op het vliegveld was het typisch Egyptische chaos. Er was verkeer en veiligheid en overal mensen. Ik opende de kattenkooi en zei snel hallo tegen een uitgemergelde, kalme kat. Ik was verrast. Hij zag er zeker niet erg robuust uit of leek veel op de foto die ik had gekregen. Ik overwoog even van gedachten te veranderen, maar besloot toen door te zetten.

De vlucht was lang (ongeveer 11 uur) en het hebben van een kat in je handbagage was stressvol. Ik moest zijn beddengoed als luiers verschonen wanneer hij de badkamer nodig had. Het was een beetje een ellendige vlucht en ik maakte me zorgen om de honden onder ons in hun kisten. Toen we landden, huurde ik een portier in en ging door de douane met honden en een kat.

Door al deze verschrikkelijkheid heen, had ik geen piep van de kat in de doos gehoord. Ik wist dat hij in orde was, aangezien ik zijn kooi meerdere keren had schoongemaakt. Hij tuurde door de gaten in zijn zachte krat en dat was het zo'n beetje.

Nadat ik de honden aan hun nieuwe eigenaren had overgedragen, had ik eindelijk het gevoel dat ik wat tijd had om Limpet uit zijn bench te laten. Ik ging naar een gehandicapte wasruimte en liet hem eruit. Ik heb een foto bijgevoegd waarop hij zit en me evalueert. En toen begon hij te spinnen en te knuffelen. Hij was een puinhoop. Stinkend van reizen. Maar een zoete puinhoop en na al die vreselijke reizen, klaar om bemind te worden.

Van daaruit pakten we meer vluchten en kwamen uiteindelijk thuis op Vancouver Island. Ik liet hem op de weg naar huis op de voorbank van de vrachtwagen zitten en hij krulde zich daar op alsof hij het zijn hele leven had gedaan.

Van daaruit was hij op weg naar herstel... vol wormen, oormijt, een oogvirus waar hij nog steeds littekens van heeft en last van een ernstige infectie van de bovenste luchtwegen. Dit is waar de foto's meer laten zien dan woorden.

Hij was in het begin een skelet, maar weegt nu 11 lbs. Ik ging hem Assad noemen (wat vrijheid betekent). Nu, maanden later, is hij Limpet (vernoemd naar de lokale weekdieren die supertaai en robuust zijn en aan rotsen kleven) omdat hij nooit van onze zijde gaat.

Ik vond Floppycats terwijl ik wat onderzoek deed naar lappenpopkatten. Het was zo grappig om de beschrijvingen en karaktereigenschappen op de site te vinden. Limpet is precies wat een lappenpop hoort te zijn... volgt je door het huis, haalt ballen, speelt, is aanhankelijker dan elke kat die ik eerder heb ontmoet en wordt steeds groter.

Vanaf de eerste dag dat hij in huis was, werkte hij aan elk wezen om ervoor te zorgen dat ze hem leuk zouden vinden ... inclusief het trimmen van de hond (van een haarbal gesproken!). Hij had een moeilijke start (en mij is verteld dat toen hij bij het asiel aankwam in veel slechtere toestand was dan toen ik hem meenam) maar het is een heel mooie toevoeging aan het huishouden gebleken.

Opmerking van de beheerder:ik vroeg of er een manier was voor Floppycatters om te helpen - ze zei:"George Animal Foundation redt slappe katten uit dit asiel."