April – 2018
De dag is eindelijk aangebroken. Het is een maand geleden dat we het huisbezoek hadden gepland met onze kattengedragstherapeut, Dr. Curtis. Om u even te vertellen, we hebben een ernstig geval van agressie tussen katten die ons dwingt om onze katten te allen tijde volledig gescheiden te houden. We hebben de afgelopen 6 maanden alles geprobeerd wat we maar kunnen bedenken en niets heeft gewerkt. Daarom hebben we professionele hulp gezocht bij een kattengedragstherapeut. We hebben met spanning gewacht op onze ontmoeting met Dr. Curtis. Er zijn 3 vervelende kattengevechten geweest en verschillende gevallen van plassen die meubels markeren in de weken voorafgaand aan de afspraak. Door deze afspraak op de kalender te hebben, hadden we iets om naar uit te kijken als we wakker werden om te plassen op de bank.
Deze hele ervaring was emotioneel belastend. Het ene moment heb ik heel veel hoop dat Dr. Curtis een wonder zal kunnen verrichten om al onze katten met elkaar te laten opschieten. En het volgende moment word ik gek bij de gedachte dat dit niet werkt. Dit is ons allerlaatste redmiddel. Als ze ons om de een of andere reden niet kan helpen, zullen we voor altijd in dit stressvolle, verdeelde huis moeten leven of ondenkbare herhuisvestingsopties moeten bedenken.
We ruimden het huis op, sloten Puddles op in de slaapkamer en lokten Arya en Django naar de woonkamer. Dr. Curtis arriveerde en kon snel een glimp opvangen van Puddles voordat ze, voorspelbaar, onder het bed ging schuilen. Dr. Curtis had amper tijd om in onze woonkamer te gaan zitten of Arya begon in haar tas met kattendingen te rommelen. En zo ging het bezoek.
De volgende twee uur namen we het formulier voor gedragsgeschiedenis door en begonnen we enkele van de onderliggende problemen bloot te leggen. Dr. Curtis was heel eerlijk tegen ons en legde uit dat dit geen snel proces zou zijn. Ze maakte een soortgelijke situatie door toen ze haar 3 katten moest voorstellen aan de kat van haar man. Het duurde 9 maanden voordat ze allemaal harmonieus samen konden leven. Ik dacht, we zijn al 6 maanden verder, nog eens 3 maanden klinkt niet slecht. Maar ze verpletterde die gedachte snel. Ze zei dat we vanaf het begin opnieuw zouden beginnen. We hadden dus een lange weg voor de boeg.
Een van de eerste dingen die onze kattengedragstherapeut ontdekte, was dat we zeer waarschijnlijk te weinig plassen voerden. En dit kan een oorzaak zijn van veel van haar agressie en andere gedragsproblemen. Puddles weegt ongeveer 13 pond. Ik zou haar in ieder geval niet dik willen noemen. Maar nadat mijn vriend van de dierenarts had gehoord dat ze te zwaar was, bezuinigde hij op de hoeveelheid voedsel die hij haar gaf. Dit gebeurde rond dezelfde tijd dat Arya en Django er introkken.
Dr. Curtis legde uit dat katten moeten kunnen grazen en ongeveer 15 kleine maaltijden per dag zullen krijgen. We vertelden haar dat als we gewoon onbeperkte hoeveelheden voedsel voor Puddles zouden achterlaten, ze het allemaal meteen zou wegvagen en dat ze uiteindelijk zwaarlijvig zou worden. Dr. Curtis zei dat het even kan duren voordat ze zich aanpast, maar ze denkt niet dat er een risico is dat ze zwaarlijvig wordt en te veel eet. En zelfs als het zover zou komen, denk ik dat we liever een zwaarlijvige gelukkige kat hebben dan een agressieve magere kat.
Na een rondleiding door het huis en uitleg over onze dagelijkse routine van site-swapping, had Dr. Curtis een paar vragen voor ons. Ze vroeg waarom we dit deden. Site-swapping is een van de trucs die we van Jackson Galaxy hebben opgepikt. Het idee is om de barrières en territoriale associaties die katten hebben te slechten door regelmatig van "thuisbasis" te wisselen. Het geeft ze ook de kans om vertrouwd te raken met de geur van de andere kat. Op een meer egoïstische noot, site-swapping gaf mijn vriend en mij de kans om elke nacht in hetzelfde bed te slapen, terwijl onze katten om de beurt de nacht bij ons konden doorbrengen.
