Manny's verhaal, geschreven door Kirsten Eganhouse (http://acornalley.wordpress.com).
Nadat mijn eerste kat, Ariel, in 2004 stierf, werd ik een beetje gek. Ik heb Minny en Sophie geadopteerd in 2005 en Manny in 2006. Manny is een bolletje pluis met sealpoint zonder stamboom, die waarschijnlijk (op basis van uiterlijk en temperament) een Ragdoll is.
Ik ontmoette Manny bij Moline Animal Aid, in Moline, IL, in januari 2006. Ik was niet van plan die dag een kat te adopteren. Ik was een tijdje vrijwilliger geweest om een beetje liefde te geven aan de katten van het asiel. Toen ik aankwam, vertelde het meisje aan de voorkant me dat als ik op zoek was naar een kat, ze veel geweldige jongen hadden, maar dat ik de oude Siamese in de voorkamer moest vermijden. Ze zei toen dat ze niet wist wie het zou willen, dat het oud en niet actief was. Dat was natuurlijk de kat die ik als eerste bezocht.
Nana, zei de roze halsband, wat erop wees dat het een poes was. Ik pakte haar op en ze smolt in mijn armen. Terwijl ik haar vasthield, onderzocht ik haar. Haar rechteroog was troebel en kon niet zien. Haar tandvlees was opgezwollen en veel tanden waren afgebroken. Ze had het gevoel dat ze ongeveer 5 pond woog. Haar staart was een verminkte puinhoop, met de meeste botten samengesmolten alsof ze waren verpletterd. Ongeveer 5 inches van het einde, was er een grote knoop en de staart haakte zijwaarts. De laatste vijf centimeter van haar staart was onbehaard en ruw, op een plukje haar aan het uiteinde na. En wacht even, ze was eigenlijk een hij!
Na een uur of zo verliet ik het asiel en ging naar huis. Ik had geen andere kat nodig. Ik heb het niet gehaald - halverwege huis draaide ik me om. Animal Aid is een no-kill shelter, en ze zouden Nana hebben gehouden zolang hij leefde, maar ze konden het soort veterinaire zorg niet betalen die deze kat nodig had. Ik zou hem adopteren. Ik vroeg hen om hem te testen op kattenleukemie en kattenaids, aangezien ik thuis nog 3 andere katten had. Ik droeg hem naar voren terwijl ze de papieren opmaakten. Hij urineerde op me terwijl ik hem vasthield, en ik kon de angst in de ogen van het meisje zien toen ze zich zorgen maakte dat ik me terug zou trekken uit de adoptie. Normaal rekenen ze adoptiekosten, maar ze zei dat ik hem gewoon moest nemen, geen kosten. Ik besloot hem Manny te noemen, zodat niemand hem nog voor een meisje zou aanzien.
In het volgende jaar had Manny veel veterinaire bezoeken. Zijn gebroken tanden werden verwijderd en er werd een reconstructieve operatie uitgevoerd om het weefsel te verwijderen dat in zijn mond was gegroeid als gevolg van de constante ontsteking. Zijn vacht viel in brokken uit, maar werd glanzender en helderder. Zijn beschadigde oog werd verwijderd en dichtgenaaid. We hebben zijn nieren geröntgend, een aantal tests gedaan en uiteindelijk een aantal verschillende diëten geprobeerd om te proberen zijn urineproblemen te stoppen (hij bleef buiten de doos). Hij werd zwaarder en werd actiever. Al met al ging het veel beter met hem.
Toen begon zijn ontbrekende oog op te zwellen. De dierenarts heeft het leeg laten lopen (nu een nieuwe dierenarts, we waren verhuisd). Het zwol weer op en de dierenarts adviseerde een operatie. Hij dacht dat er misschien wat van het oude oogweefsel was gemist bij de eerste operatie, en hij wilde naar binnen om het op te ruimen. Het bleek veel verontrustender. Toen we Manny na de operatie gingen ophalen, kreeg we van de dierenarts een buisje met een stukje metaal erin. Het was een luchtpistoolkogel die in Manny's oogkas was blijven steken. Iemand had hem in het hoofd geschoten.
Ik was geschokt dat iemand dit een onschuldig dier had kunnen aandoen. Samen met de gekneusde staart en gebroken tanden moet hij een angstaanjagend bestaan hebben gehad voordat iemand hem afzette bij Animal Aid. En toch is hij een lieve en liefdevolle kat die dol is op zijn menselijke moeder en hunkert naar menselijk contact.
Positief is dat Manny stopte met buiten de doos te gaan toen de pellet werd verwijderd. Ik denk dat hij me probeerde te vertellen dat er nog steeds iets mis was, maar ik begreep niet waar het pijn deed. Manny's favoriete bezigheden zijn zijn zussen achtervolgen, zijn moeder volgen als een puppy, spelen met een hommelspeeltje dat piept als hij ermee slaat, het schapenvacht kleed kneden, op de kleren van zijn moeder slapen en naast zijn gevulde "vriendin" liggen. Ook al heeft hij geen tanden, hij eet gedroogd voedsel met verve. Zijn favoriet is, ironisch genoeg, het tandheelkundige dieet van Royal Canin.
