Dengis Khan – Ragdoll van de week

Mijn schoonzus benaderde op een dag mijn familie en vertelde ons dat haar moeder op zoek was naar een zes maanden oude ragdoll-kitten die ze niet kon houden omdat haar katten hem constant pestten. Het was zo ver gekomen dat hij niet eens meer wilde eten.

Ik heb een zwak voor het redden van dieren, vooral katten, en als de kans zich voordeed, zou ik normaal gesproken niet hebben geaarzeld, maar mijn kudde katachtigen was al maar liefst negen. Na wat wikken en wegen besloten mijn familie en ik hem op welke manier dan ook mee te nemen om hen te helpen.

Ik kwam thuis van zijn werk nadat mijn broer hem had opgehaald en ging de kamer in, we hielden hem binnen. Mijn hart smolt absoluut toen ik het gezichtje van die kleine baby voor de eerste keer zag. Hij kroop meteen in de holte van mijn nek en spinde. Vanaf de eerste dag was hij het liefste ding, en om ironisch te zijn - gezien de persoonlijkheid - gaf ik hem de naam Genghis Khan.

Een groot probleem dat we met Genghis hadden, was echter dat hij willekeurig zou rillen totdat iemand hem oppakte en vasthield. Ik dacht dat het kwam omdat hij gewoon getraumatiseerd was door angst nadat hij al die kwelling had doorstaan. Hoewel ik niet had gedacht dat het een goede oplossing zou zijn, zocht ik naar een blauw gestreepte trui die ik in het verleden voor een andere kat van mij had gekocht en deed hem om om te zien of het hem zou helpen zich aan te passen. De kleine man vond het niet erg om het een beetje te dragen. Ik denk zelfs dat het een gevoel van veiligheid voor hem werd in wat hij als een enge, nieuwe omgeving beschouwde.

Telkens als hij het droeg, stopte hij met trillen en al snel brak hij uit zijn schulp. Hij transformeerde volledig in dit onstuimige, spit-fire kitten met een waanzinnige hoeveelheid energie. Toen ik hem langzaam maar zeker aan de rest van het huis begon voor te stellen, werd hij warm voor alles en iedereen.

Het duurde twee maanden om hem helemaal aan mijn andere katten te laten wennen, in ieder geval genoeg om niet weg te rennen en zich te verstoppen bij het zien van hen. Mijn andere katten zijn veel ouder en houden niet van spelen, dus ze ergerden zich constant aan zijn speelsheid. Mijn familie maakte dat goed door ervoor te zorgen dat we in plaats daarvan zijn speelkameraadjes waren.

Vlak voordat hij een jaar oud was, begon hij een andere gedragsverandering te vertonen die ons zorgen baarde. Genghis probeert zich dominant te gedragen tegenover mijn andere katten, aangezien hij groter werd dan de meeste van hen. Hij blaast zichzelf op en krijgt deze intense blik in zijn ogen als hij ze langzaam in een hoek duwt of ze tegen een kast laat rennen. Ze sissen en grommen naar hem, maar hij geeft niet op. Het is een opluchting dat hij niet naar ze mept en niet fysiek vecht. Ik denk dat hij gewoon probeert zijn rol in de groep te laten gelden.

Dit was echter absoluut een drastische verschuiving van het bange kitten dat we hadden gekregen. Ik denk dat hij toch echt in zijn naam is gegroeid. We hebben geprobeerd zijn slechte gewoonte te verhelpen door hem uit de situatie te verwijderen wanneer het zich voordoet en hem een ​​time-out te geven in een aparte kamer. Helaas gedraagt ​​hij zich nog steeds alsof hij de leider van het huis is, ook al zegt zijn lichte miauw en delicate uiterlijk iets anders.

Ik ben dodelijk gehecht aan hem geraakt omdat we niet veel jongens hebben, en hij is een grote sukkel voor genegenheid. Hij krabt aan mijn slaapkamerdeur als hij op zoek is naar een aaisessie en volgt me door het huis als mijn eigen persoonlijke plaag. We hebben onlangs een verlaten kitten met de naam Cheddar gered, die twee keer zo pittig en nieuwsgierig is, en Genghis heeft echt enorm geholpen in zijn ontwikkeling door hem in feite als zijn eigen baby te adopteren. Ze besteden hun energie aan elkaar door te worstelen, en waar Genghis ook gaat, de kleine Cheddar zal er zeker ook zijn.

Genghis is net twee geworden en is met de jaren wat volgzamer geworden. Tegenwoordig brengt hij het grootste deel van zijn tijd slapend door als hij niet op zijn "zoon" past. Onderschat hem echter niet! Als hij zich verveelt en genegeerd wordt, zal hij zeker zijn brutale kant gebruiken om je aandacht te trekken.

Zelfs als hij de grootste puinhoop veroorzaakt of op al mijn zenuwen werkt, is Genghis Khan een zegen. Ondanks mijn aanvankelijke twijfel om hem in huis te nemen, ben ik blij dat hij een deel van onze familie is geworden, omdat hij ons hele leven heeft verbeterd en me heeft geleerd veel meer lief te hebben dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.