Dr. Curtis wilde toen weten of het werkte en of de katten het erg leken te vinden. De waarheid is dat site-swapping echt niet leek te werken. Het maakte Puddles in ieder geval meer geïnteresseerd in het markeren van territorium. Op nachten dat we Arya en Django in de slaapkamer hadden, bracht Django minstens 2 uur door met huilen en klauwen aan de deur om eruit te komen. Dan zou Puddles 's ochtends urenlang miauwen om binnengelaten te worden. Het verwisselen van locaties maakte ons leven absoluut niet vrediger en Arya leek de enige in huis te zijn die het niet erg vond.
Dr. Curtis had alle informatie die ze nodig had over dat onderwerp. Ze zei gewoon:stop met het wisselen van sites. Het geeft je katten stress en het helpt niet.
De discussie over het wisselen van site ging over in een discussie over aanpassingen aan het huis. We vertelden haar dat we bereid zouden zijn om veranderingen in ons huis aan te brengen als ze dacht dat het ons zou helpen onze katten ertoe te brengen elkaar niet te vermoorden. We waren in het verleden al door wat experimentele hekken gegaan, maar die waren slecht uitgevoerd.
We hebben vastgesteld in welke kamers onze katten zich het prettigst voelden. Voor Arya en Django was dit zeker de logeerkamer. Dat is hun thuisbasis sinds hun eerste bezoek. Wanneer Puddles ze achtervolgt, is de logeerkamer waar ze zich terugtrekken. Voor Puddles zijn de hoofdslaapkamer en de filmkamer de twee ruimtes waarin ze zich het prettigst voelt. Ze brengt het grootste deel van de dag door in een van die twee kamers.
Het doel van Dr. Curtis was om ons het huis in tweeën te laten delen, zodat alle katten toegang hebben tot hun comfortruimtes. We hebben een split-plattegrond met een 20+ voet brede woonkamer tussen de twee slaapkamers. We hebben visueel vastgesteld waar de ideale separator moet komen. Om zijn doel te bereiken, moest de scheidingswand minstens 1,20 meter lang zijn (zodat Django er niet overheen zou springen), stevig (zodat Puddles hem niet zou omstoten), visueel transparant en open genoeg om te zijn elkaar kunnen ruiken. Dit is wat we hebben bedacht - DIY Extra Large Pet Gate.
Ons volgende huiswerk was om goede gevoelens op te wekken wanneer onze katten in de aanwezigheid van elkaar waren. We kunnen speelgoed, lekkernijen, kattenkruid, kattengras en al het andere gebruiken dat onze katten lekker vinden.
Dit is iets wat we deden, maar op een veel kleinere schaal. Er is maar zoveel dat je kunt bereiken met een scheidingswand zo breed als een deuropening. Als we de 6 meter lange muur eenmaal hebben neergezet, hebben we veel meer ruimte en veel meer mogelijkheden om deze positieve interacties te creëren.
Dr. Curtis heeft ons twee Feliway-plug-ins gegeven om in de woonkamer te houden waar alle interacties zullen plaatsvinden. Deze plug-ins verspreiden kattenferomonen in de lucht die rustgevend zouden moeten zijn voor katten. We kregen een Multi-Cat Feliway Pluggin en een normale Feliway Pluggin. Ze gaan maar een maand mee en zijn best prijzig. Maar we zijn echt niet in een positie om iets af te wijzen waarvan bewezen is dat het werkt.
Dr. Curtis schreef het angstmedicijn Buspirone voor voor plassen en het kalmerende supplement Zylkene voor Arya en Django. Ze stelde ook voor om alle katten over te schakelen op een kalmerend/stressverlichtend dieet dat verkrijgbaar is bij Royal Canine en Hill's Science Diet.
Voordat hij vertrok, benadrukte Dr. Curtis opnieuw dat de vooruitgang langzaam zal zijn. Ze gaf ons een heleboel nieuwe dingen om te proberen en verzekerde ons dat ze beschikbaar zou zijn voor vervolgconsulten. Ze gaf ons ook de verzekering dat als deze dingen niet werken, ze andere dingen heeft die we kunnen proberen. Dus dat alleen al is een enorme opluchting. We houden je zeker op de hoogte terwijl onze reis om katten te introduceren voortgaat.
OpslaanOpslaan
OpslaanOpslaan
OpslaanOpslaan
